Bu Kadar Kolay Olmamalı

• 18 Temmuz 2012 Çarşamba 00:23:27

Bu Kadar Kolay Olmamalı
Yağmur yağıyor dışarıda, baharlarım uzaklaşmış, hasret çöle inmiş sanki ve yüreğim demlenmiş. Sen hem yağmur hem bahar hem de hasretimsin. Üzüldüğünde yanaklarıma boşalan yağmurumsun. Mutluluğunda hiç bitmeyen baharımsın. Ve sana kavuşana kadar her an süren hasretimsin. Sahip olduğum tek derdim ve derdimin de tek çaresisin. Beni hem yakan hem de söndüren ateşimsin. Seni sevdiğim kelimelerle bezemek isterim geçtiğin yolları ama ayıp olur sevdiğim sana olan sevgimi anlatmak bu kadar kolay olmamalı… Seni sevmek kadar seni anlatmak da mucizevî olmalı... Şu gözlerim sadece sana tutuklu olmalı, devam etmeli ağlamaya, bu yağmur yağmalı, hiç bitmemeli.

Hayatın beni getirdiği noktaya bakın ki öyle oturmuş bir şey yapamıyorum, haykıramıyorum aşkımı. Sevdiğime ölü muamelesi yapıyorum ve sevgime ölü muamelesi yapılıyor… Anlayamıyorum, bu karanlık noktaya sığamıyorum. Sevgim gurumdan taşıyor ve buna bir şey yapamıyorum. Ruhumu, yüreğimi, uğruna karaladığım dizlerimi avuçlarımda sıkıyorum ve damlayanın ‘’sen’’ olarak yanaklarımdan süzülüşünü izliyorum. Hasretin manası yokluğuna varlığımı feda etmek biliyorum, gerçek aşkın imkânsızlıkta yaşanacağını anlıyorum. Bir bilinmezliğe hapsolmanın ve günden güne ufalanışımın çaresizliğini yaşıyorum. Senin gönlünün anlayamayacağı ve hararetinden ruhunun eriyeceği kadar seni çok ama çok seviyorum…

Ruhum sana ayan, gönlüm sana meftun. Hasretim bitmez elbet, ebediyete kadar sürecek aşkınla yanan bir yangınım. Yakıtım gözlerin, alevlendir beni yeniden. Sabrımın duası ol, ayrılıklara çalınan özlem türküleri gibi. Ve sevdiğim yarınım ol, mutluluk adına söylenmiş umut kırıntıları gibi…

Hayatı solukluyorum, düşlerimin perdesinden sızan yarınlarımla. Yokluk var elbet, göremeyecek kadar az taşıyamayacak kadar çok. Kendi düşüncelerimizin oyununda bile sadece piyon olabiliyoruz. İstediğimiz hayatı yaşamamıza en yakınlarımızın darbe vuruşuyla sarsılıyor, isyan eden ıslıklarla yüreğimizin havasını dövüyorduk. Yokluğun ortasında varlığı yaşıyorduk. Oysa dostluğumuzu anlatan kelimeler bile yokluktu. Ateşi tarif etmek için ateşi göstermek gibi bir şey bu. Hasret dediğim yarınlarımı sensiz yaşamak bir gülün yaprak yaprak diken diken solmasıydı. Tükenmeyen umutların yaşanmadığı yarınlardı…


Enes Başak
www.enesbasak.wordpress.com