Gözyaşından Kalbe

• 18 Temmuz 2012 Çarşamba 22:22:47

Hep aynıdır gözyaşının rengi ve hep mahkumdur akmaya...Hele bir de sevmişsen.
Neden sever bir insan bir insanı? Yalnız yapamadığı için mi, mecbur olduğu için mi?
Ne demiş bir şair "Aşık olmadığın sürece hayat nedir bilmezsin" ne kadar da doğru söylemiş.Her yaptığımız işin sonunda aşk,sevgi yok mudur? Neden ve kim için güleriz?
Hepsinin cevabı ya sevgiye ya da aşka çıkıyor değil mi?
Gülmekten çok ağlarız dediğinizi duyar gibiyim.Evet sevmek güzeldir ama zorlu bir yoldur.Bazen ucunu bucağını göremediğin bir yola çıkmak zorunda kalırsın , kimi zaman tek başına ve korku dolu bir yol.Hepimiz korkmuşuzdur bu yollara çıkmadan önce kimimiz güven sorunu kimimiz başka sorunlar yaşamışızdır. Ve sonunda genellikle Gece boyunca akan gözyaşlarımızla konuşarak geçirdiğimizi farkederiz. Bu kural hep böyledir değil mi?
Seversin ve ağlarsın. Peki nereye akar o gözyaşalrı? Ne İçin Kim İçin akar?
Değer mi akıtılan kişiye? Kıyılır mı kalbe?
Bozamaz mıyız biz bu kuralı hem sevip hem mutlu olamazmıyız?
Başka bir şair ne güzel anlatmış " Kuralları bozmadıkça Özgürlük ortaya çıkmaz"
katılıyoruz değil mi değerli şairimize? Kuralları bozmadıkça özgürlük nedir bilemeyiz her şeyi tam anlamıyla yaşamayız. Belki durdurabiliriz gözyaşlarımızı belki akan gözyaşları silip atar yaşanılan acıyı...Ne dersiniz başarabilir miyiz?
Çok zor dediğinizi duyar gibiyim.Katılıyorum, çok hem de çok zor...
Baştan başlayalım. Bir gün ansızın hiç beklmediğiniz bir anda belki en mutlu gününüzde , belki intiharın köşesinde yakalar bizi...Keşke deriz keşke yakalanmasaydık...
Yakalnmışız bir kere kaçmak eylemi silinmiştir hayatımızdan. Sonra bir akşam belki ıssız bir gece karanlık bir parkın bankında, belki bir banka sırasında, belki de Kalbimiz konuşurcasına hatırlatır kendini bize. Burdayım! der şuursuzca...İstemesende konuşmak zorunda kalırsın ki zaten çoktan tutulmuşsundur sevdaya artık hayat tabiri sıradanlaşıp onun etrafında dönmeye başlar. Başta her şey çok güzel gider, bunu kimileri bir rüyaya kimileri bir masala benzetirler. Ve uyanmadıkça farketmezler. Yalnızlık gitmiş Mutluluk gelmiştir.İnanılmaz bir düzen gelmiştir hayatına. Seversin,özlersin,kıyamazsın...
Sadece bir süre devam eder tabii. Ve sonra başka bir gün etrafında kimse kalmamıştır,
herkes kaybolmuştur sanki, bir şeyi daha unutmuşsundur onun için hayatından vazgeçtiğin... Bunu hatırladığında bir şimşek düşer gözlerine, boğazın düğümlenir..
Bir hançer saplanır kalbine hem de tam orta yerine..
Konuşmak ister konuşamazın, Gülmek ister gülemezsin, tüm güzelliklerin tadı silinir beyninden yanında olan sadece Gözyaşlarındır..
Sağolsunlar bir an yalnız bırakmazlar seni, Kaçmak istesende ne çare....
’O’ gözlerine takılıp yüreğine düşmüştür çoktan...
Dünyada tüm renkler iki renge düşmüştür biranda ,bir siyah iki beyaz...Acıları,sevdaları, attığın kahkaları, akıttığın kanı,Onsuzluğun yarattığı karanlıkları hepsini ne kadar acı varsa hepsini o alır hemde...BEYAZ MI?
o hiç değişmez ne grilik vardır ne siyahlık... O merttir. O asla yalnız bırakmaz o seni hiç yalnız bırakmayan her damlasında bıçak gibi yüreğine batan gözyaşının rengidir.
Ve Gözden kalbe düşen o damlanın rengi Hiç Değişmez.
Ne demiş cemal süreya"Yaşanılan Ne Olursa Olsun Gözyaşının Rengi Hep Aynıdır"