Hikmesicran Se

• 20 Temmuz 2012 Cuma 22:49:12

HİCRAN SEKMESİ/Havva Gülbeyaz

Yokluğun bende yokluğa meyletmez, amma velakin hafif bir hicran sekmesi yaratıyor.

Seninle konuşmayı, seni dinlemeyi, özlediğimi hissediyorum.

Aslında seni görmeyi, senden hiç ayrılmamayı diliyorum.

Sen benim naçizane hayatıma giren bir ışık gibisin.

Seni kırmayı, seni üzmeyi, senin yıpranmanı istemem. Çünkü... İşte ondan sonrasını anlatmaya yazmaya söylemeye gerek yok.

Seni kıskanıyorum, özlüyorum.

Aklımda hep seninle ilgili düşünceler ve sen...

Gittin yine yoksun.

Kayıplarımdasın bu dakikalarda.

Sabretmek sensizliğe mahkum olmak çok acı.

Kayıp dünyanın insanı kaybolma, gitme demeyi çok isterdim sana...

İsteklerim çok mu sence... İçim acıyor da ondan. Takılıp kaldığım suretin ve ben...

Sessizliğinin gölgesinde hapsettiğim ruhum dingin.

Mutsuz muyum? Mutlu muyum? İkisi arası bir şey...

Hayallerimde sen varsan güler gözlerim, sen yoksan uzaklığın geldikçe aklıma ıstırabım katlanarak artar.

Yoksun...

Ne olur bunca acının üzerine birbirimizi kırmayalım.

Güven demiştin ya, ben senden başkasına bakamam, bakmam inan...

Senin gözündeki değerimi bilemiyorum.

Ama bendeki değerin anlatılamayacak kadar büyük...

Nasıl söylemeliyim?

Gelmiyorsun gelmeyeceksin.

Gözlerinin içine bakıp da ben senin adına yola çıkarım diyemeyeceğim.
Aklındaki soru işaretlerini çıkar, yanılsamalardan uzaklaş ruhuma hükmeden ol demek istiyorum.
Sana özlemle geçen günlerin ardında baharı bekliyorum.

Bir hale var üzerimde söyleyemiyorum.

Solgun benizli simanın gerisinde hüzünlere sarılıyorum.

En önemlisi sana ve senin ruhumdaki aşkına hasretle yanıyorum.

Neden uzaktasın?

Uzaklığın senin gözlerine bakamamak, ellerini tutup bir daha bırakmamak bu kadar zor mu?

Kendi kendime mi sana mı iyi geceler diliyorum bilemedim şimdi.

Sana ulaşmanın tek yolu bu ya da ulaştığımı hissetmenin. Kelimelere sarılarak seni kazımak dünyaya, bir denize bırakıp, sana ulaşmasını beklemek…

Seni seviyorum kayıp insan.

Kayıplarıyla yüreğimde var olan.

Ruhumda ateş özünden özüme gelen, cevelan ettiğim düşlerimde muhabbetinle şen...

Lal olmuşum bazen, melal olmuşum bilmeden...

Facia benliğimde, benliğine sesleniş belki de.

Allak bullak virane hufreler içinde kalmış zavallı bir gönül işte.

Dirilişe gebeyken bu gidişte, özgünlüğü yakalamışken eksik yanımın sancısını dindirmişken daha da eksilmekte, mündehiş ardından korku serzenişte

Bana imgeleri dizdiren... Gönlümde ilahi sevgiyle dünyevi sevgiyi yaşatan... Unutmamak unutulmamak adına var ol...