ZAVALLI ELİM

“Sarhoş oldum da
Seni hatırladım yine;
Sol elim,
Acemi elim,
Zavallı elim!”

(Orhan Veli Kanık.)

Şair sarhoş olunca anımsamış. Ben, 1999’dan beri hiç unutmadım ki.

Lavobada tıraş olacaktım. Sağ elimde fırça solumda sabun. Sıcak suya batırdığım fırçayı sabuna süreceğim. Sabun elimden düşüyor. Bir daha, bir daha derken dizlerimin bağı çözülüyor. Yavaşça sırtımı duvara verip kayarak oturduğumu anımsıyorum.

Hastanede ayağımın altını kazımalar. “sonda takalım.” sesleri, Samsun istikametinde yol alan ambulansta kaşınan sol göz kapağımı kaşımak için ihtiyaç duyduğum sol elimi aramalarım.

Zaman zaman uyuşunca elime sözüm geçmezdi. Öyle durumlarda düşüncemle hareket ettirirdim, elimi. İki yanımdaki oğluma ve eşime hissettirmeden elimi beyin gücümle bulmaya çalışıyorum. Yok, yok! Yitmiş sol elim. Kaşıntı artınca yardım istiyorum.

-Sol elimi bulamıyorum. Yardım eder misiniz. Oğlum, göğsüme bir el koyuyor. Pijamayı tanıyorum. O elin pijaması bana ait ama benim elim nerde?

Tedaviler, ilaçlar fizikler… Bir haftada kalkıyorum, ayağa. sol elime sıra gelince, iyileşmeler zınk diye duruyor. Özellikle parmaklarım, hem güçsüz hem asilik yapıyorlar. Beni dinleyen kim? Herkes bir Derebeyi olmuş keyiflerine göre hareket ediyorlar. Şu anda sol elimle iki kiloluk yükü taşıyabiliyorum ama sağ elimin tırnağını kesemiyorum. Sol elimde yeterli duyarlık kalmadığından klavyenin tuşlarına bile istediğim gibi basamıyorum. Bazen iki harfe birden basıyor bazen bastım zannıyla hiç birine basmıyorum.

F klavye kullandığımdan sözcüklerimin çoğunda sol elimin görev alanındaki sesli harfler çıkmıyor. Yazılarda tekrar bakıp düzeltiyorum ama yorumlarda hayli yanlışım oluyor. Çünkü sol elimin ihanetine uğruyorum…

Sarışın bir hanımın beyi bir gün; “ Sarıdır marıdır ama yine de karıdır.” Demişti. Ben de diyorum ki: “Sol elim ince işleri göremiyor. Olsun yine de takma elden iyidir.”

Şu anda mazeretim var, diyelim. İşin garibi, hastalanmadan önce de pek işe yaramıyordu, bu el. Hani hoca : tuttuğu işi başaramayınca önce “Ah gençlik ah! Demiş. Etrafta kimsenin olmadığını görünce: “Ben senin gençliğini de bilirim.” demiş ya benim ki de o hesap işte…