SEVGİ

• 23 Temmuz 2012 Pazartesi 14:26:44

Sevgi, insanların en çok ihtiyaç duyduğu bir histir. Sevmek, sevilmek insanın ya da yaratıkların en doğal hakkıdır. Sevme, sevilme, sevgi, sevda, sevde, sevinme, sevişme, sevecen, sevi… Gibi kavramlar, sevginin varlığının kaçınılmaz terimleridir.
Sevmek ve sevebilmek… Yürekten tam anlamıyla sevmek, sevebilmek ve sevilmek istiyorum…
Sevgi, bir emek, bir aşk ürünü ve bir çile olduğu için aşktan ayrılır. Bütün dış güzellikleri atarak ayrılır başkalarından ve kendi başına bir dünya kurar. İşte sevgi bu yüzden farklıdır ve hakikattir…
Size; “Siz hiç âşık oldunuz mu?” diye bir soru sorduğumda, çoğu insandan hayır cevabı gelebilir. Ama size: “Siz hiç sevdiniz mi?” dediğimde nerdeyse herkesten evet cevabı gelir. Yani insan âşık olmadan da sevebilir. Sevgiyi arayarak isteyerek bulabilirsiniz. Ama aşk öyle değildir. Arasanız da istesenize ulaşamayabilirsiniz. O kendiliğinden gelir ve sizi bulur. Siz istemeseniz de. Bu sevgi duygusunu yüce Rabbimiz herkese vermiştir. Bunun için yüce Rabbime sonsuz teşekkürler ediyorum.
Sevmek, sadece insanlar boyutunda değildir. İnsanları sevmek, hayvanları sevmek, canlıları sevmek kısaca bütün mahlûkatı sevmektir sevgi.
İşte bu güzel yaratılışlı insan, bütün mahlûkatı iyilik oranında sevdikçe, hanesine sevap yazılacaktır. Karıncayı incitmemek, ona sevgi ve merhamet kanatlarını açmak bize sevap üstüne sevap katacaktır. Allah için hayır işler yapmak bu hayrı severek yapmak da öyledir…
Sevgi, hayal ürünü değildir. Buz kütlesi gibi eriyip, tadını, tuzunu ve rengini asla kaybetmez. Neyse odur. İşte sevgi bu yüzden kutsaldır. Sevgi, yürekten candan ve ciğerden sevebilmektir. Onun uğruna hiçbir fedakârlıktan kaçınmamak. Bu sevgi bir anlık değil, bir ömür boyudur…
Aşkta vefalılık zamanla yok olabilir, ama sevgide bu vefalılık hiç yok olmaz. İnsan sevdikçe sever, susadıkça su içtiği gibi. Sevdikçe sevgisi tatlanır, ballanır bembeyaz kar yumağı olur. Sevgi, saftır ve temizdir. Onda yalan yoktur. İkiyüzlülük semtine uğramaz. Bu sevgiyi bakışlarınla anlarsın. Yardım elinde görürsün. Kötülükleri engellemede bulursun…
Sevmek ve sevilmek en büyük duygudur. Onunla hayata tutunuruz. Kalbimiz kopmaz ve sarsılmaz bir zincirle bağlıdır sevgiye…
Sevgilerin en büyüğü, bizlere sevme duygusu veren yüce Rabbimize olmalıdır. Daha sonra onun nebiler nebisi Hz. Muhammed (sav)’e olmalıdır. İnsan, sevmeyi kendini sevmekle öğrenebilir. Başkalarını küçümsemekten uzak durmadır sevgi.
Siz, bir kez sevmeyi deneyin, ona emek verin ve onun için çile çekin. Sevdiklerinizi mutlu etmeye çalışın. Onların mutluluklarıyla mutlu olmayı deneyin. O zaman, sevgi kucağını açarak size doğru koşacaktır.
Sevdiğinizi, sevdiklerinize söyleyin. Allah için sevin. İnsanları üzmek için sevmeyin. Sevgi duygusunu, oyunlarınıza alet etmeyin. Sevdiğini Allah için sev ve onun sevdiklerini sev…
Aşk yağan dolu gibidir. Hızlı ve iri yağar. Kalpleri çabuk fetheder. Ancak onun bu fethi belirli bir süre sonrasında felaketler getirir. Ortalığı yakar, yıkar ve kavurur. Ortalıkta ürün, sevgi ve merhamet bırakmadan götürür. Aşkın uğradığı yerler virane gibidir. Gönülden günlerce aylarca seller akar ancak tamiri nafiledir. Kalp tamir edilmez ve onun acısı dinmez…
Sevgi, ağırdan ağırdan akan ırmak ve çay gibidir. Etrafını cennet bahçelerine çevirir. Sevginin bulunduğu yer yem yeşildir. Bütün canlılar, kardeşçe el ele dolaşır, sevginin yemyeşil vadisinde. İşte sevgi, kopmayan bir iple bağlıdır insanın yüreğine. Aşk öyle değildir. Tabi ki bütün aşklar böyledir de demiyorum. Fakat aşkın yüzde doksanı insana acı ve ıstırap verir. Ben insani aşktan bahsediyorum.
Sevgi, emektir ve aşktan da ötedir. Aşk derinliklere uzanır ama sevgide bir bağlılık vardır. İnsan âşık olmadan da sever, hayatın mutluluğunu yudumlar. İşte sevginin aşktan en büyük farkı budur. Bir kişi başka birine âşık olduğu halde, birini sever, bu sevgi onu hayata bağlar; ona dünyayı, insanları ve bütün canlıları sevdirir. Yüce Rabbini ve onun yaratıklarını sevdirir. Sevgi bu yüzden kutsaldır. Etrafına fayda verir.
Siz, hiç yürekten sevdiniz mi? Sevdiğiniz insanın acı çekmemesi için emek verdiniz mi? Siz, sevgiye nasıl baktınız, bir aşk bir tutku gibi mi; yoksa yüreğinizden geldiği gibi mi?
Sevmeyi deneyin. Lütfen size yakın olanları, size emek verenleri ve size değer verenleri sevmeyi deneyin. Bu sevgiden sizi hiçbir şey yıldırmasın ve alıkoymasın. Size uzaydan bakanların uğruna gideceğinize; sizi candan, gönülden sevip, size değer veren, sizi anlayan ve sizinle olmaktan, mutlu olanlarla yaşamayı ve birbirinizi sevmeyi deneyin…
Sevgi budur. Sevmek, sevdiği uğurda fedakârlıklara katlanmaktır. Sevdiğini Allah için sevmektir…
Aşkı hızla yağan doluya ve afete benzetmiştim. Etrafını yakıp yok eden aşk, denize ulaştığında alüvyonlu topraklarla deltalar oluşturur. Bir nebzecik de olsa etrafına faydalar vermeye çalışır…
Sevgi ise afetlerin olmadığı, uçsuz bucaksız verimli vadilerdir. İnsanlar orda mutlu yaşarlar. Kuzu ile kurt orada arkadaştır. Kalp kırılmaz. Hep mutluluk, hoş görü ve anlayış hâkimdir.
Kalbinizdeki bir yudum sevgiyi dışarı çıkarın. Sevmeyi deneyin. Korkmayın sevmekten ve sevilmekten. Dünyevi sevgi bir gün ilahi sevgiye dönüşüverir. Siz, işin ucundan bir tutuverin. İlkönce kendinizi sevmekle işe başlayın. Kendini sevmeyen hayatta hiçbir şeyi sevmez…
Sevgiye küsülmez ona darınılmaz. Sevgiyle kavga edilmez. O, olmadan, siz bu dünyada bir hiçsiniz.
Bize bu sevgileri lütfeden Allaha teşekkür etmek gerekmez mi? Ona bol bol dualar yapmak gerekmez mi? Onu tespih etmek gerekmez mi? Ona ibadet etmek gerekmez mi?
Lütfen içinizdeki bir damla, bir yudum sevgiyi ortaya çıkararak; güne ve hayata merhaba deyin. O zaman siz, siz oluğunuzu anlarsınız…
Size, bir yudum ve bir damla sevgiler…
Sevgiyle kalınız…
23.07.2012
Çekerek