- 1126 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
Yıllarca Aynı Manzara
Yıllarca Aynı Manzara
Biraz sessiz sakin bir yerde yaşanılan onca şey… Adıyaman’ın bir köyüne misafirliğe gittim. Orada geçirdiğim süre içerisinde birçok insanla tanışıp bir o kadar da fotoğraf çektim. Günlük hayatları çok belli, sevinçleri hüzünleriyle şirin bir köydü doğrusu. Anadolu insanının misafirperverliği gönlüme dolanmıştı adeta. Gençler belli uğraşlarda, yaşlılar belli muhabbetlerdeydi... Evime döndüğümde çektiğim fotoğrafları kontrol ederken üstte yayınladığım fotoğrafa denk geldim. Doğrusunu isterseniz o fotoğrafı tamamen şans eseri olarak çektiğimi anladım. Çünkü fotoğrafa bilgisayarımda bakarken çok farklı duygular geldi zihnime, kalbime. Fotoğrafta sol taraftan gelen yaşlı amca tarlasından dönmekte. Sağdan gelen çocuk ise tarlasına henüz gitmekte. Köy insanının yaşantısını, ömrünü genel manada özetlemeye yetebilen bir fotoğraf olmuş. Köyde doğan her insan, tarlasına bakmayı öğrenir, ta çocukluktan onunla vakit geçirmeye başlar. Büyüdükçe hayalleri sevinçleri değişir; ama tarlasına olan tutkusu, ekmek kapısı değişmez. Zaman ömrün sonuna gelse de o hala tarlasının yanı başındadır. İlk günkü gibi onun yanındadır. Kimileri için bu bir yaşam biçimi; ama çoğu için çaresizliğin sadece diğer adıdır. Yapacak başka bir şeyi olmayan köy insanının zorunlu sevdası gibi. Okumak olmadıkça tek çareleriyle yaşama tutunurlar. Bazıları sıyrılır bu maceradan, kendilerine başka yol çizenler olur elbet. Çoğu aynı olsa da onları kurtaracak tek şey gibidir okumak. Eğer bu olmadıysa fotoğrafta sadece diğer yandaki kişi olurlar geçen yıllarda. İşte onların hayat macerasının kısa biz özeti. Değerli arkadaşlarıma kardeşlerime bu fotoğrafı armağan ediyorum, eğer okumayacaklarsa, büyük işler başarmak için çok çalışmayacaklarsa otuz yıl sonra da aynı manzaraya bakabilirler.
Çok sevdiğim o arkadaşlarıma bir fotoğraftan küçük bir düşünce kesiti…
Enes Başak
www.enesbasak.wordpress.com
YORUMLAR
Evet Bu böyle köylü olmak güzel. Ben de köy kızı idim. Tarladan dönüp tütün dizerdik gülüşler hikayeler derken gece olurdu. Sabah yine Aynı Akşam yine Aynı. Ama sıkıcı gelmezdi. Öyle yorgun oluyorduk ki Yatak taş da olsa güzel gelirdi. Insanlık vardı. Herkes tanırdi birbirini. Şimdi Aynı apartmandakiler tanışmıyor. Harika yazmış dile getirmişsin Kardeşim . Yüreğine sağlık.
Sevgiyle