Elmas Şahin

Evet kapattım kendimi fildişi kulesine, bu yalnızlığı ben seçtim, benim, tüm dünyaya kendini kapatan, kimsesiz de yaşanıyormuş bak? Ölmüyormuş insan yalnızlıktan. Hem alışığım koyup gitmelere, alışığım insan sesi duymamaya. Yalnız kalmak istiyorum tek göz odamda, penceresiz olsun odam, gün de girmesin içeri, ne mehtap ne de yıldızlar..
Varsın uzun olsun, soğuk olsun, yalnız olsun gecelerim, tıpkı gündüzlerimin sessiz, kimsesiz ve ışıksız olduğu gibi, varsın çalmasın kapımı kimseler, varsın tek duyduğum ses yüreğimin sesi olsun.
Zorla olmuyor bu cana bir yoldaş, kim istemez ki gecenin bir yarısı “her nerdeysen kal gel, ey dost, kafam bozuk, çık gel yanıma” diyebileceği birisinin olmasını, kim istemez? Ben de istemez miydim, hayatı, insanları, doğayı, vatanı, milleti velhasıl yüreğimi karıncalandıran her şeyi biriyle paylaşmayı..?
Her gün trafik onlarca can alıyor,
Yüzünde tüy bitmeyen kınalı kuzular şehit oluyor
Yetimler bir dilim ekmeği çöpten topluyor,
Zengin daha zengin,
Yoksul daha yoksul
Bilmem hangi dizi oyuncusu bölüm başına 50 binler kazanıyor
Köşe başındaki simitçi de sabah yedi akşam sekiz mesai yapıyor
Evdeki bebelerinin karnını zor doyuruyor
Zenginin parası züğürdün çenesini yoruyor
Haksızlıklar, kayırmalar, güçsüzleri ezmeler
Geride ne milli değerler, ne sevgi ne anlayış
Yüz yılardır iç içe yaşayan halkı bir birine vurduruyorlar
Hoşgörü yok, kardeş kardeşe düşman
Fuzulî ne demişse güzel eylemiş
Selam veriyoruz “rüşvet deyu” almıyorlar
Dağa çıkanlar alkışlanıyor,
Paşalar, bilim insanları, aydınlar, düşünürler
Bilmem hangi gerekçelerle sorgulanıp
Azılı suçlu gibi içeriye tıkılıyor
Haksızlıklar kol geziyor,
Kimselerin de ağzını bıçak açmıyor
Tüm dünyanın iştahını kabartan
Türkiye’m kan kaybediyor
Yurdum her geçen gün ufalıyor
Her yerinde ayrı bir çatlak oluşmuş,
Ülkem su almış batıyor
Ben kime yanıyım derdimi, ne halimden anlayan var ne de derdime derman olan, içim el vermiyor artık kanımızla kurduğumuz “Cumhuriyet”i ezik görmeye, yıkık ve perişan görmeye gönül dayanmıyor.
Sen de yoksun yanımda, derdimi anlatamıyorum kimselere, her gece kâbuslar görüyorum, “yitik ülke” olmuşuz, halk perişan vatan perişan, niye tıktım kendimi bu odaya anladın mı şimdi kum saatim?
Bırakın da fildişi kulemde yalnızlığımı yaşayım..
Varsın sonum yalnızlık olsun, bindiğim gemi batmasın da….