Senin Hayallerin

• 28 Temmuz 2012 Cumartesi 00:01:27

Bunlar senin hayalindi ve senin olarak kalacak...
Gerçekleştiremeyecek başkaları emin ol, hatta kuramayacak...

Bir kadına öptürmeyeceğim mesela çenemdeki o küçük çukuru, aramızdaki mesafeyi koruyacağım her zaman, sarılamayacak... Eğer sarılırsa bir vedada, herhangi bir şekilde, beklenmedik bir zamanda ya da, işte o sırada itip "kokumu asla içine çekme" diyeceğim, birde "git" dercesine kızacağım kaşlarımı çatıp...
Kokum işte, duymak istediğin ama bir türlü duyamadığın fotoğraflarıma bakıp...
Parmak uçlarıma, ellerime, kirpiklerime bile dokundurmayacağım sonra o yabancı, o şehvetli, o kirli dudakları... Sevsen de, hiç değemediğin, değemeyeceğin yerim, kalbim gibi, temiz kalacak sürekli...

Mutluluklar diledin, dilendin, hem de en çoğundan, çoğu zaman... Ama bil ki; çocukluğumuzdaki gibi mutlu olamayacağız artık hiçbir zaman. Büyüdüğümüzün farkına birlikte bir kez daha vardık çünkü, bu kez vazgeçmek büyüttü, yaşadıklarımız, yalnızlığımız ve söylediğimizde; sustuklarımız...
Anamız, babamız oldu hep, istemesek de; acılarımız...

Gözyaşlarını duyuyorum ve çok kırgınsın biliyorum, üzgün, küs... ama benim kadar olamazsın inan, mutlu bir hayat yaşamayı öylesine haketmiştim ki ben...
Bende vazgeçtim işte, senin gibi, senden daha çok belki... Benim yerimdesin, yaşadıklarımdasın, bensin şimdi. Bu sayede beni gerçekten anlayabildiğine üzülmelimiyim yoksa sevinmeli mi?
Anlaşılan gerçekler ise, anlamak; iyi bir eylem değildir. Ve ancak yalanlar, bize gerçekleri sevdirebilir...

Bir kadın... çok sevdiğim, çok sevildiğim, sabahları öperek uyandıran, yanında parmaklarımı da yiyeceğim yemekler yapan, geceleri aynı yastığa baş koyan, hastalıkta ve sağlıkta bir ömür yanımda olan, yarım olan, bana bir kız çocuğu hediye eden, baba olma heyecanı yaşatan... Evlenmek nasıl bir duygu ki, mutluluk mu, aşkı öldürür mü, inan hiç merak etmiyorum...
Büyüdüm, çocuk değilim ya artık, hayal’etlere de hayallere de inanmıyorum...

Ahmet Kastancı