İZABELİN ISLAK ŞİİRLERİ

• 25 Temmuz 2012 Çarşamba 08:41:53

İZABEL’İN ISLAK ŞİİRLERİ….

(BÖLÜM-I)

Kalabalığın insanları yuttuğu bir metroda zaman ve hayat yoldan geçen arabalardan bile daha hızlı akıp gidiyordu.Otobüslerin içi ve durakta bekleyen insanların yüzleri, karşı büfeden akşam gazetesi alan kadının yüzü gibi solgundu.

Kadını çekici kılan en belirgin özelliği muhteşem fiziğiydi.Dalgalı sarı saçları, kirazdan daha parlak dudakları, ince beli, muhteşem bacakları onu fazlasıyla dikkat çekici bir kadın olarak göstermeye yetiyordu.

Bazen hem cinslerinin bile dikkat çekici bir çekiciliği vardı.Ama metrodaki insanların bu saatte kafalarını kaldırıp bu güzel kadına bakamayacak kadar yorgundular.

İzabel park yerindeki kendi aracına binmeden az önce girdiği mağazadan kuş yemi almıştı. Yola çıktığında hava giderek kararırken sıcak hala etkisini yitirmemişti.

İzabel şehir hayatını pek sevmediğinden uzun zaman önce metro dışında; küçük bir bahçesi olan, beyaz tek katlı, bir ev satın almıştı. Orada oturmaya karar vermişti. Bu sakin yer, onun dinlene bildiği ve huzurlu hissettiği tek yerdi.

Bu huzuru köklü kılan şeylerse ;bahçesine ektiği güllerle uğraşmak, küçük renkli çiçekleri toprağa ekmek, odasındaki o renkli kanaryayla konuşmasıydı.Son üç yıl önce bu huzurun içine şiir tutkusu girmişti.

Sevgilisinin ihanetine şahit olmuş ayrılmıştı. Bu ayrılık onu şiirle tanıştırmıştı.Bir süre okuduktan sonra kendi de yazmaya karar verdi.Önceleri çizgisiz kağıtlara yazdı. Ta ki sevgi şiirleri isimli bir siteye üye olana kadar.

O zamandan sonra yazdıklarını internetten başkalarıyla paylaşmaya başlamıştı. Aldığı taktirlerin ve beğenilerin haddi hesabı yoktu.Çünkü İzabel diğer işlerde olduğu gibi şiir yazma konusunda fazlasıyla başarılı bir kadındı.Bu onu mutlu ediyordu.

Öyle ki çoğu zaman metroyla evi arasında gidip gelirken yolda yazacağı şiirlere imgeler düşünürdü. Bu imge düşünceleri bile onun yüzünü fazlasıyla gülümsetmeye yetiyordu.

İçindeki sevgi yoğunluğu her yazdığı şiirle, her geçen daha da büyüyordu.
İzabelin kaleme ilk aldığı şiir kitabı “life” isimli kitaptı. Bu şiirin aslında ilk mimarı onu terk eden adam olmuştu. Şiirinin özeti aslında şöyle başlamıştı. İzabel ,aşık olup, deli gibi sevdiği adamdan ayrılmasının ardından bir ay geçmiştir.Hala o sevdiği adamın ihaneti içinde derin kuyular açmıştır..

BÖLÜM -II ( site içinden alınan yazı ve kaynaştırma metinleri)

…..

Unutmamak ve intikam için sevdiği o insanı öldürüp çerçeveletip salonuna asan kadın sonunda intikamını aldığı için sevinçlidir. O yüzden önce sehpadan duran viskisinden bir yudum alıp ağzını çalkalar sonra çantasından çıkardığı silahın şarjöründen bir kurşun çıkarır. Çerçevenin altına adı " CAN" olan bu şiiri yazar.

Sonra adamın ölüsüne tükürüp “seni çok seviyorum” der. Aklına bir şey gelmiştir.Laptopunu kapar yazdığı şiiri diğer şiirlerin yanına göndermek için tıklar....”ŞİİRİNİZ BAŞARIYLA YAYINLANMIŞTIR..”yazısını görür.Sonra yanındaki kağıttaki yazılı isimlerin birinin daha üzerini çizer. Her ölen için bir şiir yazmıştır şaire.

Ertesi gün cadılar bayramıdır.Onun için bir kurbana ve iki şiire daha ihtiyaç duyar.İşte o vakit, arkasına yaslanır, imgelerini düşünmeye başlar....İntikam isimli şiir kitabının tamamlanmasına az kalmıştır.

İntikamını henüz almamıştır.Aslında şair daha açtır bu duygularını doyuramamıştı. Çünkü saati saatine uymaz amazonu oynamaktadır. Yakar bir sigara arkasına yaslanır.Dünkü hışmından sonra yazdığı şiire bakar. Sesli bir şekilde okumaya başlar.Halen bir taslaktır okuduğu şiir.

“der bu gece ruhum güzel özlem
güzel CAN diyeyim canıma
yarın yine alırım canını nasılsa
bir sigara yakar güzel dudaklarım bir de gülümseme”


Bunları okuduktan sonra yumar dudaklarını gözü az önce kül tablasına bıraktığı sigarasına ilişmiştir.Okuduğu şiirin hiddetiyle farkına varmadan dudağını kanatmıştır.

Dudağındaki kan sigarasın bulaşmıştır. Sigaradan bir yudum daha alır.Duman dumana karışırken yanar aşkın koru sigarasında düşer aklına yine şiirleri.Burkulur bir yanı, yangın yeriydi içindekiler.

O an aklına parlak bir plan gelmiştir.Cadılar bayramını beklemek bencillik olur diye düşünür.Arabasına atladığı gibi, kendini atar sokaklara.Metroya ulaştığında bir bara girer.

Kendinden geçmiş dalgın bir durumdadır.Bar taburesine oturmadan ayakta durduğu sırada barmen ona tekilasını getirmiştir.İzabel’in halen kafasında yazacağı yeni şiiri geçmektedir.Mırıldanarak söylenmeye çalışır ince kırmızı dudaklarını oynatarak,

ıslak caddelerinde anılar aranır
küllenmemiş yürek şarkılarında

Yanına sokulan uzun boylu genç, İzabel’in ağzından çıkan sözlerden etkilenir.Genç sohbeti başlatmak için gülümseyerek,içkisini yudumladıktan sonra iki dize söylemek için dudağını aralar,

“ey dilber al bu yürek senindir
vuruldum saçlarının sarısına....” der. İzabel o sırada genci fark eder yüzünü genç adama çevirip gülümser.Halen dudağının kenarında duran kanı diliyle temizleyip,

“ey ömrümün güzel yolu
Tut kozamdan yırt da kurtar bu ruhu
Al senin olsun içimde akan aşk ırmağı...der.

Aslında şaire bu konuda pek bir zorluk çekmemektedir.Ama gece uzun olmuştur ve yorulmuştur.Ağzında ki kan tadı içinde ki ateşi körüklemiş.Doyumsuz ruhunu alev alev sarmıştır.Yeni bir kan kokusu alır yakından.

Zaman çok şeye gebedir.Ve şaire doğan çocuğu beklemektedir.Kadın yaşadığı aşkın kanını bitirince asıl kendisinin şiirini bölen genci gözüne kestirir.Halen kokusu genzini yakmaktadır.

Kan kokusu taze kan diye mırıldanır. İzabel’in içindeki bu konuşmaları genç duyamaz. O sırada gözlerinin kırmızısı barın arkasındaki aynada yansır.Yavaşça sokulur adama cici edalarıyla. Kırmızı dudakları biraz aralanır,

“selam şiir yazar mısın ?”

Erkek garip, mahzun, şaşkın bakarken güzel İzabel’e,

“Evet.” der.

İzabel buna çok sevinmiştir.Şuh bir kahkaha atar birden.Ve tekrar dudaklarını aralar,

“Peki yaz şimdi şu peçeteye de görelim.”

derken içki bardağının altındaki kuru peçeteyi adama uzatır.Barmenden kalem istenir adam birkaç dize yazar.Ona uzatır. İzabel peçetedeki dizeleri okumasıyla adama sokulur dudaklarını erkeğin boynunda buluşturur.

….

Evin kapsının önünde sallanan iki aşık gibi öpüşerek girerken İzabel çok mutludur. Mutluluğu beyninde cirit atıp durmaktadır.Bugün farklı bir fantezi yaşayacaktır.Evin içine girdiklerin de saat sabahın ikisini gösteriyordu.Ve ertesi gün İzabelin mesai endişesi yoktu.

Son viskilerini yudumladıktan sonra adam çoktan viskinin içindeki ilaç sayesinde kısa süreli bir uykuya dalmıştı. İzabel tasarladığı yeni şiiri yazmak için kurşun kalem çıkarır.Şaire elindeki kalemi sivriltir yeni şiirini yazmak için.

Ama öncesinde adamı ayaklarından bağlamıştır. Sonra en güzel aşk şiirlerinden birini daha yazmaya başlar.Ama bu sefer duvara yazmaz. Sivri kalemi genç adamın çıplak bedenine batıra batıra yazar.Her yer kan içindedir.İzabel mırıldanır,

tenimin teriyle emzirdiğim özlemlerim
bir dokunsan kanayacaklardı
göğsümde karanfil kızılı büyüttüğü sevgili
hadi gel kanatma bu yaralarımı....
dişlerini geçirmiş gece
kızıl kan şafağı sabahlar böler uykuları

diye son dizeleri yazdığında.Sivri kalem, adamın atan yüreğine saplanırken durmuştur. Adamın son çığlığı ciğerlerinde asılı kalmıştır.Ağzını kapatmamış olsaydı bir kenti uyandıracak kadar bağıracaktı.

En azından acısını bastırabilecekti. İzabel asılı durup sallanan cesedin altına bir kırmızı leğen getirip bırakır.Halısı zaten kan doludur.İzabelin amacı yeni yazacağı şiirleri kanla yazmaktır.En sevdiği kanaryayı kafesinden çıkarır. Ona şöyle der,

“kafese atılmış bir kuş gibiyim
bir yanımda gurbet bir yanımda yar yangını...”

Kuş gözleriyle güler kadına.Kadın kuşun kafasını ağzına sokar.Koparır kafasını. Sonra narince kuşu sever.Kuşun sol kanadını gövdesinden ayırıp koparır.Kopardığı kanadı leğendeki kana batırır. Kırmızı yazıyla mahzene yeni bir aşk şiiri yazar,sonra çığlık atar,

“kuşları çok seviyorum” derken içini bir hüzün kaplar.Şaire üzülür hem de çok. Çünkü şimdi bir daha öldürecek adam bulmak için yorgun düşecektir.Uyumadan önce duvara yazdığı şiirini mırıldanarak okumaya başlar.

“Ölesiye seviyordum ölesiye yaşıyordum
Ölüm dediğin nedir ki gülüm
Ben senin için adını kanla yazacak kadar sokaklara
Yaşıyorum mutlulukla…
Seni kanlı ellerimle sevmek
Aşkı gül bahçesinde yaşamak gibidir der kadın

BÖLÜM-III

….

Polis iki hafta sonra İzabeli yakalar.Tutuklu yargılanması sürerken hücresinin duvarlarını tırnağını kanatarak şiirler yazar.Polis tarafından yakalanmadan önce “life” isimli şiir kitabını bir matbaa göndermiştir.

Mahkeme sürerken, İzabel tüm gazete manşetlerinde boy boy çıkmaktadır.Matbaa “life” isimli şiir kitabını basıp kitapçılara dağıtmıştır. Halk artık hem gazete hem şiir okumaya başlamıştır.

İzabel hücresinde yatarken kadın gardiyan onun şiir kitabının çok sattığını söylemişti. Bunu duyan İzabel çok sevinmişti.Kitap evi sahibi onu hücresinde ziyaret etmişti.Kitabın sekiz dile çevrildiğini ve “life” in dünyada yılın en çok satanların başında olduğunu söylemişti.

O günden sonra hücresinde kelebek gibi uçup durdu.Ve bir an önce hapishaneden kurtulup okurlarına yeni eserler yazmalıyım diye planlar kurdu.Okurlarına yeni eser sunma hırsı olmasaydı kendine avukat tutmayacaktı.Ama tuttu.

Başarılı bir avukatı dolgun bir ücretle tutmuştu. Altı ay sonra akli dengesizlik raporu ve terapi sonrası hücresinden kurtuldu.Sırf şiir yazma tutkusundan dolayı deli taklidi yapmıştır. Şu an uzak bir ülkede yeni şiir kitabının ismini düşünmeye başlamıştır. İlk kurbanıyla ilk şiirini yazarken adına “deat” koymaya karar vermişti.