Dedemin Radyosu ve Benim Şarkım

• 14 Ağustos 2012 Salı 01:06:55

Simetrik dizilmiş somyalar arasında,minderler hiçte rahatlatmazdı sırtımı..Belki de çayı çok kaçırmıştım yada sobadaki kestaneler elimi daha dokunmadan yakmıştı..

Televizyon üstü dantelli örgüler kapatmazdı istenmeyen görüntüleri o günlerde.

Gerçekten hayatın reytingi düşüktü,kış günü dedemin sobalı evinde...

Saat ileriye gitmekten korkardı dünü hatırlamamak için..Çünkü odunlar daha sobaya gelmeden yanmıştır, sarı loş ışıklı evde.

Biraz acıkırsın, yokluktan mı bilinmez ama ekmek arasına koyduğumuz şeker; Lale İstasyonu’na karşı olan evimizin hamurunu kabartırdı akşam ezanında...

Sıra tok karna keyif yapmaya gelmiştir.İşte o sırada sobanın sağında asılı olan radyo karşılar bizi..Artık radyoyu açma zamanıdır, hemde dedemin ben doğmadan çizgileri belirginleşmiş elleriyle..

Sessizlik kaplar..Ardında hışırtı..

Radyoda ki sanatçı daha söze girmeden söz edebilmek yeterliydi benim için o günlerde..

Üstelik o radyo için mahallede çift kale maça bile rest çekerek yedek kalmayı kabul etmişsindir..

Her neyse.

O sıra da radyodaki şarkının en güzel yerine gelirsin,radyonun sesi biraz kısılır..

Çok geçmeden anlarım ki pili bitmiştir, bizim çoçukluk nakaratlarımızın..