AYRILIK YAMAN KELİME

• 11 Ağustos 2012 Cumartesi 10:53:49

İki gün önce değerli bir site üyesinin siteye veda yazısını okudum. Çok kötü oldum. Çünkü oldum olası Ayrılıklar Ölümlerden daha çok sarsar beni.
Bilirim ki ölüm Allah’ın emri. Lakin ayrılık olmasaydı..
Önünden geçtiğim bir evin pencerelerinden perdeler kaldırılmışsa. Ya da bir kamyon bir nakliye aracı kapıya dayanmışsa eğer. Bu görüntülere benim yüreğimin dayanması hiç de o kadar kolay olmuyor.
Aslında bir memur çocuğu olarak bunlara alışkın olmam gerekirken. Belki de tam tersi olduğu içindir bu derin içlenmelerim. Çok duygusal ayrılıklar yaşanırdı memur tayinlerinde çünkü.
Ama hayır! O yaşlarda bile ben aylarca kendime gelemezdim.
Gittiğimiz her yere yüreciğime sığmayan ayrılık acılarımı da götürürdüm birlikte.
Yaşadıklarımın tanık olduklarımın birçoğu belleğimde ve yüreğimde olanca tazelikleriyle duruyorsa ve bunları yeri geldiğinde yazdıklarıma döküyor, sohbetlerime konuk ediyorsam, bunu o çok hassas içli Çocuk Kalbime borçluyum sanırım.
Hatta yurdun çok bilinen tanınan ve bir tarihte mecliste görev almış Gazetecisi, kimselerin bilmediği ve anılarımı toparladığım kitaba şöyle bir göz attığında “Bravo! Ne güzel Günlük tutmuşsun” demişti o koca sesiyle.
Oysa günlüğü kalemim değil, yüreğim tutmuştu bana hiç fark ettirmeden yıllarca.

Karacaoğlan der ki kondu göçülmez
Acıdır ecelin şerbeti içilmez
Benim üç derdim var birbirinden seçilmez
Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm
Derken KARACAOĞLAN

Bir başka söz de ise şöyle can yakıyor Ayrılığın acısı:
Ölüm ile Ayrılığı tartmışlar elli gram fazla gelmiş Ayrılık.

Bense:
Ayrılık Yaman Kelime/Benzetmek Azdır Ölüme, derim güzel bir şarkının güftelerinde olduğu gibi.

Aslında duyguların en derini en yamanı ve en yalını aşıkların, ozanların, güftekarların yanık bağrından dökülmüş çağıl çağıl..
Ve ölümsüzleşmişler ölümlü dünyaya inat..

*Ayrı düştüm sevgilimden dünya bana dar oldu
Gurbet elde kimsesizim buna sebep yar oldu

*Ayrılık ateşten bir ok nazlı yardan hiç haber yok
Benim derdim herkesten çok ben nasıl yanmıyam dağlar

*Ayrıldı gönül şimdi yine bir tek eşinden
Bulmakta teselli batan akşam güneşinden
Alnımdaki hattı yaşımın matemi sanma
Her çizgi açıldı acı hicran ateşinden

*Fikrimden geceler yatabilirmirem
Bu fikrin başımdan atabilmirem
Neyleyim ki sene çatabilmirem
Ayrılık ayrılık yaman ayrılık
Her bir dertten ala yaman ayrılık

Ayrılıklar olmasa vuslata ermenin hayali bu kadar doyumsuz olurmuydu dersiniz...