Gencin hisleri, yeni okulundaki endişeli izlenimleri güzel dile getirilmiş, devamını takip edeyim.

Vay arkadaş! Anneye bak,o da işin içindeymiş. Bu kısım enteresan geldi bana.

Bir kaç gün ortadan yok oldum ve 3 bölüm yazmışsınız. Bu yazılı mı yoksa anbean yazıp öyle mi yayınlıyorsunuz? Merak ettim!

Diğerlerine bir bakalım.

Saygılar...

Cok guzeldi yine , izlemeye hemde okumaya geceyim bir sonraki bolume...

heyecan dorukta...çok akıcı bir yazı olmuş, insan hiç sıkılmadan okuyor...biraz mola verip diğerine geçeceğim...

yoğun geçiyor bu ara günlerim

ve yine her iki bölümü aynı anda okudum

yazı hakkında yorum yapmadan bekliyorum heyecanla, ilgi ile

kutluyorum kaleminizi hocam

saygı ve hürmetlerimle

DOSTLUK BÖYLE GÜNLERDE YAZILIR HAYATA DAMLA DAMLA AKAR SÖZLERDE KASİDELER OLUŞTURUR AKAN IRMAKLAR HAYATA DAİR YAZILIR SON KEZ *

Memleketten ayrılmak ve yeni bir şehirde yeni bir hayata başlamak. Allah yardımcısı olsun diyorum. Emeğinize sağlık hocam. Saygılarımla...

öykünüzü okurken yorum yapan arkadaşlarımında yorumlarını okuyorum ki eksik kaldığım yada anlayamadığım yerleri görmek adına ..evet hayatın içinde yaşanacak olayları her gün öğrendiklerimizi anlatsak roman olur... bazen okuduğum romanlar üç günü anlatır yada daha kısa dönemi neler anlatılır neler düşünceler psikolojiler içinde boğuşan dramlar..burada benimde kısa geçişler tasvirlerde sanki acele bir yere gidiyormuş hissi uyandırdı ...merakla beklemekteyim

benimde gözümde yatılı okulu ranzaları ve arkadaşlarım ve öğretmenlerimle olan anılarım canlansa bile ki..yazmayı isterdim ama sizin kadar yazamam korkusunu yaşıyorum...saygılarımla..

elinize sağlık

............... Vedalaşmak üzere kalktıklarında kızın babası delikanlının alnından öptü ve başarılar diledi. Kız ise abisine aldırmadan verdiği sözün hep geçerli olacağını, İsmet Paşa’nın oğlu olsa da kimseyle evlenmeyeceğini söyleyip koşarak gitti..........................

Dün okuduğum yazıya yorum yaparken, kızın etki altında kalarak delikanlıya yaklaştığını düşünmüştüm. Ve de bir oyunun parçası olduğunu. Fakat kız pek de kayıtsız değilmiş. Kendince hoşlanıp seviyormuş demek ki.


........................Olay hallolmuştu. Delikanlının kafası da rahat etmişti; her ne kadar kıza üzülse de. Ve artık zaman gelmişti. Kahvaltılarını yapıp vedalaştılar annesi ve kardeşleriyle. Sonra tabii dedesi ve ninesiyle…...........................................

Delikanlının kafası rahatlamış da tam rahatlamamış sanki. O kadar çok soru birikmişti ki kafasında, sadece geçici bir rahatlama belkide. Yeni bir okula başlama telaşından, tüm sorular rafa kaldırılmış gibi. Bu kadar olayın içinde , kıza üzülüyor yine de. Bir girdabın içine sürüklenmesine ramak kala hem de :) Kızın, duyduğu ilgi mi hoşuna gitmişti yoksa ilk kez bir kızdan mı etkilenmişti, bilemiyoruz. Düşünüyorum da en masum olunan yaşlar ve ne olursa olsun, duygular konuşuyor. Belki de kızın, körü körüne "seni bekleyeceğim" kararlığı, üzmüştür yazarı. Geçen bölümde de kıza ifade ettiği gibi çok yıl vardı okulu bitirmesine. Sebebi ne olursa olsun, kız için üzülmesi çok ama çok insani bir duygu bence.


............................Babası beraber götürecekti; ama amcaları karşı çıktılar. “Ayakta kalmayı başarması gerek” dediler. Ve yolculuk başladı…..................................

Ailenin, koruyucu olması kadar doğal hiç bir şey olamaz. Zor ve doğru olan ise, ayakları üstünde durması için fırsat verip, uzaktan izleyip gerektiğinde yardım etmektir. Ailenin bu yaklaşımı özellikle hoşuma gitti.


...........................Okula vardıklarında içi gülümsedi delikanlının. Binanın hemen önü uçsuz bucaksız denizdi. Tel örgü falan da yoktu. Binanın asfalt yola bakan tarafıysa portakal bahçeleri, sazlıklar, tarlalarla kaplıydı. Her yer yeşildi. Yeşil ve mavi iç içe idi..................................................

Okulda yaşanabilecek her türlü şiddet ve karmaşanın yıkıcı etkisini, gördüğü deniz, ağaç ve çiçeklerle azaltacaktı belki de. Doğayı çok sevdiği, gelir gelmez renklerin ayrımına varmasından belli oluyor.


................................... -Kim lan bizim arkadaşımızı döven o hayvan? Çıksın meydana! Hepinizi yok edeceğim vermezseniz o çakalı!........................................................

Nasıl da heybetli bir cümle!.. Nasıl da zor yıllar. Okumakla, işitmekle olmuyor tabi ki. Ancak ve ancak yaşayanlar anlar en iyi, birbirini. Fakat bazen ille de yaşamak gerekmiyor, başkasının duyduğu acıya yaklaşabilmek için. Dokunamasam da yaklaştığımı hissediyorum bir çok acıya. Duyguların yoğunluğu fazlaysa ve toplumsal hassasiyet gelişmişse eğer en azından anlamaya çalışıyor insan.

Dünyanın her yerinde, değişik acılarla sınanan insanlar var. Allah, insanlığın yardımcısı olsun inşallah.

Saygılarımla.

Öncelikle yazının fonunu açık renk seçerseniz sevinirim arkadaşım. Gözlerimi alıyor:))) Bu özel istekti. Takip etmeye çalışıyorum. Bir diğerineözet geçilmiş ama bir sonraki bölümde hareketleneceğini düşünüyorum ki daha fazla da ayrıntıya girilmesine gerek yok bence de. Güzel gidiyor. Ah bir de ben tembellik etmezsem iyi olacak serimi . Tebrikler arkadaşım. Saygılar

anlatım güzeldi hızlı geçsede
saygılarımlasınız

Öncelikle yazmak istediğim konu..zeminin siyah olması..elbette tercih sizin..okuması çok zor oluyor...Kız olayı..çok kısa kesilmiş olsa da olmayacak bir şey de değil..babanın çözümsel yaklaşması bence güzel ve örnek olacak bir davranış...takipteyim..saygılar...

Ben de kız olayının devreden çıkmasına sevindim doğrusu. Çünkü korkmuştum o kızdan, yok daha doğrusu annesinden. Annesinin yüzünden gitti gül gibi damat adayı değil mi? Halbuki hem kız seviyordu, bekleyecekti hem de bizim oğlan neredeyse aşık olacaktı. Yazık oldu kıza değil mi?

Yine kavga, gürültünün ocağına düştük. Bakalım neler olacak. Bu arada okul ve çevre tasviri gülümsetti beni:) Hiç yabancı gelmedi manzara...

Devamını bekliyorum.
Saygılarımla.

suskun yazaaarr..öncelikle üçten dokuza boşsunun anlamı ne gerçekten merak ettim:)

yazıyı okuyunca kendi yurt anılarım aklıma geldi,ranzam...neyseki bizim zamanımızda hiç böyle kavgalar yoktu ve 1,5 yıl kaldığım günlerin hiç birisinde kötü bir şey yaşamadım..hayatımın en güzel yıllarıydı..

ama küçük bir eleştiri yapmak istiyorum,lütfen alınmayasın,kırılmayasın..bu hikayenin temposu diğerlerine göre hayli düşük olmuş..yani o kız olayını o kadar çabuk atlatması beklenmiyordu zaten ama en azından hemen yurda gidip de bu kavgayı görmese miydi acaba?hikayeyi biraz basitleştirdi mi diye düşünmekten de kendimi alamadım..anlayaşınıza sığınıyorum;)

kaleminiz daim olsun..

ohh! kız olayı hallolmuş neyse ki, : )