DEPREM DEĞİL SERABIN GERÇEĞE YOL ALDIRAN SEVİNCİ

• 23 Temmuz 2012 Pazartesi 01:12:18

(SERAP)
Hayal ediyorum...
(SEVİNÇ)
Mutluluğa yaklaşıyorum... Tam yakaladığımı sandığımda;
(DEPREM)
kırık dökük hayal parçacıkları arasından, kırıntı toplarken buluyorum kendimi göz pınarlarımda biriken coşkuyla...Kurduğum her hayali, kırık hayal parçalarıyla birleştirmekten yorulduğum için beklentilere yol alan hayal kurmayı çoktan bıraktım ben...
Bu kırılma noktalarının sebebi soyadım mı diye düşünüyorum bazen... Ve sarsıntıların şiddet durumlarına takılmadan, yıkım unsurlarını takmadan, zaman ne sunarsa anı yaşıyorum bu yüzden artık ben.
Zamandan habersiz kurguladığım hayallere takılmadan, zamanın zamanla yıktıklarını takmadan, kendi kurduğum çadırımda şemsiyemin altına sığınıyorum, hayallerimi, üstlerine çöken yıkımlardan en az darbeyle kurtarabilmek adına. Kendimi benliğimle kucaklayarak, umudumun umutsuz arayışlarıyla hayal kırıklıklarım arasından azar azar toplayarak zamanla biriktirdiği; bazen topluca, bazen parça parça sunduğu mutluluk kırıntılarıma sarılıp, yaşamın bir köşesine ilişiyorum. Yaşam hiç zaman kaybetmeden buruk bir tebessüm yerleştiriyor suratıma işte o an, hayatın tebessümlerle döşeyerek karşıma çıkardığı yollarının bir seraba uzandığının farkındalığında. Coşkunluklara kapılmadan, sükut içinde elimdeki sevinçlere sarılıyorum. Ve iliştiğim köşenin bana ait olmasının huzurunda neyin mücadelesinde olduklarına anlam veremediğim çırpınışları izliyorum. Değişmeyecek sonuçlar için çırpınan hayallerin, her gelen depremin artçı sarsıntılarında kırıldıkça un ufak olan mutluluklar arasına sıkışıp kalan umut arayışlarını seyrediyorum. Kabullerimle yetinmeyi öğrenip, aramaktan vazgeçip, izlemlerim arttıkça takmıyorum takılmıyorum yaşama. Hayatın depremini yıkıntılarına terk edip rüzgarına takılıyorum sadece şemsiyemin gücüne güvenerek. Ruhumun dalgalarının yürek hoplatan yükseltişlerine, göz pınarlarımı coşturan alçaltmalarına gülümseyerek yaşamın önüme sıraladığı molozlarının üzerinden esip geçiyorum...Kendi sığınağımda mutlu olmayı öğreniyorum ben, kendi çabamla toparladıklarımla yeniden inşa ettiğim dünyamda.Yaşamın depremlerine uyum sağlamış olmanın sevinciyle hayatın önüme çıkardığı engelli yollarında korkularımı arkamda bırakarak cesurca ilerliyorum beni karşılayacak seraplara...Ve depremlerin artçı sarsıntılarının telaşını değil, serabın gerçeğe yol aldıran sevincini yaşıyorum inşasını fay hattı üzerine kurmadığım beklentisiz, rüzgarın yükselten gücüne güvendiğim gerçeğe yol aldıran hayal dünyamda.
15/05/2012
:::::::::> S.S.D