Ruhumu Baltalıyorlar

• 12 Ağustos 2012 Pazar 11:10:16

-ruhumu baltalıyorlar

Sırf yalanına ortak olmamak için çeviriyorum kitapların sayfalarını ama hayat öyle kolay değil tevazusuz yaşanılınca… Gerekli olanı çıkarcı ruhların avuçlarına ısmarladığında hayat hep adi ve sanki hiç yaşanmamış gibi hayalî. Sen de bi’şey misin hayat ölümün yanında!

“ben sana demiştim oğlumla” başlayan ilkyardım cümleleriyle sarıyorum yaralarımı. Vasiyeti hala gerçekleşmemiş hayallerin ortasında çocuksu gülümseyişlerim ve birkaç parça susam kokan gerçeklerimle dayanabiliyorum imkânsızlıklarıma… Bu halin suskunluğunun sebebi elbette var, çoğu nadasa bırakılmış toprak gibi yeniden demlenmeyi beklese de bir yetim cümleye kanacak kadarım işte!

“hayat güzel hala, çünkü paradan öte olmayacak mutlulukla bakan gözler var yanımda ben hiç kıymetini bilemesem de… Karşılıksız ve hiç azalmayan!”

Yazıyorum, yaşayacağımdan değil daha fazlasına inanamayışımdan, biraz ürkek oluşumdan, kısacası kandırılacağımdan… Şifreli kelimelerin yurduna çomak sokuşum belki de beni tutarsız yapan ya da yoldan geçen bir garibana el uzatamayışımdan. Ama nedenler çok işte, hepsi bir bakıma ruhumu yontarcasına baltalıyor habire. Ayaküstü cezası aldıysam yaradandan elbette ömrüme yakıştıramadığım ya da sığdıramadığım şükürden olsa gerek!

Yoldan çıkılmışsa buna itiraz etmek sadece vicdansızlığın ne denli seni köle yaptığıyla ilgilidir birazda. Ölümle yaşam arasında ördüğün patika yollarda kaybolmuşsan ve labirentlerin çoğaldıysa, ardından söylenebilecek dualar varsa hala şansın vardır hayatta! Vefasızlık kelimesi en çok insana yakışır bu kozmosta ve her insan en az yüz kere ölür ama sadece bir kez doğar bunca ibretlik hikâyeden sonra… Pişmanlık sıfatı ne kadar anlamsızsa o hayatın içindeki tabloda bir o kadar çalıntıdır ve alıntı hayat aslında sadece dışarıdan güzel görünür içerisi hep ıslak ve hüzünlüdür.

“hayat yinede olağanca güzelliğiyle selamlıyor seni, güneş yine aydınlık ve ay en romantik haliyle ruhuna şarkılar söyleyecek… Kalbinle barışıksan eğer!”

Emre Onbey (sizden biri/belki sen)