MAZİDEKİ ANILARIMDAN

• 20 Ağustos 2012 Pazartesi 21:57:01

İçimden hiç haber dinlemek gelmiyor.
Artık öyle yoruldu ki gönlüm hüzünlerle. Bir gün geçmiyor şehit haberi gelmesin ; bir gün yok ki analar ağlamasın,
Bunları gördükçe yıllar önce yaşadığım olaylar geliyor aklıma.
Terörün yine böyle kudurduğu yıllardı. Büyük oğlum Siirt Şırnak dağlarında iki numaralı oğlumsa İzmir de paşa korumasıydı.
Ne gecem gece nede gündüzüm gündüzdü. Gözyaşım hiç durmadığı günlerdi, Eşim haber dinlerken yanında oldum mu hemen kapatırdı; çünkü şimdiki gibi her gün şehit haberleri bitmiyordu.
Çok zor günler geçirmiştim anlatmanın imkanı yok çocuklarımın sevdiği yemekleri yapmak istemezdim onlarsız nasıl yeriz diye.
Mehmet’im keki çok severdi ay geçmezdi ki bir koli yapıp göndermediğim.
Koli eline geçene kadar bazen küf olurmuş ,annem sağ ol yine göndermişsin dağdaydın inene kadar küf olmuş dedi mi hemen yeni koli hazırlardım çocuğum yememiş diye.
İzmir deki yavrum biraz daha şanslıydı annem geliyorum ne yapabilirsen hazırla arkadaşlar beni idare edecekler yalnız nevale istiyorlar dedi mi adeta mutfakla boğuşurdum yetiştirebildiğimi börek kek kurabiye nasipte ne varsa, yüzünü görmek yetiyordu bana
Günler haftalar aylar böyle geçmişti.
Kış ayları bastırmış Mehmet imin terhisine günler kalmıştı ve bizi bir telaş bir sıkıntı sarmıştı nasıl gelecekti o günlerde toplu olarak gönderiyorlardı terhis olan askerleri yolları kesip otobüslerden indiriyor asker olduğunu anladılar mı öldürüyorlardı.
Zor günler di geçecek annem uçakla gelecem demişti de nerden binecek nasıl gelecek.
Bir gün baktım ki İzmir den oğlum geldi şaşırdım annem hayırdır.
Yok anam binbaşım izin verdi abim geliyor deyince dedi çok sevindim ah birde Mehmet im sağ salim gelse diye dualar ettim.
Güne iyi başlamıştık oğlum aramıştı anne nasılsın diye
Annem ne zaman geliyorsun ben iyiyim de seni çok merak ediyorum nasıl geleceksin tek derdim sensin bakTefik geldi sen geliyorsun diye demiştim sevindi az kaldı anam gelcem deyip kapatmıştı
Sesini duymak ta güzeldi, birde geldiğini görsem diye yüreğim kuş misaliydi
Zaman geçmek bilmiyordu
O gün oğlum üç kez aramıştı babam nerde neler yapıyorsunuz diye
Benimse tek sorum ne zaman nasıl geleceksin az kaldıydı hep sözleri,
Akşamüzeri baba oğul eve geldiler biz gidiyoruz deyince nereye dedim ya dedi eşim kuş adasında düğün var gitmemiz lazım hatırlı esnaf arkadaş gitmesek olmaz deyince içim acıdı ben oğlum nasıl gelecek diye kahroluyorum sizi düğün tutyor ne haliniz varsa görün dedim kırıldım biraz ,onlar dinlemedi beni gittiler.
Gece zor geçiyordu aklım hep oğlumdaydı nerde nasıl yola çıktımı ne zaman çıkacak
Yorgun gönlüm yorgun bedenim uzandığım yerde içim geçmiş,yanan sobanın sıcaklığı da mayıştırmış.
Bir uyandım ki saat on iki olmuş eşim oğlum yoklar canım sıkıldı işte dedim adam milleti değimli umursamıyor onlar eğlensin bakalım
Can sıkıntısı ile televizyonu açtık ki, ne göreyim Amerika Irak’a saldırıp vurmuş savaş var.
Çıldırdığımı sandım şimdi çocukları göndermezlerse tekrar asker ederlerse
Deli, gibi dolanıyorum odada
Sesle ağlıyorum bir yandan
Bir yandan eşime söyleniyorum gittiniz de gelmediniz diye
Aradan yarım saat gibi geçti kapı çalındı
Kim deyince annem biziz dedi oğlum Tefik cim.
Yukarı çıktıklarını duydum nasıl söyleniyorum siz gidin düğün yapın savaş çıktı şimdi benim oğlumu göndermezlerse çocuğum nerdedir şimdi,
Dur ya diyor eşim dur bi yok duramam deli gibi koridorda bir ileri bir geri gidip geliyorum ağlayarak söylenerek
Yavrum tefiğim anam bak dur bi ne diyeceğim dinle beni diyor kim dinler ki
En sonunda etti edemedi bak anam yolda gelirken birini bulduk onu getirdik bi baksan deyince merak ettim ama hala söylenip ağlayarak kapıya geldim ki ne göreyim öyle bir feryat etmişim ki alt komşularım duymuş oğlum Memet im diye nasıl sarıldım bu dakikalar anlatılmaz bayılmak işten değil
Bana düğüne dedikleri yer meğer hava alanı imiş oğlumu karşılamaya gitmişler beni niye götürmediniz diye sitem ettin hava alanını bir birine katardın diye dediler
Kolay değil bir yıl koca bir yıl görmemiştim oğlumu hasreti bir yana yaşadıklarım ve batası terör.
Şimdi o asker analarını düşünüyorum da o günleri tekrar yaşıyorum çok zor çok
Vatan sağ olsun demek değil hiçte kolay değil
Neliklerle büyütülen evlatları kınalı elleri ile asker et sonrada kim olduğunu bilmediğin bir kurşuna ver yok rabbim yok diyorum ben bitsin bu terör bitsin
Bitsin ağlamasın analar artık yeterrrrrrrrr

AYŞE KARAN
ANILARDAN BİR KUPLE