KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 702 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Karanlıklar Aydınlanamadı
Sessizleşti kaldırımlar. Giden gelen. Adımlar hızlandı. Adımlar ağırlaştı. Sahipleri ağırlaştı. En az çevresindeki insanlar kadar. Pencerelere perde geçirildi. Tek kişilik odalara hapsetti kendini insanlık. Tekil kişilikleri çoğullaşamadı hiçbir zaman. Sessizleşti duvarlar sustukça hapsettikleri.
Sokak lambaları yalnızlaştı çocuklar da hapsolunca. Karanlıklar kalamadı karanlık, aydınlıklar karartamadı içini. Yettiğince, elden gelince kendileri olmaya çalıştılar. Bazısı zorladı, bazısı hiç denemedi şansını.
(O bazılardan birisine getirmek için sözü bu kadar uzatmak şart mıydı?)
Sıdkı sıyrıldı hayattan. Sıyırdı ellerindeki bağı. Geçirdi boğazına sıyırdığını. Sallandı boşlukta.
Durdu hayat. Kapattı gözlerini.
.
Açtı gözlerini. Hayat, kaldığı yerden devam ediyordu.
Serkan Canbolat
YORUMLAR
Hiç deneyemedim şansımı.
Karanlıklar nasıl çıkacak aydınlığa.
Hani vardır ya hep dillerde şu olmalı bu olmalı alsında olması gereken hiçbir zaman olmadı.
Ve bazılarına olmayanları olur yapmayı denemek bile zor geldi.
Böylece insanlık yoruldu, kaldırımlar ezildi, çocuklar sokak lambalarına değilde karanlığa gizlendi...
Haydi tutun ucundan gidelim. Nereye?
