ya o seni seviyorumlar... onlar kime kaldı..?

• 2 Eylül 2012 Pazar 01:42:26

Gözlerine degil,yüregine aşık olduğum yar. Yüzüne değil, gülüşüne âşık olduğum. Yıllarca bekledikten sonra sevgisini bulduğum.
Yüreğim suskundu aşka. Gözlerimi kapatmıştım insanlara. Sen çıkmadan önce karşıma. Yüreğim yanmadan önce aşkın’a...
Ellerim ellerine, gözlerim gözlerine değmeden sevdim seni. Kağıttan bir gemiyle aşk okyanusuna bıraktım yüreğimi... Dalga çıkarıp o yüreği yıkacakta sensin. Rüzgâr olup yüreğimi yüreğine ulaştıracakta sensin.
Yüreğin kabul eder mi yüreğimi kapına gelse. Gözlerin hapsedermi gözlerimi gözlerine. Ya ellerin... Tutarmı sıkıca düşünmeden kaybedecegini, arasından ya kayıp giderse diye ellerin ellerimi sararmı..?
Ya hayallerin... Varmısın birleştirmeye. Ve kocaman hayallerle ömrünü katmaya ömrüme. Taşıyabilir mi acaba yüreğin yüreğimi... Götürürmüsün beni hayallerine. Yoksa...
Yoksa birgün gelir bırakırmısın ellerimi. Uçurumlardan atıp paramparça mı edersin sevgimi. Yokluğunun yalnızlığıyla mı bırakırsın yüreğimi.
Beni sevmeni istedim en çok. Gördüğünde beni yüzünde güller açsın istedim. Gözlerinden okumayı mutlulugunu.
Sen söylemeden anlamayı isterdim derdini. Sana sormadan en sevdiğin yemeği pişirmeyi. Hergün 4 gözle beklemeyi isterdim seni, pencere arkasından gelişini gormeyi. Ve büyük bir heyecanla kapıya koşup "hosgeldin" demeyi.
Ve gözlerindeki o mutlulugu, o sevdayı görüp bütün dünyanın benim olmasını isterdim. Hayallere dalmışken omzunda uyuyup kalmayı, seni rüyamdayken bile bırakmamayı isterdim.
Herkesin önünde duvağımı açıp alnıma bir öpücük kondurarak "helalim hosgeldin ömrüme" demeni.
Ve herkese herşeye inat hiç ayrilmayip hep mutlu olmayı isterdim en çok.
Herkesten çok kendimden bile kıskanmayı isterdim. Gözlerine bakarken kaçırmayı gözlerimi. Ama hiç bırakmamayı isterdim o ellerini...
Çok şey değil... Sadece sevmeni ve seni sevdiğimi bilmeni istedim.
Sensizken bile seninle olduğumu. Her sabah hayalinle uyandığımı. Her gece rüyalarıma bekleyerek uyuduğumu bilmeni isterdim.
Sadece bir kere bile olsa gerçekten, "seni seviyorum" kelimesini duymak isterdim. Gözlerine bakınca hissetmeliyim sevdiğini... Özlediğini...
Bana mı kaldı şimdi bu sevda. Bu ozlem yüreğime mi... Hasretin yakarken gözlerimi. Bu sonu gelmeyecek olan bekleyişler bana mı kaldı.
Peki o "seni seviyorum"lar... Soruyorum şimdi peki onlar kime kaldı? Sana mı , bana mı, yoksa başkasına mi?