ÖYLE GÜZEL UYUYORDUN Kİ

• 8 Eylül 2012 Cumartesi 19:03:05

ÖYLE GÜZEL UYUYORDUN Kİ…
Bir gün bu memleketin yanağına bir öpücük, başucuna bir not bırakacağım.Ve o notta şunları yazacağım.’’Öyle güzel uyuyordun ki,uyandırmaya kıyamadım.’’
***
Canımın içi Azizim AZİZ;
Yazdığın onca olağanüstü kitaplar ve o bilge kişiliğinle ettiğin onca sözlü uyarılarla uyandırmaya çalıştığın bu halkın yattığı derin ölüm uykusundan uyanmadı henüz.

Seni ve dava arkadaşlarını diri diri yakmak isteyen melunlar içimizdeler hala.
“Bu toplumun yüzde altmışı aptaldır” dediğin ve aslında yüzdesini çok düşük tuttuğun bu güruh tatlı tatlı uyurken. Uyku nedir bilmeyen düşmanlar bu memleketi tarihten ve dünya coğrafyasından silme gayretlerinden asla vaz geçmediler.
İnanıyorum ki yaşıyor olsaydın sen bile söyleyecek/yazacak söz bulamazdın kara mizahın eşsiz duayeni ve gerçek bir aydın tam bir yurtsever olarak.
Akıl ve sağduyu sahibi olmak yerine şehit ailesi olmayı daha anlamlı bulan bu şaşkın toplum şehitlerinin ardından “koklamaya kıyamadığımız bu evlatlarımızı ne uğruna kimlerin çıkarı için ellerimizle ölüme yolluyoruz davulla zurnayla?“ diyecekleri yerde, “evlatlarımız bu vatana bu bayrağa feda olsun. Geride daha üç tana var. Onları da feda edeceğim bu yolda.” Demeyi akıllılık sayarken. (Sanki satılmadık işgal edilmedik bölge kalmış gibi. Sanki o şanlı bayrak tarihinin en onur kırıcı günlerini yaşamıyormuş gibi.)
Anneler “Ağlamayacağım. Onları güldürmeyeceğim” deyip durmaktalar çıkmayan sesleriyle.
Yıllar önce yaşlı bir adam şehit olan oğlu için zamanın başbakanı Süleyman Demirel’den gelen telgrafı gösteriyordu büyük bir gururla.
Osmanlı İmparatorluğundan başlayan çöküş hiç zorluk çekmeden içten içe yol almış ve bu kara günlere kadar gelip dayanmıştır.
Bu amansız yolda karşılarına çıkan engelleri her dönem çeşitli şekillerde ortadan kaldırılmış ve kaldırmaktalar.
Faili meçhul cinayetler olarak tarihin utanç sayfalarında yer alan. Bu suçlar-aflar ve kara para membaı ülkede aydınlık günlerin geleceğini beklemek aptallığın en büyük göstergesi değil de nedir.

Her bir karışında kırk günlük bebekten. Vatan aşkıyla çelik bedenlere dönüşmüş iki büklüm ihtiyarına kadar kefensiz yatan şehitlerin kanlarıyla sulanmış olan bu topraklarda cirit atan bu satılmış hainlerin hesabını kimler sorabildi bu güne değin.
Tüm dünya ülkelerinin girdiği ve memleketlerinde taş üstünde taş kalmadığı 2. Dünya Savaşına girmeyen şu ülkenin içler acısı haline bakın.

Ezelden beri “Elhamdülillah yüz doksan dokuzu Müslüman bir ülkeyiz” sözünden ve bu çarpık-bozuk düzene ayak uydurmayı en büyük uyanıklık sayan bu zavallı toplum uyansa ne çıkar Sevgili Ayşe Karan kardeşim.
Ben hüviyetimden dini Müslüman. Mezhebi Hanefi ibaresini çoktan çıkardım.
Sahte yurtseverlik ve sözde kahramanlık söylemleri ise yazmadı asla taşıdığım İnsanlık kimliğimde.
Müslüman ülkeler dedikleri ülkelere dönüp de bir bakın şöyle.
Hepsi baştan tırnağa her tür zalimliğin, vahşetin, ahlaksızlığın acımasızca kol gezdiği.
Dinsiz, imansız ve vatansız namussuzların idaresinde olan yerler değilmidir.
Zamanın iktidarı ise; Oturup kendi ülkesindeki kara günlere ağıtlar yakıp kanlı yaşlar dökeceği yerde tutmuş bu ülkelere akıtıyor inci tanesi gözyaşlarını.
Hani korkunç kabuslar görür insan bazen. Bir daha başını yastığa koymak istemeyeceği.
Afyonkarahisar olayı ise büsbütün unutturdu uykuyu insanlığını unutmamış olanlara.
***
" Bir ulus kendi içindeki aptal ve hatta muhteris olanlarla baş edebilir. Fakat içerisindeki satılmış ve hainlerle yaşayabilmesi olanaksızdır. Sınırları zorlayan düşman, silâh ve alâmetlerini açıkta taşıdığı için daha az tehlikelidir. Fakat bir hain, hain gibi görünmez, kurbanları ile aynı aksanda konuşur, onların çehresine bürünür ve onların argümanlarını kullanarak ulusun politik yapısına nüfuz eder, bütün kapılardan serbestçe geçer, sesi en üst düzey yönetim koridorlarında duyulur, ulusun ruhunu çürütür, politik yapıya her türlü hastalık bulaştırarak ulusun yaşam gücünü elinden alır. Bir katil daha az korkulasıdır."

Marcus Tullius Cicero