Biz Kadın Gibi Sevemedik..

• 28 Temmuz 2012 Cumartesi 22:20:54

/Kelimelerle anlatılmayacak gerçeklere yürüdüm yokluğunda, yalnız..Bazen dinledim seni duydum göklerden fısıltını, onu yaşama sevincim sandım. Yaşadım, ama büyük bir pişmanlıkla../

Bugün ayrılığımızın dördüncü yıldönümü. Ben sonsuzdan geriye saymaya devam ediyorum, sen çoktan unutmuşsundur zaten. Olsun karşılıklıyken sevemediğim zamanı şimdi telafi ederim bende. Yazdığın mektupları kaybetmiştim ama bir sitede bana attığın mesajları saklıyorum hala. Bazen okuyorum iç geçiriyorum, efkar basıyor, kendime kızıyorum. Ne kadarda salakmışım o zamanlar meğer.

Demek ki biz erkekler kayıtsız şartsız sevilince, ilgisizleşiyoruz hayatımızdaki kadına karşı. Sonra terkedince de onu suçluyoruz. Zamanla kendi yaptıklarımızı hatırlıyoruz, geri kazanmaya çalışıyoruz ama atı alan Üsküdar’ı geçmiş çoktan. Çoğumuz kadınlara evdeki bulgur gözüyle bakıyor ve üzerime düşmüyoruz. Sevsek bile, sevildiğini hissettiriyor muyuz onlara? Mesela bahsettiğim erkek modellerinin başında ben geliyordum. Sabahtan akşama kadar beni beklerdi iki kelime laflamak özlem gidermek için internette. Ben girerdim işim var derdim ilgilenmezdim, telefon ederdi uykum var derdim kapatırdım. Şimdi bu yaptıklarım o kadar insanlıkdışı geliyor ki gözümün önüne. Hayatımın sonuna kadar pişman olacağım çok hata yaptım. Bir insana yakışmayacak hatalar. Keşke zamanı geri döndürebilsemde düzeltebilsem. Ama bunlar maalesef benim hayat sicilimdeki suçlar işlenmiş bir kere..

Kadın zor seviyor, zor vazgeçiyor. Biz ise başta çabucak bağlanıp çabucak kopabiliyoruz. Bir köpeğin arabaları kovalar yakalarsa ne yapacağını bilemez ya hani. Aynı o hesap aşkımızın peşinden koşmayı seviyoruz ama elde edince duruluyoruz. Acı ama bu gerçek bir tanı. Bana kızan hemcinslerim olabilir normaldir de fakat düşününce genel durumun böyle olduğu konusunda bana katılacaklarını sanıyorum..

Keşke bizde onlar gibi zor sevebilsek zor vazgeçebilsek. Hayattan bezdirip terkedilince hayata küsmesek. Onun için ölmesek, onun için yaşayabilsek..

Öldüğümüzde çekeceğimiz acıları ya da cehennem azabını tattığımızda haykıracağız yaradana "Ne olur bir şans daha, dünyada" diye ama geri dönüşü olmayacak. Çünkü gerçek aşk ve şans bir kere gelir insanın ayağına. Bunu kullanamazsan ömrünce mutlu olamazsın.

Yani demem o ki biraz empati kurmaya çalışalım. Hep kendi açımızdan yaklaşmayalım konuya. Sonra çok pişman oluyoruz yoksa..