Gece yarıyı devirirde,ben seni geçemedim aklımdan.Düşüremedim ne dilden ne gönülden.. Bir kağıdı yine duygularımla kirletiyorum,ki senden ibaret. Kör ,topal birde lal kaldı yokluğunda.Yüzüme sevişmelerimizin gölgesi düşüyor.Benliğimde koca bir yırtık gözlerin,bakıyor kirpiksiz.
Hatırladıkça unutuyorum.Sevdikçe, ruhumu çürüten o izbe varlığını siliyorum.Son öpücüğün şimdi gibi tenimde sulanan bir yara.Ve kabuk tutmuyor hiçbir özlem,kanarda durur.Sesin kulağımın bahçelerinden yankılanır,tenimin tomurcuklarına bülbül sayarım.Açarda sen kokar.
Hayat nasıl bir uyku beni sana boğar,nefes nefese..Sanki bir şiirin mısrasıyla harmanlanırsın da dilime söz,kalemime mürekkep olursun.
Gittin işte! Zaman nafile.Hangi girdabın bizi savurduğunu yalnız ben bildim,sen hiç bilemedin.Yaprak olmadın dalıma,ne de köküme su.Berrâk olmadın ki hiç,hep bulanıktı sevdan ve lekeli göğsündeki aşk.Parmaklarım kalemdi tenine,kırdın.Mora boyandı yüreğinin elleri..Ellerin ki namlusunda bir vedanın..
Yokluğunun mumu tükeniyor an’a,ışığı sönüyor gözbebeklerimin.Sende tutuşan bir çift gezegen sanırsın,şimdi ne kadar da uzağında.Hangimizin uzayında kayboldu,bu sevda.. Kirlendik,kirlettik..
Şimdi gel desen,bir yanım topal üstelik gurur yanım sarhoş..Bir kaç kadehe esir. Ruhuma ızdırap yuvalanmış,larva larva kozalanır.
Sana geldiğim gün ölüm.Can yakar mı kendini ateşte ?
Ateşimdin ya bilemedim.
Kör gözdü aramızdaki bağ’ın
Ve bol üzümlü sandım şarabım.
İçtikçe yandım
Yandık..
Yaktık..
Bizi de aşk’ıda..
Şimdi bize ayrılıktan çok yakışır unutmak..

(13.07.12) NÜRGÜL OCAK