Hep kültürümüze yerleştirilmeye çalışılmış bir savaştır o söz: “Erkekler ağlamaz…” Oysa ağlamak doğum anından itibaren başlar ve hep güzel şeyler için ağlanır.

Erkekler ağlamaz: Her gece secde başında ağlayarak Rab’inden af-ı mağfiret dileyen peygamberimiz H.Z. Muhammed(S.A.V.) de erkek değil miydi?

Resulullah(S.A.V.) bir gece zevcesi Ümmü Seleme’nin evinde idi. Gece yarısı uykudan kalkıp evin karanlık bir köşesinde dua ve ağlamakla (Allah(C.C.)’a yalvarıp yakarmakla) meşgul oldu. Ümmü Seleme, Resulullah(S.A.V.)’ı yatağında görmeyince kalkıp onu aramaya koyuldu. Bir de baktı ki Resulullah(S.A.V.) evin karanlık bir köşesinde durup ellerini göğe kaldırmış, ağlayarak Allah(C.C.)’a şöyle yalvarıp yakarıyor:

“Allah(C.C.)’ım! Bağışladığın nimetleri benden esirgeme. Beni, düşmanların bana gülme vesilesi kılma, kıskançları bana musallat etme. Allah(C.C.)’ım! Beni kurtardığın kötülük ve çirkinliklere geri çevirme. Allah(C.C.)’ım! Beni hiçbir zaman ve hiçbir an kendi başıma bırakma; kendin beni her şeyden ve her afetten (beladan) koru.”
Ümmü Seleme, Resululla(S.A.V.)’in bu durumunu görünce ağlayarak kendi yerine döndü. Resulullah(S.A.V.) Ümmü Seleme’nin ağlama sesini duyunca, ona doğru gidip ağlamasının sebebini sordu.

Ümmü Seleme şöyle dedi:
“Ya Resulullah! Senin ağlaman beni ağlattı. Sen neden ağlıyorsun? Siz Allah(C.C.) katında olan onca büyük makam ve yakınlığınıza rağmen Allah(C.C.)’tan böyle korkuyorsunuz, Allah(C.C.)’tan bir an bile sizi kendi başınıza bırakmamasını istiyorsunuz, o halde vay bizim halimize!”

Resulullah(S.A.V.) onun sözüne karşılık şöyle buyurdular:
“Nasıl korkmayayım, nasıl ağlamayayım, nasıl kendi akıbetimden korkmayayım, nasıl kendi makam ve mevkiime güveneyim! Oysaki Allah-u Teâlâ(C.C.), Hz. Yunus(A.S.)’u bir an kendi haline bıraktı ve onun başına gelmemesi gereken şey geldi!”

Evet, erkekler de ağlar. Herkes kadar erkekler de ağlar. Lakin ne için ağladığı çok önemlidir. Bir kızın terk edip gitmesiyle arkasından ağlayan bir kişi değildir erkek… Her gece sabahlara kadar secde başında ellerini göğe açıp Rab’ine yalvaran kişinin adıdır… Ümmeti olduğu peygamber’in yolunda giden kişinin adıdır erkek…

Erkekler de ağlar… Kim demişse erkek ağlamaz diye; işte odur vatanımın milli ve kültürel değerlerine zarar vermek isteyen kişi…

Gözündeki yaşı dökmeyi düşüklük, adilik, zayıflık saymak ne kadar da yanlış... Her zaman güçlü olduğunu gösterme çabasına girişen erkek nefsi, başına ne iş gelirse gelsin gözyaşı dökmeme çabası içine girer oysa yapabildiği en büyük roldür. Bir sıkıntı anında güçlü olup ağlamayan erkek o günün gecesinde yatağa girdiğinde hıçkırıklara boğulan kişidir… Peki ya kibirden, küçük görülme korkusundan dolayı duygusunu yaşayamayan kişi erkek midir?

H.Z. Peygamber(S.A.V.) eşinin görmesinden bile çekinmemiş ellerini semaya açıp gözyaşı dökerek Rab’i önünde ne kadar aciz olduğunu göstermiştir. Mümin kul en acizdir, acizlerin acizidir. Her daim gözünde yaş gerektir, acizliğinin, zayıflığının, muhtaçlığının farkında olmalı ve ellerini açıp yalvarmaktan uzak olmamalıdır. Muhakkak ki “Nefsini bilen Rab’ini bilir.” Çünkü nefsinin ne kadar aciz olduğunu bilen Rab’inin de ne kadar bağışlayıcı ne kadar fedakâr olduğunu bilir. Bu konuda H.Z. Ali(R.A.) şöyle buyuruyor: “Allah(C.C.)’ımı isteklerimin olmamasıyla bildim.”

18.08.2012
Engin DİNÇ