’’ DÜN DAĞLARDA DOLAŞTIM EVDE YOKTUM


Güneş cebimde bir bulut peydahladı.
Taş, kördür diye yazdım.
Ölüm, geleceksiz.

Şeylerin yalnız adı var. Ve: ’ Ad evdir. ’
Dün dağlarda dolaştım, evde yoktum.
Bir uçurum bize bakmıştı, uçurumun konuştuğu usumda.
Buydu bizim kendine sonsuz olanı duyduğumuz.
Nesneler ki zamanda vardır.
Terziler çıracısı Hermüsül Heramise’nin pöstekisi her bahar ayaklanırdı.
Yağmur yağmamazlık edemez.
Taş, düşmemezlik.

Ne diyordum,
dünyanın düşünceleri yoktur.
Otların canı sıkılmaz.
Kurşunkalem kendini ağaç sanır.
Ufuk, hüthüt kuşu.
Seni bilmem, bir söyleme dönüşmek içindir dünya.
Onun için başka bir son yok.
Bir söyleme dönüşmek,
bir söylem olmak !
Sonsuzluk dediğimiz
budur.

Nerden başlasam yine oraya geliyorum.

Ben gidiyorum.

Ölüme,

o büyük tümceye,


çalışacağım. ’’



İLHAN BERK




DÖRT YIL ÖNCE BUGÜN ARAMIZDAN AYRILDI . . .

18 Kasım 1918 / 28 Ağustos 2008