KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KİM NE DERSE DESİN BİZLER KARDEŞİZ!!
Başladığı gibi gitmiyor bazen. Güzel başlamıştı biliyorum ama devam etmedi bizim kardeşlik
hikayemiz. Yıkamadık tabuları zihinlerden. Bir benlik davası gütmüş almış başımızı gidiyoruz. Ama
nereye olduğunu bizlerde bilmiyoruz.
Dağılmışız dört bir yana. Her kafadan ayrı bir ses çıkıyor. Kimi barış diyor kılını kıpırdatmıyor. kimi
insanlık diyor ama insanlıktan anlamıyor. Zaten olanlarda ağlayan analara oluyor. Ateş düştüğü yeri
yakıyor ve kimse ama kimse kalkıp bir kova su bile dökmüyor. Bir milletin bazı fertlerinin hatası o
milletin tamamına mal ediliyor. Ve kardeşçe yaşayan iki millet bundan böyle birbirlerine düşmanca
tavırlar takınıyorlar.
Bir zamanlar böyle değildik. Hepimiz biliyoruz. Ağlayınca ilk biz vardık birbirimizin yanında. Her
şeyimizi paylaşmak ”benliği” yıkıp ”bizliği” oluşturmuştu. Paylaştıkça tüm değerlerimizi birlik
olmuştuk işte. Ama sonra birileri çıkıp bu devlet sadece bir milletin dedi. Ve diğer milletin insanlarına
dillerini kültürlerini yaşamalarını yasakladı. Niye diyemedik. Niye diye sormak yasaktı. Emirlere karşı
gelmek iki kat yasaktı. Hasılı paylaşamadık artık diğer bir çok şeyi kardeşlerimizle. Böylece artık benlik
davaları güdülmeye başlandı. Bunda iki milletin de suçu yoktu. Kardeşliğimizi kıskananlar bizi
birbirimizden koparıp bu ülkede tek söz sahibi olmak istediler. Kısmen hedeflerine varmış olsalar bile
bir şeyin farkında değillerdi. O da bu ülkede kendilerinin kirli oyunlarına gelmeyen insanları
durduramayacaklarıydı. Onlar bir taraftan kardeşlik bağlarımızı koparmaya çalışırken birileri de bir
yandan bu bağları halata dönüştürmeye çalışıyorlardı.
İşte böyle günler günlere eklenirken aramızdaki bağlar halatlara dönüştürülüyordu. Belki yavaş
yavaştı. Ama bir gün mutlaka aramızdaki o bağların tamamı asla kopmayacak olan halatlara
dönüştürülecekti. İşte o zaman ağlamayacaktı analarımız. Kardeş kardeşi vurmayacaktı dağlarda.
Televizyonlar her gün felaket tellalları gibi vermeyecekti şehit haberlerini. Ve bizler yine bir
zamanların Osmanlı adındaki tek milleti gibi kardeşlik içinde yaşayacaktık. Ama yeter ki
vazgeçmesinlerdi aradaki bağları halatlara dönüştürmekten…!!
YORUMLAR
Başladığı gibi gitmiyor bazen. Güzel başlamıştı biliyorum ama devam etmedi bizim kardeşlik
hikayemiz. Yıkamadık tabuları zihinlerden. Bir benlik davası gütmüş almış başımızı gidiyoruz. Ama
nereye olduğunu bizlerde bilmiyoruz.
inşallah kardeşliğimiz bitmemek üzere devam eder.
zeynep hanım bu kardeşlik yazınız kutlarım
selam ve saygılar..
