Çocukluğumda ,ramazanlar çok güzeldi.
Annem için, bazı zorlukları olsa da, biz çocuklar ,çocukluğun vermiş olduğu rahatlık vardı.Her şeyden mutlu olurduk.Önceleri,herkesin evinde,gaz ocağı kullanılırdı.Annem,sahurda erken kalkar,yemek hazırlamak için ,gaz ocağını yakmaya çalışırdı.Gaz ocağını yakmak, bir marifetti.Hemen yanmazdı.Bazen tıkanır, gaz gelmezdi,onu açmaya çalışırken de , iğnesi kırılırdı.Gaz cağını yakmayı başarınca, sırası ile yemekleri hazırlardı.Tek bir ocakla yapacağı için,çok erken kalkmak zorunda idi.
Ailemiz kalabalık bir aileydi.Bir tek odamız, bir de salonumuz vardı.Şimdiki evler gibi birkaç oda yoktu..Yataklarımız yere yapılırdı.Sahura kalkınca,yemek yiyecek yer kalmazdı.
Yatakların bazılarını, toplamak zorunda kalırlardı.Biz küçük olduğumuz için,annem ablam ve ağabeyimi ,bizi uyandırmamak için,ne kadar sessiz olsalar da,odanın lambası yanınca ,biz çocuklar uyanırdık.
Çaylarını karıştırırken,çıkan ses,annemin akşamdan yoğurduğu hamurdan,kızarttığı,gözlemelerin,mis gibi yayılan kokusu.Uyuyabilirsen,uyu.Başımızı yastıktan,kaldıracak olurduk,Annem. yatın,sabah kalktığınızda yersiniz derdi.Babam karışma kalksınlar dese de ,annem ,kalkmasınlar bir daha yatmıyorlar, diyordu.Sabah kalktığımızda bize de hazırlıyordu ama,gece kalkmanın tadı, bir başka olmalıydı.
Mahallede komşuluk ilişkilerimiz çok güzeldi.Melahat abla vardı .San ki iyilik meleği idi,terzilik yapardı.Durumu iyi olmayan ailelere pişirdiği yemeklerden verirdi.Çocukluğumdan beri,onu örnek almışımdır.Komşularımız ile ilişkilerimiz çok güzeldi,
Büyükler anlaşınca, biz küçüklerde anlaşırdık.sorunlarımız olduğunda birlikte çözülürdü.
Büyükler küçükleri sever, küçükler de büyükleri sayardı.
Herkes göründüğü gibiydi.Sevgiler yürektendi.Gerçek ve sıcacık.


SELMA MERİÇ.