Bu yazıyı okuduktan sonra inanın kendimi çok iyi hissettim..Sadece sizin varlığınız bile yetermiş..Bazen insanın yazdıkları yüreğini ortaya koyuyor işte...Süslü kelimeler arkasındaki timsahlarıın dişleri arasına atmıyor bizi..Turnalara kattınız sevgimizi...Heyecanlandık..Gerçekten çok sevindim değerli kalem...

Kendinizi hissettirdiğiniz için çok teşekkür ediyorum saygılarımı sunuyorum size ve ailenize..
Size bir sır vereyim mi..
Aslında ne yazdığımızı en iyi insanın ailesi takip ediyor..Benim çocuklar yazılarımı ilk okuyan olmak için uyumuyorlar bile...

Sevgili Aynur bir ''BEN''var diyorsun. Ne güzel!

Bunları yazmasaydın ''SEN''olmazdın. ''SEN'' olmayı sen seçtin! Eminim pişman değilsin.

Başkaları da bir yol çizdi, onlarda kendileri seçti.

Mesele yüreğinle çarpışmaman değil mi? Fikrin ortada uyan olur veya olmaz herkesin canı sağ olsun.

Kırmak kırılmamak mesele.

Hepimiz zaman zaman yapıyoruz, affetmek erdemlik biliyoruz. Bahsedilen durumlardan çok uzağım aralıklı girişime bağlıyorum. Sayın Palamutlar böyle mutluysalar bırak öyle kalsınlar sen yolunu tut ki sen de mutlu kalasın.

Olur ya arkadaş eleştirmen gerekirse bunu en samimi içtenliğinle yapmanı isterim. Güzeldir eleştirilmek yolculuğuna arkadaş olur.Sevgiyle kal arkadaş.

Yazmaya devam edin, bizler de sizi okumaya devam edelim Sevgili Aynur Hanım.Seviyorum yazılarınızı ve de şiirlerinizi.Ben de buraya ilk geldiğimde oldukça tuhaf eleştiriler almıştım.Bu ne şimdi? bu da yazı mı ,bence şiir yazma da öykü dene vs vs..ne komik bir şeydi yaptıkları ve de ben hiç de oralı olmadım.Aslında bel fıtığı ameliyatım/ameliyatlarım dolayısıyla yataktan kalkamadığım zamanlarda sadece kendimi oyalamak için ve de rahatlamak için yazdığım şeylerdi.Halen de mükemmel şeyler yazdığımı söyleyemem ,pek geliştirdiğim filan da yok hani.Şimdiye gelince ,ara ara birşeyler karalıyorum (halen huzur veriyor iç sesimle konuşmak)ve de alıştığım , gerçekten sevdiklerimi okuyup naif yorumlarda bulunuyorum.Bu da bana yetiyor.Sevgilerimle.Hoş kalın kabiliyetli dostum.

Canım benim galiba palamutların da hamsilerin de akibetini en son duyan ben oluyorum...İnsanları tanıdıkça uzaklaşıyorum diye bir söz var çok doğru bunu bir iki kardeş ağabey babında yakın hissettiğim insanla da yazık ki yaşadım...Senin verdiğin değerin yansımasını göremiyorsun..ya görgü yok, ya cehalet , ya da çok kolay adam satanlar var..her ne ise herkes yerinde olsun iyi olsun...Nesirde gerçekten bir çözülme var yazık ki çok vakit ayıramasam da bu defa ben de olayın farkındayım.. gruplaşmalar var; bu gün bizdeyiz, yarın sizde..sürekli bir birini alkışlayanlar...aslında kimseye nerede ise yorum yapamadığım için ( Çok yoğunluktan elimde olmayan sebeplerden ötrü yetişememek dolayı) çok da bu konuda konuşma hakkım yok ancak nezaket saygı insanlık hoşgörü gibi temel ahlak ve her devirde her toplumda geçerli olan nezaket kurallarının da zaman zaman yitirilmesi beni de çok üzmüştür.Ancak gerek sevgili Habip ve gerekse Sevgili Cömert engin yürekleri ve evrensel kalıpları ile birer denge unsuru olma gayretindeler sağ olsunlar... Buraya kadar eyvallah..Ancak kendi adıma bana yazıyı sevdiren, hatta keşfeden diyeceğim sevgili Asran'ı da anmadan geçemeyeceğim...Bu gemiye kaptanlık O'na çok yakışıyordu..Ve sanırım taşlar çok daha yerine oturuyordu gözlerim arıyor desem umarım beni kimse yanlış anlamaz..

Nereden nereye bak bende dertliymişim sevgili Aynur eksik olma daima var ol sevgilerimle

Bir süredir defterden uzak kaldım. Sizin de çok meşgul olduğunuzu o nedenle eskisi kadar sık yazmadığınızı sanmıştım. Sizi gücendirdiklerini bilmiyordum. Neler olduğundan inanın hiç haberim yok. Sadece; siz üzüldüyseniz biz de üzülürüz, bunu bilin isterim.

Burada güzel kalemler yazıyor biz de okuyoruz tad alıyoruz, hayranlık duyuyoruz, güzel bir şeyler okumanın memnuniyetiyle güne başlıyoruz yahut tamamlıyoruz günü. Başkaca birşeyin de o kadar önemi yok aslında. Güzel olanın her koşulda farkedilmesine kim mani olabilir ki?

Merhaba Aynur hanım…

Yazınızı ilk etapta okudum. Anlattıklarının bazılarından haberim tam olarak yok. Sizler yönetime ve sayfaya daha yakınsınız sanırım. Bir de forumlara ve gezilere katılma imkânım olmadı.

Acaba bütün bu tufanlar benim yazımdan mı kaynaklandı diye düşünmeye başladım. Çünkü sizin “haklı olarak” öne çıkarılmanız birilerinin tadını kaçırdı. Hatta günün yazısı seçilmeseydi aldıran da olmayacaktı. Ondan sonra yorumlar gelmeye başladı. Hatta size “bazı tanınmış kalemlerin yazıyı okuduğu halde nedense yorum yapmadıklarını” yazmıştım.

Toplumumuzda başarılı bayanları eşleri bile istememekte, bu bilinen bir realite. Bunu yaşadığınızı da satır aralarında okuduk nitekim.

Siteyi izlediğimden beri, bazı kalemlerin imtiyazlarını görmüştüm. Hatta sizin bu yazınız olmasaydı “Burnundan kıl aldırmayanlar” başlığında bir makale yazacaktım. Artık bu saatten sonra “modaya uyuldu” gibi olur.

Başarılı ağaca taş atan çok olur. Tarihte bunun örneklerine çok rastlanmıştır. Hz.Yusuf’u kuyuya attıran kıskançlık, başkalarına neler yaptırmaz ki…Hayatta en büyük tehlike “kıskançlıktır”. Çünkü en büyük kin kıskançlığın ortaya çıkardığı tepkidir.

Kıskançlıklar adına şehirler yakılmış, milletler mahvedilmiştir. Şu anda size yorum yapan bazı kalemlerin de olayların kıyısından köşesinden geçerek panik yorumlar yaptığını gördüm. Çünkü bütün yorumları okudum.

Bütün bunlar olacaktır Aynur hanım…Bir yerlere gelebilmenin bedeli ucuz değildir. Hele de bayansanız. Bunları bilerek yolunuza devam etmeniz gerekiyor. Peygamber Efendimiz bile münafıkları bildiği halde onlara güler yüz gösterir, ifşa etmez, sohbetinden kovmazdı. Bazen gerçekleri söylememek kendine saklamak da gerekiyor. Bunları bilmek ve ona göre hareket etmek yeğlenmeli. Çünkü kimse kolay kolay eleştiriye katlanamamakta. Münakaşa bazen düşmanlıkları artırmakta. Yazarın olmazsa olmazları “hoşgörü ve sabırdır”. Ve hep taş atanlara gül atmak gerek. Bu çok zor ve fakat en büyük erdemdir.

Burada sizin imajınızdan ve kalitenizden yeniden bahsetmek istemiyorum. Zaten bunlar sizi de sıkar. Ancak şunu biliniz ki vaz geçmeniz kızdığınız mihrakları mutlu edecektir. Ben sizin bu vesile ile daha bilinçle azimle işinize sarılacağınızı umuyorum.

Yalnız sizden ricam duygusal olduğunuzda, kızgınken yazmayın. Biliyoruz ki duygusallık aklı yanıltır. Karşı tarafa haklılık payı vermeyiniz.

Uzun yazmak istemedim. Hatta tepkileri görmek istedim. Bu saatten sonra yönetimin de bir cevap hakkı doğdu sanırım. Açıklama yapmalarında isabet olur kanaatindeyim.

Her fiil hayırlı bir işe vesiledir derler. Bundan sonra güzel gelişmeler olacağını tahmin ve umut ediyorum.

Bir yazımda belirtmiştim, yine söylüyorum; “yazmaya mecbur ve mahkumsunuz” böyle düşünmeniz sizin dışınızda gelişen bir olgu. Topluma ve tarihe karşı sorumlusunuz.
Moral değerlerinizi takviye ederek yola devam dileklerimi, ve saygılarımı gönderiyorum değerli kalem.

İyi ki varsınız…Ve yalnız değilsiniz...

Ben de Red Kit'in köpeği Rin Tin Tin gibi bir şey anlamadım doğrusu ama bir eylem varsa veya bir faaliyet hayır içinse maddi manevi varım.
Bir akşam olsun o zaman okuyunca anlayabilirim zannedersem .
Ama siz yazınca "fırça " bile hoş duruyor.
Selam ve saygı ile değerli yazar.

Sevgili Aynur'um, 2009 Aralığından beri deftere üyeyim.Yazıları okumaya başladığımda, Aynur Engindeniz adı bir kaç başka yazarla birlikte dikkatimi çekti, favori listeme aldım, zamanım oldukça, deftere girebildikçe okumaya gayret ettim.Bundan da çok mutluyum, okudukça hatalarını düzeltiyor insan.
Forumlara bir iki yorumum dışında zaman yetersizliğinden, başka meşguliyetlerimin fazlalığından pek katılamıyorum.
Geçen defa gideceğini söylediğinde, yüreğimden üzülmüştüm, gitmemeni rica etmiştim, bu beğendiğim kalemden mahrum kalmamak için.

Şimdi bu uzun yazıyı çok inceleyemeden hemen okuyup çıkmam gerekirken, yorumlara göz atınca yine çok ciddi sıkıntı olduğunu anlıyorum.

Hiçbir grubun kimlerden oluştuğunu bilmem, beğendiğim yazı ve şiirleri okurum, yazabilirsem yorum yazar, çıkarım.

Yüzünü birkaç resminden tanıyorum, face kullanmadığım için bir çok bilgiden uzak olabilirim.

Yüzünü görmeden, sesini duymadan, seni yüreğimle seviyorum, üzülmen en son isteyeceğim şey.

Aynur'um yazmışsa bir sebebi vardır diyorum, bilmediğim konuda bir şey yazamayacağım.

Üzülmeni istemiyorum, yazılarını okumayı seviyorum, seni kalbimden seviyorum.
Seni ve aileni Rabbime emanat ediyorum.

Bizi yazılarından mahrum bırakma, seni hiçbir karşılık beklemeden seven bir ablan var, yüzyüze tanışmayı da çok isterim, selam ve sevgilerimle.

Aynur Hanım,
Eğer değeri varsa söyleyeceklerimin bir iki kelime demek isterim.
Yazını okudum. Yazdıklarını, senin tespitlerin ve açın bakımından oldukça anlamlı buldum ve Cesursun, akıllısın en önemliside yazma konusunda oldukçada yeteneklisin ki ben senden her halükârda yazmaya devam etmeni isteyeceğim. Çünkü seni okumaktan çok keyf alıyorum.
Senin yazılarındaki (nesirlerinde ki) derinliği hemen fark ettim. .Buraya bir arkadaşımın önerisiyle geldim. Ben sadece okumaya meraklı bir insanım.. Okuduğum her yazıyada bir not düşerim. en azından emeğe saygım vardır..

Ben senin o engindeniz gibi yüreğinden öpüyorum ve sana yazım hayatında ömrün boyunca başarılar diliyorum. Lütfen Allah vergisi olan yeteneğini zai etme değmeyenler için...

Ayrıca; Ben burada ne palamutları nede hamsileri bilirim.
Ben bireysel takılıp, beğendiği yazarlara güzel sözler söylemeyi çok seven ve sevginin insana zarar vermediğini bilen birisiyim.
sevgi vermek, sevgi sunmak ve çıkarsız sevmekte bir beceridir.(özellikle çıkarın önde olduğu bu zamanda)

Selam ve sevgimle daima.




inci* tarafından 8/1/2012 10:43:06 AM zamanında düzenlenmiştir.

Toprak iki kez okudum yazını ve kendi süzgecimden geçirdim. Sen söyleneni söylemişsin elbet vardır bildiklerin.



Ben de kendi yayın akışımı söyleyeyim .*)

1-İlk üyeliğimden şu ana kadar hiç bir grup içinde olmadım. Olmam.

2-Dedikodulara prim vermem. Verenden hiç hoşlanmam.

3-Kimseye eyvallah demedim. Kimsenin bana eyvallah demesini istemem. Bir samimilik ve içtenlik hissediyorsam o benim için çok ama çok değerlidir. Özeldir.

4-Hiç bir şair toplantıları ve oralardaki gruplaşmaların içinde olmadım. Olmayacağım.

5-2007 den beri site üyesiyim, yazar, çizerim, kendi yoluma bakarım. İnsanların da beni bu yanımla tanımasını isterim.

6-Asla yazarların peşinde olmam, yazılanların peşine düşerim.

7- Şiire ve öykülere önem veririm. Yalaka insanlardan asla hoşlanmam.

8-Uzaktan bakar, gözlemlerim ve değerlendirmemi yapar geçerim.


9--Listem çok uzun doğru söyleyenin kovulacağını bilirim ama buna da asla taviz vermem.

10-Hamsilere selam ,palamutları hiç tanımam.

Arz ederim



İyi bak kendine.

"İşin özü, insan sevmekte" demişsiniz ya,

aynen, öyle yaptığımı düşünüyorum,fazlaca...ve bu fazlacayı anlamayanlara inat,
severek : ) demeye, devam : )

sizi de severek : ) selamlıyorum...saygıyla...


not : ) palamut,hep tatsız tuzsuz,yavan gelmiştir bana :P
siz hamsi ben kıraça, hah hah...

merak ettim İnşallah akşam seminer bitiminde okumaya yine geleceğim sevgili Aynur Şimdilik hoşça kal Allaha emanet ol..

Saygıdeğer Aynur Hanım, Güzel Can, Özümün Aynası;

Bu yazınıza yorum yazamayacağım. Zira yorumun ötesinde bir duygudaşlık, bir sessizlik şu an benliğimi kuşatan...Karşılıklı yürek paylaşımı, iç döküşü ve dostluğun şahikası var her tümcenizde.
Gözlerim, önleyemediğim sulu sepken yağmur damlalarıyla engelleniyor, yazmakta zorlanıyorum...
Bu yüzden bıraktım özgürce aksın, aksın aynı ummanın derinliklerine.Lütfen, beni bağışlayınız! İzin veriniz size sarılmama...

Sizi görmeden, tanımadan, sesinizi duymadan gördüm, duydum, tanıdım ve çok sevdim, yüreğimin kutsalındaki dostluk tahtımda, en güzel köşede misafir ederek...

Ama en çok saygı duydum size, inandım, güvendim ve Tanrı' ya binlerce teşekkür ettim; sizin gibi güzel insan çiçeklerini; bu acıtan, bu yozlaşan çorak dünyaya serpiştirerek dünyayı yeşertip çekilir, yaşanılır kıldığı için!

Sizi tanımaktan mutluyum, gururluyum! Sizi tanımanın onurunu yaşarken, Yaratan' nın şanslı kullarından addediyorum kendimi! Bana bu şansı ve mutluluğu bağışlayan Tanrı' ma ve siz değerli can' a binlerce teşekkürlerimle...

Kendinize iyi bakınız, sevdiklerinize ve kaleminize her zaman ki gibi dost olunuz ve arayı fazla açmayınız bu hasretlikte! Kitaplarınızla, yazılarınızla, şiirlerinizle; yaşam, yeryüzü ve hele ki edebiyat sizi bekliyor, biz dostlarınızın beklediği gibi...

Dürüstlük, saygınlık, itimat ve sevecenlikle bakan gözlerinizden öperken; bahtınız, yolunuz açık ve aydınlık olsun diyorum bacım can...Allah' a emanet olunuz!

Yazıp yazmamak konusunda yine çok gidip geldim sevgili AyNur”um...
Sonra geri vazgeçip, içimde nem tutan birkaç kelimeyi düşme kararı aldım.

yine genel, yine kendimden kareler ve kendime yareler ile...

Bundan bir önceki kararında senden habersiz yazıp kalman için çok fazla yalvarmıştım Rabbime bilirsin.
Çünkü seni burada okumak; benim gönlümün bir sadakası oluyor, yalın çıplak umutlarımda bir kapı açıyor önüme, bir köprü üstünde bekleyen yalnızlığımı tutuyor o narin yüreciğin ve umuduma haberdarımsın.

nasıl olur deme; bir söz bazen hayattan kopartır bazende hayata bağlayan bir nefes olur insana. işte öyle....

Benim Melek yüzlü arkadaşım. Seni tanımak bu sitede yazdığım şiirden, yorumdan, yazıdan çok daha önemli benim için biliyorsun.

Çünkü şiirler, yorumlar, yazılar bir düş benim için ama sen gerçeksin. Bunu derken sakın yanlış anlaşılmasın. Şiir benim nefesim elbet, şiir benim ağlak bir çeşmem, şiir benim sığındığım bir yuva, yönü kapalı bir l/imanım…

Velhasıl demek istediğim; belki bu gün var belki yarın yok şiir..tıpkı ben gibi.
o yüzden sen gerçeksin diyorum. Aklım işlevini yitirse şiir biter orada. Ömrüm tükense, Romanıma son noktayı geride kalan insanlar koyar yine.

Kendi cesedine dahi hayrı olmayan bir insan, nasıl olur Rabden sınırsız bir garanti almış gibi yaşayabilir?

O yüzden dosta her daim muhtaçlık var.

öyleyse bu telaş niye, bu incitmek niye, bu tahrik,bu tahkir niye...

İçimin nehirlerinde çok defa gözlerini boğdum denizim. Çok defa kalbinin telaşında kalbimi güncelledim senden habersiz, senli bir denizde sana gizlendim. Çok defa çığlıklara boğduğun “cano” adına kıvrıldım yüreğinin bir köşesine.


O dik duruşun, o birçok adamda var olmayan dobralığın, o muhteşem anne yüreğin, o Karadeniz”den ağzıma dolan yosun kokun… bazen esmen, bazen gürlemen.

Ah meleğim…

Eşini duyduğun o müthiş Aşk. Bebeklerin için o deli çırpınışların. Ailen için kendinden kopan o ömür sancıların….bunlar, bu zamanda kimde olan üstün vasıflar ki saysam parmaklarım dolmaz inan..

Yok yok yok!

Bunları yazdığım için belki kızacaksın bana ancak; Aynur Engindeniz”in yazdığı şiir ve yazılar dışında müthiş coşkun olan bir hayatı ve ayrı bir okyanusu var onun altını çizmek istedim yalnızca.

Bunu da bana kızman pahasına da olsa yazıyorum buraya işte.





Ve bunları sen çok iyi biliyorsun yine ayrıca.

Seninle dört saati aşkın yaptığımız o muhabbette parmaklarım uyuşmuştu ve ben bunun farkında bile değilmişim.

annem ellerimi fark edene kadar.

Sevmek böyle bir şey ya ,Allahın bir eseri, bir nuru olarak görüp insanı sevme yüceliği.

İşte en büyük sanat ve en bariz edebiyat gerçeği bu benim kanaatimce…

Ama şunu da yazmadan geçemeyeceğim elbet.

Sana dün bu saatlerde bahsettiğim ve bende takıntı olan konuyu sana sorduğumda bana ifade ettiğin şey içimi sonradan çok titretti biliyormusun.


Her ne kadar demir gibi dursam da aslında yağ kadar narin bir kalbim var gerçek hayatta.

Dedim kendime; ya Aynur haklı ise…? Uzun bir zaman kafamı kurcalayıp durdu bu ifaden. Bardağı ağzıma her götürürken dudaklarımın üşüdüğünü hissettim inan.

Ama sonra yine vazgeçtim. Çünkü Seni kalbimde bir inanç gibi seviyorum. Ve seninde aynı duyguları taşıyıp aynı niyet ile yaklaştığını çok iyi biliyorum bana.
Bir bana değil, gözüne ilişen her insan olan insana aynı baktığını ve destek olduğunu biliyorum.


Nesir bölümünün hiç tereddütsüz çıtası en yüksek olan yazarlarından birisin. ve benim şahsi görüşümde gönlümde bir ağaç misali boy atansın. İlksin…

Bunları seni övmek veya sana her hangi bir şekilde menfaat gütmek amaçlı yazmadığımı çok iyi bilirsin canısı; ki zira bu zaten ayan ve açık olarak ortada olan bir gerçektir. yeter ki sana batıni olarak bakmayı versin insan.

Biz seninle bu ütopik dünya dışındaki gerçek atmosferde bakışıyoruz.


Site içinde üç yılı aşkın bir zamandır üyeyim. İlk geldiğim günden beri hiçbir gurup veya olayda Rabbime şükür var olmadım diye düşünüyorum. "inanıp savunduğum değerler dışında."

Değer verdiğim her üyenin sayfasına hiç tereddütsüz gittim. Okudum onu, doyunca okudum. Kendimi okur gibi okudum. Sancısını onunla çeker gibi okudum. Zehri beraber yutar gibi okudum. Kalbimde yaralarımızı buluşturup, cümlelerimi düştüm o alev kokan mısraları arasına. beraber yanmak adına. ne inancına baktım ne ırkına ve nede kim olduğuna.

Bir kez olsun, tek bir kez bana gelsinler diye gözlerim hiç beklemedi onları. Buna ise hem zaman ve hem Rabbim şahittir elbet. Yorumlar ise zahiri bir imza.

Yapamazdım çünkü
hayatta menfaatten benim kadar nefret eden biri varımıdır hiç bilmiyorum inan.

Fakat gün geldi bazen çok farklı algılar uyandı. belki çok dik yokuşlarda yordular gözlerimi, yüreğim çığlıklarca koptu... öyle değil-gerçek böyle diye çırpındım durdum. Ama şu var ki, her insan önce kendi aklındaki gerçeğe inanır hayatında. Her insan önce kendi gerçeğinde aklar kendini. Senin feryadını duymaz bile.


Zaman oldu suçsuz veya suçlu dahi olsam özür dilediğim dahi oldu. Bırak insanlık kazansın dedim. Burada üç -beş cümle içinde bir cennet kuralım dedim. Çünkü inancım bana öyle der. Kişi sevdiği ile beraberdir der güzel Peygamber.

Bu yalnızca onunla olmak değildir elbet, bu daha çok tüm ümmet ile Allah hanesinde buluşmak anlamı taşır içinde.

cenneti kim istemez?

Genelde ya duacı veya ölümcü mehtap olarak anılırım hep. Olsun... ziyanı yok benim için. her ikisi de hayatın en kavli gerçeği değil mi. "Ya hayır konuş ya sus" der benim inancım.

Gökte kuşlar
Yerde taşlar, akan su, yağan yağmur, denizin dibinde balık, yosun tutmuş kum bile dua ile yaşar dünyada. Bunu bana öğreten Rabbime sonsuz şükürle deyip, başım üzre koydum bu gerçeği de.


Son günlerde forumlarda olan aktif yanım artık iyiden iyiye kafamın ver kayışının kopmasından dolayıdır.

Guruplaşmalar-al gülüm ver gülüm davetleri gözden kaçmıyor elbet.gelirsen bana-gelirim bende sana. favorine alırsan beni- okumasam bile bende sana yaparım aynını.
ne çok rastladım buna bir bilsen. ki ondandı zaten bu tenha saatlerde ses aramam.


Bazen hiç alakam olmayan MÜSLÜM BABA sendromuna girdim.

Bazen Cemil Meriçe uzandım, nefes almak için belki... bazen Kafka sokağında durdum, bir durak ölüm için ne bileyim.

Oysa bu yıla kadar forumlarda tek bir yorumuma rastlayamazsınız asla.


Ama olmayınca olmuyor işte Aynur. sanırım ki bundan biraz daha fazla içime çekilmem gerekiyor belki de.

Velhasıl; herkes yine kendi sazını çalar canım ve türküsü olmasa bile kendi sesini dinletir in/sana." Ben" bilirim sendromu diğer adı.

Sana dün bu saat sebebini söylemiştim hatırlarsın. buraya yazmıyorum artık.

İnan eve geldiğimde gözlerim zonkluyordu.
ve yorgun yorgun birkaç cümle buraya düşü verdim işte. Bir kusur varise affet meleğim. o güzel gözlerinden öperim besmele ile... bereketli olsun aklın, kalbin ve Rabbime olan o ürkek nazlı muhabbetin.


Onun sevgilisi yarin olsun can Engindeniz. Ki okyanus adedince zikredilir sevgili Nebi bilirsin…

Tamda bu günlerde, tamda bu kutsal saatte ne hoştur gökte mehtabı-gözümde Ay”Nuru izlemek, sevmek…


Kalbimin en içinden, en özel muhabbetimle sevgili kardeşim, emeğini Mevlam”ın sonsuz eline ısmarlayıp, misliyle sana geri dönmesini diliyorum.

…


Sen yazmalısın;
Kendin için değil, tümüyle dün ifade ettiğim İNSAN”lık için…


Rabbim muvaffak eylesin kıymet Dost….hayırlı geceler dileğimle….

sayın Habib Dağ ve Sayın Cömert Yılmaz"ında ne büyük fedakarlıklar içinde bu sitede çaba sarfettiklerini ayrıca not düşerek; emeği geçen herkese Allahımdan kolaylık diliyorum...









































Lavi_(n)_Su tarafından 8/1/2012 5:28:42 AM zamanında düzenlenmiştir.

Değerli arkadaşım.

Ben bu siteye aynı okulda görev yaptığım Eylül 20 Rumuzlu arkadaşımın tavsiyeleriyle girdim. İlk yazdıklarım arasıda da üç adet fıkrayı birleştirerek yaptığım bir hikaye vardı. Tabii ki derhal uyarı ve sert eleştiriler geldi. Hatta '' Fıkraları çalıp kendi eserin gibi sunmak mıdır yazarlık? '' diyen de oldu. Gücenmedim, kırılmadım ve tamamen kendime ait olan öyküler, şiirler, araştırma yazıları, bazen edepsizce denemeler filan yazdım durdum. Aynen belirttiğiniz gibi yazmak benim için bir tutku...Bir kitabım olmuş ya das olmamış çok da umurumda değil.

Tam bir yıl 20 gündür bu sitetedeyim. İlk zamanlarda yazdığım yazılara '' Şurada nokta, burada virgül olacaktı '' diye bir sürü eleştiri aldım...Bu eleştirileri yapanlara ise bırakın darılıp kırılmayaı ''Hocam '' diye hitap ettim. Hâla da öyle... Gerçekten güzel şiirler yazan ve zaman zaman beni -kendilerince yanlış buldukları hususlarda eleştiren- dostlara hocam ya da üstadım diye hitap ederim.

İnsanların algılamaları, dünyaya ve olaylara bakış açıları benden çok farklı olabiliyor. Benim de öyle...Mesela yüzden fazla yorum almış bazı şiirler benim nazarımda öğğğ...Ama mesela sadece benim yorum yazdığım bir yazı seçki kurulu tarafından günün yazısı seçilmiş olabiliyor.

Bu sitede sanırım 400 ün üzerinde yazar- şair var...Takdir edersiniz ki hepsinin yazılarını -şiirlerini okumak mümkün değil...Ben bu bir sene boyunca önceleri her yazıyı, her şiiri okumaya çalıştım. Ama yukarıda da belirttiğim gibi bazıları benim için öğğğ yazılardı...Benim için öğğğ ama başkaları için çok güzel...O halde bana ne düşer '' Susup geçmek '' Beğendiklerime ise yorum yazmak...Benden fkir isteyen varsa elimden geldiğince yardımcı olmak...( hatta bazen sert eleştiriler yaparak )

Hal böyle olunca işte o bahsettiğiniz gruplaşmalar isteseniz de istemeseniz de oluyor. Yine ben kendi açımdan bir şiirime ya da yazıma çok çok yorum yapılmış olmasını ya da okunmuş olmasını da fazla umursamıyorum. Ben yazarım...Canı isteyen okur, istemeyen okumaz...Canı isteyen yorum yapar, istemeyen yapmaz...İşi hakerete dökmediği müddetçe hepsine eyvallah.

Birbirinin kuyusunu kazanlara gelince...Çok şükür bana rast gelmedi böyle biri. Eğer varsa onları da en yüce makama havale ederim olur biter.

Sonuç: Bence eleştiriniz çok sert olmuş. Aynı sepette isek -varsa- çürük elmalara katlanmak zorundayız diyorum...

Selam ve saygılarımla.

Aynısı olmasa da buna benzer bir sayıklama yazısı okumuştum sizden. Hatta siteden ayrılacak kadar kızgınlık/kırgınlık içeren kelimeler serpiştirmiştiniz satır aralarına. Bakınız ne diyeceğim: daha geçenlerde çok ünlü bir yazar, yıllardır söylene gelen bir yanlışı düzeltmek için kendi resmi sitesinde duyurmak iktizasında kaldı.Ve bu duyuruyu okuyanlar biliyorum ki, büyük bir hayal kırıklığı yaşamışlardır.Buraya gelelim tekrar,sizin bu yazınız, bu gibi bir yanlışı düzeltmeyi barındırmıyorsa da,bir sesleniş vazifesi görüyor diyebilirim.’’Neden ihtiyaç duyar bir yazar böyle bir şeyi paylaşmaya,ne gerek vardı?’’ demek istesem de,iç sesim haklı olduklarını söylüyor bana.

Evet,gruplaşmalar var bu sitede,buna da bu kadar şaşırmamak gerekir;hatta yoksa köşeye çekilip kuş bakışıyla izlemek gerekir olanları,neden olmuyor diye.Ne yazık ki hayat böyle. Öyle ki ben şimdi Engindeniz’i sevmeyen hiç yok diyemem burada.Elimde somut bir bilgi yok tabii, öyle düşünüyorum sadece. Çoğunluk yazdıklarınızı takdir edenler tabii, bunu net görebiliyorum,bir çok kimseler gibi.

Bununla birlikte‘’kimler geldi,kimler geçti’’ derler ya aynen öyle.Gidenler gitmesi gerektiği için gitmiştir,kalanlar da kalması gerektiği için.Gidenleri ben unuttum bile,elimde değil bu unutuyorum,bir gün ben de yok olursam unutulacağımı biliyorum.Unutmak için bir çaba sarf etmiyorum ayrıca,bunu belirtmek isterim.Yani gözden ırak olan sadece sevgilinin yüreğinde ırak olmaz,herkes için bu geçerli; bizim memleketimiz ‘gidenler’i unutmak için çok özel bir yer çünkü. Şimdi biri daha giderse kim üzülecek? Kim, neden gitti diyecek? Şunun için üzülürsün,senin sevdiğin,ya da senin çemberindeyse üzülürsün.Ötekiler’in seni bizi alakadar edeceğini zannetmiyorum. İkisi aynı şey değil diye, parmak kaldırabilirsiniz;ama bu da hiçbir şey değiştirmez,O’nlar orada kalacak.Unutulanlar hep orada kalır çünkü.

Bunları yazdığım için birilerine kızmış olmam lazım,yoksa ne diye yorayım kendimi,burada zaman harcamak yerine bir deneme okurdum daha yararlı olurdu en nihayetinde. Mesela,sizi okumak gelmiyor içimden,yanlış anlaşılmasın,sizin yazdıklarınızı beğenmiyorum demiyorum,okumak gelmiyor içimden diyorum. E şuan bu sayfadaysan demek ki okuyorsun diyeceksiniz,o zaman şöyle söyleyeyim: yorum yazmak gelmiyor içimden; çünkü aynı yorumları okuyunca sıkılıyor insan ister istemez ve yorum yazmak ya çok beğendim,ya da iğğğğğ halini aldı. Daha önce defalarca konuşuldu bu konu,ne oldu,hiçbir şey,hiçbir şey!..
Bir parantez açmak isterim: yazmanın hakkını veren bir yazarsınız inkâr edemem bunu.
Forumlar’dan da bahsetmişsiniz,şunu söyleyeyim,o kadar ‘’saçma şeyler’’ paylaşılmaya başlandı ki ister istemez uzaklaştım –benim uzaklaşmamın bir önemi yok- ve her forumun altından çıkmak da neyin nesi Allahaşkı’na,bir soluklansanız fena mı olur hani. E hep şiir-hikâye mi okuyacağız,biz birkaç işi aynı anda yapıyoruz,diyebilirler o başka.’’Bu bizim en doğal hakkımız,karışamazsınız arkadaş’’;peki ama bunları yazmak da benim en doğal hakkım ol vakit. Ben size neden forumdasınız demiyorum,diyemem de;ama belki diğerlerin de yazmak istediği vardır.


Daha da uzatmayacağım:


Ya çemberin içindesiniz ya da dışında.



Dışındakilere selam olsun…

burada eksik kalan bi konuyu da ben ekleyeyim

lütfen
ama
lütfen
yönetici olan arkadaşlarda
herhangi bir yazarın yada şairin yazdığı herhangi bir şeyi ona sormadan sırf kendi algıladıkları mantıkla değerlendirip silmesin
satırları neden ne amaçla neyi düşünerek yazdığını o satırların sahibine önce sorsun istiyorum ola ki yönetici olan arkadaşlar o yazıyı yazanın amacına uygun anlamamış olabilir silinecekse bile yazara saygı adına -bu cümleler ister nesir ister şiir ister forumlarda paylaşılan bir cümle olsun farketmez- önce yazara danışılsın yazara amacı niyeti sorulsun ve silinecekse önce yazara bilgi verilsin.site kurallarında yazara sormadan silme hakkı oldugu yazıyormuş iyi ama böyle bir kural -varsa tabi- yazara haksızlık olmuyor mu yazarı kırmıyor mu ne silinmeden önce ne silindikten sonra yazara haber verilmemesi bence uygun bir kural gibi durmuyor ...

lütfen dikkate alınsın istiyorum ve böyle bir kural varsa -yazara amacı niyeti vb sormadan haber verilmeden silme hakkı ve bu durumdan yazarın haberdar edilmeme durumu- değiştirilebilir değil mi...daha hoş olmaz mı...değer verilmeyi anlama bakımından...

yazarın burada bahsettiği konulara katılıyorum
ama kişisel olarak herhangi birileri grup kurmuş posta koymuş hizaya sokmaya çalışmış arkadan kuyu kazmış vs vs çok düşünmüyorum yani önemsemiyorum onları
böyle yaptıgını düşündüğüm insanları okumuyor yorumlarına değer vermiyorum düşmansı yaklaşımlarıyla başbaşa bırakmak prensibiyle yürüyorum...
keşke olmasa ama insanın oldugu yerde oluyor...



Râzı tarafından 8/1/2012 12:29:32 AM zamanında düzenlenmiştir.

İlla ki grup olacaksın!

Arkan önün sağın solun illa ki olacak!
Olmayana ekmek yok- yazmak yok

Burada ki eski, birlik beraberliğin bir araya toplanması mümkün değil

Ben artık sadece yazdığım iki satırı paylaşıp çıkıyorum.
Birde favorime aldıklarıma denk gelirsem okuyorum

Sevgiyle cancazım

Sevgili Aynur Engindeniz...

Bu bir iç döküm, bu sitede bu kadar uzun süre olan biri için gayet haklı ve gayet yerinde bir iç döküm. Hepimiz ara ara buna ihtiyaç duyuyoruz. Hep dedim bunu ama yine söyleyeceğim, ben bu siteye ilk girdiğimde senin yazılarını okuyup hayran olmuş, internette de bu kadar iyi yazı ve yazarların olabileceğini görünce şaşırmıştım. Çünkü ben genel olarak bu tarz yerleri insanların özensiz üç beş şey karalatıkları yerler olarak görürdüm. Bu inancımı bu sitedeki iyi yazarlar kırdı mesela sen kırdın :)

Senin açık sözlülüğünü hep sevdim, fakat şunu söylemek gerekirse bunu sevmeme karşın çok fazla yapamadım. Mesela olumsuz yaptığım ilk eleştiride direk çok üzücü cevaplar aldım, bunu görünce ise beğenmediğin şeyler için "sus" beğendikleri söyle politikasına mecburu bir şekilde uymak zorunda kaldım. Çünkü kendi adıma tatsızlıklardan çok fazla hoşlanan biri değildim.

Kendime yapılan olumlu olumsuz her yoruma ise memnun ya da memnuniyetsiz ama mutlaka önem verdim, ciddiye aldım, kulak arkası etmedim, etmemeye çalıştım.
Muhteşem şair, muhteşem yazar diye bir şeyin olmadığını düşünüyorum. Çünkü böyle olsaydı yazmakta son noktaya ulaşılmış olurdu, yani birilerinin hala yazmaya çalışmasında, yazmaya çabalamasında bir anlam olmazdı. Sadece birbirinden adım adım ötede olanlar ve geride olanlar vardır, ben çok geridedirim ben benden çok daha ileridedirsin ama bitmiş midir bitmemiştir :)

Senden bu sitedeki bir çok kişinin öğrenecek çok şeyi var bunu biliyorum ve inanarak söylüyorum, öncelikle benim. Seni hem bir yazar olarak hem de arkadaş,insan olarak çok seviyorum. Evet burdan bir insanın gözlerini görmezsiniz, ama emin ol uzun bir zaman okuyup takip edince samimiyetini az çok anlarsın, çünkü insanlar bir yerde hata verip kendilerini aksettirirler bir şekilde.

Gruplaşmalar vesaireler ise insanın olduğu her yerde olacak olan şeylerdir. Severiz, dahil oluruz, olmayız bunlar ne yazık ki var ve var olacak daima. Ama bunlar rahatsızlık verecek ölçüde olursa işte o zaman dur denmeli muhakkak.

Not: seni çok seviyoruz.

Hamsileri koruma derneği başkanı
;D

Sevgili Aynur,


İftardan hazırlıklarına başlamadan okudum yazını ve mutfakta olduğum süre içinde cümlelerin aklımdan çıkmadı.Düşündüm de belki de yazman iyi oldu. İçinde tuttukça dert olacaktı sana. Belki de birçok insanın benzer sıkıntısına sözcü oldun.

Fakat beni üzen şey yılgınlığın. Yalnız değilsin ki benim güzel yazarım. Bahsettiğin sıkıntılarla mücadele edecek isimler mutlaka olacak çevrende. Bak mesela ben buradayım. Yazdığın her tespite katılıyorum. Sanırım burada üç yılımı tamamladım. Son iki buçuk yıldır fazlasıyla aktifim. Yani yazmak okumak ve burada zaman geçirmek adına. Bahsettiğin konuları birebir bilmesen de çok iyi anlıyor ve de benzer olayları görüyorum. Görmenin yalnızca gözle yapılan bir eylem olmadığını bilenler benim nasıl gördüğümü gayet iyi anlayacaklardır. Zanla hareket etmiyorum. Oldukça iyi bir gözlemciyim. Birçok insan gibi. Ki pürüzleri gördüğüm zaman da er ya da geç o pürüzlerin sivrildiklerine şahit olmuşumdur.



Evet her topluca yaşanan yer gibi burada da birtakım sorunlar mevcut. Eski-yeni, acemi-tecrübeli, usta-çırak, biz-siz vs gibi saçmasapan ayrılıklar mevcut. Saçmasapan diyorum çünkü arkasına üç beş şakşakçı toplayan kendini fasulyeden sanıyor ve bir bakıyorsun sağda solda ahkam kesiyor. Hayır ağzı olan konuşuyor -elbette o da konuşsun- ancak otorite havaları mahalle baskısı filan, nem gibi güneş girmeyen yeri çürütür. O nedenle sağlam durmakta fayda var. Yani provokasyonlara ve de tahriklere kapılmamalı. O güzel kalbinin ve bir umman olan beyninin
yaratıcı yanını bu tür insanların zedelemesine izin vermemelisin. Sen, ben ve daha birçok insan.
Ah ben de oturup beni üzenleri bir anlatsam (acı bir tebessüm bırakıyorum buraya)...


Ben nesir bölümü için söylemiyorum bunları. Benim gözüm her yerde. Nesir, şiir, forumlar, kitaplar, nedir bölümü vs. Herkese belli bir mesafede durdukça görüş açısı insanın daha da genişliyor.



Benim canım yazarım,

Bak ben adam seçmem. Yani yazı şiir okurken. Emeğin hakkını veririm. Ancak herkese de aynı şeyi söylemem. Sana yazar demişsem kara kaşın kara gözün için değil. Çünkü yazdıklarına bakınca fazlasıyla yazarlık vasfına sahip olduğundandır. Yani sitede hepimiz bir şeyler yazıyoruz. Ben de şiir yazan biri olarak nesir de kaleme alıyorum. Ama biri beni yazar diye överse fena gülerim buna. İki güzel yazıyla yazar olunmaz. Şimdi sana yazar diye hitap etmemin anlamı gerçekten anlaşılsın istiyorum. Çünkü bu sitede benim bildiğim okuduğum( altını çizerek söylüyorum okumadıklarım affetsinler) nesirde işinin ehli üç-dört isimden birisin. Ki diğer isimler de zaten erkek.
Ve seni okumayı çok seviyorum çok. Zenginliğine hayranım.


İnsanın inancı biterse vazgeçermiş. Belki de maskeler sahtelikler seni bu kadar yoran. İnan çok insani. Çok normal. Zaten etkilenmezsen şüphe duy kendinden. Ama vazgeçme. Hemen vazgeçeceksen de şüphe duy. Bir şeyler eksik o halde. Meydan hizipçilerin statükocuların mı olsun? Çekilelim mi? Hayır. Bırakalım onlar saçmalasın daha çok hata yapsınlar. Hakk er ya da geç tecelli edecektir. Buna hep inancım sonsuz oldu. Herkesin kendi sonunu hazırladığına inanıyorum.

Ah şu oturduğum yerden bakınca neler görüyorum bir bilsen. Ne sahtelikler ve sahtekarlıklar. Ama çok güzel şeyler de görüyorum inan bana canım yazarım.
Yönümü güzelliklerden yana çeviriyorum. Ve elbet inanmak... O inancı el ele sulayıp canlı tutacağız.


Her şeyin elbette bir vadesi var. Yani hiçbir şey sonsuz değil. Yazmaktaki hedefin her ne ise oraya kadar gittiğinde dolsun vaden. Yorgunluk ve kırgınlıkla değil. Gönlüm böyle istiyor. Evet gönlüm burada sayfasını okurken heyecanlandığım mutlu olduğum isimlerin burada olmasını hep istiyor.
Onlarla aynı ortamı paylaşmanın olumlu enerjisinin kazandırdıkları tartışmasız bir gerçek. Çünkü üretmek için doğru üretkenlerden beslenmek gerekiyor.
Yani ne yetenek ne yazma aşkı tek başına yeterli değil. Doğru ortam, doğru zaman, birikim, kaynak vs.

Ben seninle aynı gökyüzünün altında olduğum için mutluyum elbette. Bir Aynur Engindeniz tanıdım. Ancak aynı ortamda da yazmak istiyorum. Enerjinden nasiplenmek.
Ve istiyorum ki seni üzen şeylere çizgi çekebil. Mesela sokağı düşün. Ne kadar farklı tipler var. Ne kadar farklı kültürler. Haksızlıklar acılar yanlışlar doğrular
iyiler kötüler iç içe geçmiş. Her şeye rağmen vazgeçiyor muyuz bakmaktan ve o dışarıya akmaktan?

Senden beklediğim de bu.


Seviyorum seni. Yazdıkların ve paylaşımlarından ötürü tanıdığım Aynur Engindeniz'i. Sığlıktan uzak, gerçekten yüreği ve beyni aynı paralellikte işleyen bir umman o.


Eksik etmesin varlığını bizden. Ki palamutlar artmasın. :)

Ben de yaklaşık 5-6 senelik bir üye olarak bu tespitlerinize katılıyorum. Özellikle nesir bölümünde son bir kaç senedir olan değişimi ben de sevinçle izledim. Hatta sizlerin nesir bölümüne taşıdığı dinamizm, beni de kendi çapımda bir şeyler yazmaya özendirdi. Bundan da öte nesir bölümünde yazılanları artık şiir bölümündekiler kadar merak etmekte, onları da ilgiyle okumaktayım. Gerçekten sitede nesir bölümünde görev alıp, gerektiğinde özel hayatlarını da feda ederek canla başla çalışan tüm arkadaşlara teşekkür ediyorum.

Gruplaşmalar ve samimiyetsizlikler hakkında söyledikleriniz hepimizin farkında olduğu, üzüntü verici şeyler. Ama ben bütün bunların, şu an yakalanan güzel atmosferi bozmamasını isterim. Burası için önemli bir insansınız.

Duyarlılığınız için kendi adıma teşekkür ederim. Ve güzel yazılarınız, çalışmalarınızın her daim burada olmasını dilerim. Saygılar, selamlar.









kıyıdaki adam tarafından 7/31/2012 10:04:39 PM zamanında düzenlenmiştir.

öyle geniş, öyle derin almışsın ki sitenin sorunlarını ... herkesin kendinden bişeyler bulabileceği bir utanç, bir hayıflanma, bir teessür ya da bir pişmanlık var ...

ama sanırım senin en büyük sorunun şu : sen gerçek hayatta büyük kırgınlıklar, büyük acılar yaşamamışsın (Allah yaşatmasın) ... herzaman söylerim, yine tekrarlıycam :

''benim yaşadığım yerde insan ağaçları yoktur ... ben bu yüzden edebiyatı hiç sevmem''

ben edebiyat aşığı değilim ... sosyal güzellikleri paylaşmak için giriyorum deftere ... çok şeye kızıyorum, çok şeye üzülüyorum ... bazen dayanamayıp tepki veriyorum ... ama sonra düşünüyorum da, herkes farklı bir dünya ... herkesin amacı, hedefi, yönü farklı ... duygular, mimikler, en öenmlisi de kalbin aynası gözler görülmüyor burda ... en güzel dostluklar bile bir yere kadar ... çünkü derle topla, sar sarmala, sonuçta sanal ...


sorun tamamen bakış açımızda ... her toplulukta iyiler de var kötüler de ... yaralılar da var zararlılar da ... kötülüklerin bizi etkilemesine izin vermemek , bunları lehimize çevirebilmek bizim elimizde ... su akar yolunu bulur ... kimse kimsenin rızkını yiyemez, kısmetine mani olamaz ... yani palamutlar binlerce yıldır daha büyük ve daha güçlüyse, hamsilerin nesli neden hala tükenmedi ... tuhaf değil mi ?

sen kendin için yazıyorsun ... ve de çookk güzel yazıyorsun ... kalemin sihirli .. bırak da bu sihirden isteyen nasiplensin ... istemeyenler de ne hali varsa görsün ... dedikodu, fitne-fücur, kösteklik, çomak sokmacılık gibi birçok seçenekleri var nasıl olsa ... bırak dağınık kalsınlar ...

herkesin sanat uğruna birşeyler paylaşmasını, sanat uğruna birbirini okumasını bekleyemezsin... gerçek sanatçılar şu an senin yaptığın gibi oturur kitap yazar ... sen hiç öylesine, sırf şakşakçılık yapmak için ya da karşılığında kendi kitabını aldırmak için veyahut eleştirip küçük düşürmek için kitap satın alan birini gördün mü ?


dediğim gibi ... sen çok kötü insanlarla karşılaşmamışsın hayatında ... burada sudan çıkmış hamsiye dönmen ondandır ...




gülkurusu tarafından 7/31/2012 9:46:49 PM zamanında düzenlenmiştir.

iki kez çıkmış



gülkurusu tarafından 7/31/2012 9:48:14 PM zamanında düzenlenmiştir.

Bana okumayı sevdiren kalem, (içime atamam bunları), ilk kez böyle bir yazını okuyorum.
Amatörde olsam yorum hakkımı sonra kullanmak istiyorum.Çünkü kaleminden çıkanları okumayı seviyorum...

En derin saygılarımlasınız her zaman.....

Öncelikle yürekliliğin ve açık sözlülüğün için kutlarım Sevgili Aynur.

Lütfen kendime pay çıkarıyorum gibi algılanmasın ama uzun süre bu konuları, gruplaşmaları, entrikaları işledim şiirlerimde, rahatsız olanlarca yeri geldi tehdit edildim, yeri geldi hakârete maruz kaldım, yüzlerine tuttuğum aynadaki görüntüyü beğenmeyenlerce "bencil, burnu büyük, kendini beğenmiş" olarak yaftalandım.

Ama susmadım, susmayacağımı anlayınca organize olarak çalışmaya başladılar, bir kısmı benim şiirlerime abuk subuk yorum yazarak ya da dostların şiirlerine yazdığım yorumlara kendileriyle hiç alâkası yokken ortam gerici cevaplar yazarken bir kısmı dedikodumu yapıyor insanları bana karşı kışkırtıyordu, bir kısmı da boş durmuyor bu yaşananları yönetime iletiyordu, sürekli birileriyle uğraşıyormuşum gibi gösteriyorlardı niyetleri bu şekilde beni siteden attırıp kurtulacaklardı.

Nihayetinde yönetim tarafından uyarıldım ve hiciv yazmaya ara verdim.

Şimdilik onlar rahat, oyunlarına devam ediyorlar, ben de rahatım zîra birkaçını yasaklayarak oyunlarını bozdum artık beni tuzağa çekemiyorlar:)

Demem o ki bahsettiğiniz gibi maalesef oyunlar ve entrikalar hiç bitmiyor.

Benim için eski yeni yok, Aynur Engindeniz bir aylık üyeymiş, altı yıllık üyeymiş bu beni ilgilendirmez onun müthiş öyküleridir beni ilgilendiren.

Burada yıllardır öykü hikâye yazanlar var ama beni düzyazılara çekebilen tek isimdir Aynur Engindeniz, bundan sonra ne yazacak diye merakla beklediğim bir isimdir ve bu uzun yıllar yazmakla değil yetenekle alâkalıdır.

Dobra ve doğru bir yazıydı, kutlarım sevgili Aynur.
Selam ve sevgimle.

Sitemizin önde gelen yazarlarından birisi böyle bir yazı yazma gereği hissetmiş ise bu üzülesi bir durum.

Zira bunca güzelliği bünyesinde barındırmaya çalışan Edebiyat Defteri’nin birilerinin kıskançlıklarına, kaprislerine maruz kalmaması ve çok değerli kalemlerin küstürülüp bu ortamdan uzaklaştırılmamaları en büyük temennimiz.


Buna karşılık yazık ki bu sayfada yazılanlara şahitliğimizde olmuştur. Bir diğerinin güzelliklerini hazmedememek sadece özgüven eksikliğinden gelir ki ; eğer edebiyat adına var isek ve paylaşımlarımız bu yönde ise eserlerimizi hakkaniyetle eleştirilebilir olabilmeliyiz. Kırıcı olmakla ukalalık yapmakla kazanımlarımız olamaz.


Hoşnutsuzluklarımızın nedenleri ortak. İsteklerimizi sürekli yükseltmek yönündeki çabamız ve bunu engelleyen düşüncelerle karşılaşmak üzücü.


Bu şekilde davranmak var olan bir güzellik var ise Edebiyat Defteri bünyesinde tüm bu güzelliklerden yararlanmak yerine fikir fakirliğine düşürür ancak.

Edebiyat ise edebin var olduğu güzelliktir.



Yazınız hepimizin acıyan bir yanına parmak basması açısından önemliydi. Kaleme alınışı elbet zor olsa gerek. Lâkin bir şeylerin konuşulması her dem iyidir.

Teşekkürler böyle bir yazıyı paylaştığınız için.

Şimdi müsait değilim ama geleceğim tekrar.
Buraya yazacaklarım olacak.
Bir yerlere kımıldama sakın benim güzel yazarım.

...

renbo tarafından 8/1/2012 8:19:41 PM zamanında düzenlenmiştir.