Güneş yeni batmıştı. denize baktım her zaman alışık olduğumun aksine sakindi.tıpkı benim gibi. seni düşündüm. gözümü sahile çevirdim bıraktığımız izleri düşündüm.kumlara yazdığımız isimlerimizi yürürken bıraktığımız ayak izlerini şen kahkahalarımızı sıcacık ellerini.seni aradım sahilde bulamayacağımı bilerek. belki geride bıraktıklarımızdan bir şeyler bulurum diye umut ettim ama bulamadım dalgalar isimlerimizi çoktan silmiş. birkaç ayak izi buldum ama sanırım onlarda bize ait değil... şimdi burada olsan sarhoş olurduk.uzandığımız yerden gökyüzünü izler son ışıkları çalardık.ilk ışıkları görünce de eve dönerdik ve uyurduk huzurla ışıklar tükenene kadar sonra tekrar uyanırdık son ışıkları yakalayabilmek
için.artık daha çok uyuyorum nedense keşke burada olsaydın çünkü bu son ışık.benim yakalayabildiğim son ışık.