DÖKÜLENLER

• 24 Temmuz 2012 Salı 14:19:03

Bir fırsat kolluyorum, yapmam gerekenler için jerry’ nin tom’ a gözükmeden peyniri araklaması gibi, peki tom(hayat) buna izin verir mi?
Mücadele lazımdır ya hep, bazende sofradaki kırıntılar gibi dağılır o mücadele ruhu, o kırıntılarla idare etmen gerekir. O kırıntıları biriktirip mi çıksa sahaya ya da az az fakat hergün pişerek mi yoluma devam etsem?
nerdeyim, kimim, neyim, ne için bu dünyaya gönderildim, amacım ne, bütün bu olanlar ne, peki ben iyi miyim kötü müyüm, iyiliği ya da kötülüğü ayıran çizgi ne...?
Sanki her şey düğün kasetini izlerken ki hızlandırmamız gibi geçip gidiyor; tam tadını almadan, anlamlandıramadan, kim daha güzel oynuyor seçemeden, dün ilkokula başlamıştım, bugün üniversite mezunuyum, o zamanları ben mi yaşadım, sanki herşey bölük börçük görülen bir rüya.
bundan 5-10 yıl sonra da mı böyle hissedeceğim, zamanda takılı kalmak istiyorum, düğünü izlerken "dur burda ben oynuyorum" demeliyim. zamanı durdurup, bütün yüreklere selam göndermeliyim.
herkes eksik, kimminin tuzu, kiminin baharatı, kiminin şekeri, tam teşekküllü bir yemek olacak insan yok mu? Ben mi göremiyorum, birbirimizde olanlarla idare edemez miyiz ki. benimde şekerim eksik bu aralar, şekerinizi benimle paylaşır mısınız? Tatlanayım, ben de sizinle nanemi paylaşmak istiyorum.