Sahte Cennet

• 31 Temmuz 2012 Salı 09:42:33

İçine girebilecek miyim bu sefer? Bak, söz verdiğim gibi attım kendimi sokaklara. Rüzgara verdim yüzümü, silsin diye üzerindeki izleri. O izler değil mi beni bu kadar dışarıda bırakan? Evde ya da sokakta olmam arasında en küçük ayrım bırakmadan, hep bir çizginin öte yanına fırlatıp oradan baktıran herkese?

Rüzgar esip geçiyor üzerimden. Ama ben yine de geçemiyorum o sınırı. Oysa tıpkı şu kadın gibi gülümsedim ben de. Her zaman tam ortasındaymışım gibi hayatın… Ama bir şey ele veriyor sanki onun gibi olmadığımı. Bir zorlanma mı seziyorlar yoksa bende? Rüzgara yeterince karışmıyor muyum diğerleri gibi? Koyvermiyor muyum kendimi, beni alıp götürecek şeylere?

Çiçekçi kadın okudu yüzümde, tüm bu soruları. Öyle bir baktı ki rüzgar yanında üfürük kalır… Savurdu götürdü üzerimden, beni dışarıda bırakan tüm izleri.

“Dışarıda kalmak mı?” dedi gözleriyle, önündeki güllerden çok daha güzel gülümseyen bir gül kondurarak yüzüne. “Benim yerimde olmalıydın, gerçekten ötede durmak, dışarıdan baktığın o hayata bir gıdım bile ilişememek ne demektir, gerçekten anlayabilmen için… Bu çiçeklerden bir tekinin bile sana hiçbir zaman sunulmayacağını, hep onların arkasına saklanıp seyretmekle yetinmenin neye benzediğini, o çiçekleri… Senin için asla bürünmeyecekleri bir anlamda sürdüreceklerini varlıklarını, üstelik topu topu birkaç adım ötende… İşte tüm bunları anlayabilmen ve bunları göremediğin için ne kadar aptal olduğunu kendine söyleyebilmen için birkaç dakika da olsa yerime geçmeliydin!”

Evet, suçlamakta haklıydı beni. Herkes kendi evreninden gördüğü şekilde değerlendirmez miydi her şeyi? Kaldırımın kenarında tüm gün ayakta durup çiçek satan bir kadının penceresi de çok güzel bir dünyanın içinde var edebilirdi pekala beni. Şık bir giysi, zarif bir çanta yetebilirdi tüm boşlukları doldurmaya. “Güzel bir resim bu” dedirterek… Ama tüm sorun da bu boşluklar meselesinden çıkmıyor muydu zaten? İlk bakışta güzel bir manzara sunan o görüntünün, aslında çok da mükemmel olmadığını kanıtlayan eksik gedikler değil miydi kimilerini diğerlerinden kapkalın bir çizgiyle ayırıp hep dışarıda bırakan..?

Çiçekçi kadın için güzel bir gül açtırdım dudaklarımda… Ve nerdeyse içinde bulunduğuma beni de inandıracağı o sahte cennetten çok uzaktaki gerçek evrenimde ilerlemeye devam ettim.

Beğen