Zarfi acarken bende oraya dogru gidiyorum ...

bu bölüm başlangıca göre biraz daha akıcı konuyu geniş kapsamlı ele alması sorgulatıyor düşündürüyor ölümü ...saygılar güzel gidiyor..

Bu kelimeye takıldım kaldım.

"Ya ölürsem?"


Ve bu çocukta ki sorgulamalarda kendimi buluyorum ve devamını bekliyorum Turgay hocam..

Yazılarınızda söylemek isteyip söyleyemediklerimi buluyorum, kaleminiz daim olsun..

Bu bölümü daha çok sevdim ilkinden...neden mi? çünkü ilki daha masalımsı bir anlatımdı, oysa bu kez hikayemsi bir anlatım hakim yazdıklarınıza...belki hayatım boyunca hep gerçeklerle yaşamayı sevdiğimdendir ne bileyim...ama bu bölümde de yılanlı bölümleri sevmedim:( aklım çıktı okurken ve asla o minik çocuğun yerinde olmak istemezdim...siz her ne kadar dokunmayana zarar vermez deseniz de, isminden bile ürküyorum işte:(

sözün kısası heyecan dorukta, sarı zarfın içinden ne çıkacak merakla bekliyorum...emeğinize sağlık, yine çok güzeldi...saygı ve selamlarımla...

Su, ağaç ve çimen… Binlerce güzellikten sadece üç tanesi… “Sadece şu üç adet güzellik hatırı için bile olsa insan insanı öldürmemeli” diye geçirdi beyninden.

Her insan doğruyu bilir değil mi? Ama bu kadar güzel bir üslupla yazarın anlatım gücü birleşince hiç zorlamadan, yormadan öyle güzel bir sorgulama içine giriyor ki insan, her okuyan sanırım bu noktada durup düşünmek zorunda kalıyor.

İnsan... Önce hayvanları yok etti. Neslini tüketti. Sonra doğayı... Ormanlar tükenince, suyu kirlendi. Şimdi de toprağı paylaşamaz halde. En son o kaldı zaten... O da tükeniyor yavaş yavaş.

Gecikmiş bir okumaydı ama geniş zamanlara yaymak içindi.

Ve yazılarınızın en güzel özelliği. Hadi merak edin bakalım ne olacak şimdi?

Bekliyorum devamı.

Saygılarımla.

Güzel bir seri Turgay Bey, sevindiğim şey de sizin hızla ve çok başarılı bir şekilde kurguya geçmeiz. Tebrik ediyorum. Selamlar

ama bu acımasızlık!:)

çok fena yerde kesmişsiniz..mutluluk ve üzüntü nolabilir?

beklemekteyim:))

İNSANLAR SEVDİKLERİNİ HER ZAMAN ÖLÜMSÜZ KILAR *

İki bölümü de okudum ve daha sürecek gibi gözüküyor. Dünyaya gelmek için güneşin ışımasını beklemek, belki tesadüf fakat aydınlığa doğmayı da çağrıştırdığı için güzel bir başlangıç olmuş.
Dünyanın içinde uzun kalmayacaksın demişler, dünya misafirine. Belki de dünyaya fazla kapılıp, hırslanan zalimlerden olma mesajı vermişlerdir kimbilir.
Ailesi seviyor, çocuğu da çocuk anlam veremiyor neden onları çok sevdiğini. Bu ayrıntı da güzel çünkü, içinde mantıklı sorgulamaları içeriyor.
Küçücük bir çocuk silahla tanışıyor sokakta, yine bir çocuğun babası ölürken. Günümüzde, sanal alem sayesinde çocuklar artık evlerinde oyun oynarken tanışıyorlar. Belki de bu yüzden çok agresif ve acımasızlar.
Gençliğin en masum ve idealist döneminde bir manzara karşısında ölümü düşünüyor, delikanlı.

Şehrin ortasındaki akarsuya ilişti gözleri uzaktan. Sakin akan suyun etrafındaki, uzun kavak ağaçlarına baktı. Kıyıdaki çakıllar oradan seçilemiyordu; ama çakılların bitimindeki doğal çimlerin görüntüsü mest ediyordu. Su, ağaç ve çimen… Binlerce güzellikten sadece üç tanesi… “Sadece şu üç adet güzellik hatırı için bile olsa insan insanı öldürmemeli” diye geçirdi beyninden.

Yazının başından itibaren çok akıcı ve yalın bir dil kullanılmış ki, yazı su gibi akıp gidiyor gözlere. Bu üç güzelliğin o yaşlarda farkedilmesi zaten çok güzel bir durum. "Binlerce güzellikten şu üçü için bile insan öldürmemeli" diyebilen bir delikanlının nasıl hassas bir adam olacağını anlamak zor değil tabi.

Yılanlardan korkarız, çünkü biz insanlar bilmediğimiz tanımadığımız şeylerden korkarız. Fakat her canlının kendi içinde sistematik bir düzeni var ve o düzene içgüdüsel bir biçimde uyuyorlar. İnsanlar, diğer canlılardan daha zeki olduğu için beklentileri de hiç bitmez. Yılan, dokunmadan geçerken, insan çıkarına ters düştüğünde yılandan daha fazla can yakabilir.

Bir dünya misafirinin hikayesini anlatan bu yazılar, bölümler halinde yazılmaya başlanmış. Bence çok iyi başlamış ve bütünlük çok iyi sağlanmış. Kitap lezzetinde başlamış ve ustaca anlatılmış. Okuyucu şaşırmayı sever, en azından ben çok severim. Eminim ilerleyen bölümlerde olacaktır.
Saygılarımla.

Ölüm hep erken geldi
ve yakismadi hicbir simaya:(

ölüm
nefesin son hedefi...

Naif anlatıma devam etmişsiniz. Tat almamak mümkün değil. Dost acı söyler diyelim, sizden biraz da afili sözler bekliyorum. Bu naifliği tamamlayacaktır diye düşünüyorum. Tabi bu benim düşüncem.

Bu küçük çocuk, insanlara birkaç insanlık dersi verecek gibi.

Adam bence susmalı, yazmalı.

Tebrik ve saygılar...

Bir çırpıda iki bölümü de okudum..
Sürükleyici bir diliniz ve temiz bir türkçeniz var

devamını çok merak ettim
o zarfta ne var?


Tebrik ederim sevgili yazarım.