S/ONSUZ YARAYMIŞ AŞK


Şehrin ışıkları sönerken tek tek, köşe başındaki sokak lambasından yansıyan ölgün ışıklar

aydınlatmaya çalışıyor etrafı; el ayak çekilmek üzere...Gece nöbetindeyim yine. İskeleye

yanaşmak üzere olan son vapurun düdük sesi geliyor uzaktan. Gelir misin umuduyla

iskeleye koşmuyorum artık. Yeşil bakışların geliyor gözümün önüne; solgun yanaklarıma

süzülen yaşlarımı siliyorum elimin tersiyle.

Nasıl da sevmiştim seni... Kanat çırpıyordu içimde mavi bir kuş, seni görünce. Pembe

bulutların ardından hayat ışığım olmuştun; seninle anlam yüklenmişti hayatıma. Sen vardın

’ iyi ki’ ile başlayan cümlelerimin hepsinde. Başıma gelen en güzel şeydin hayatımda.

İçimdeki tarifsiz heyecanların adresiydin. Yaşamdın yüreğimin her hücresinde.

Mevsimlerim bahardı hep. Güneş her gün yeni bir umutla doğardı. Fırtınalar kopardı

içimde; yıllardır duymadığım heyecanlar titrerdi, gözlerim o yeşil bakışlarına değdiğinde.

Hiç böyle hissetmemiştim tenimde aşkı. Direnmiyordum artık, ne kalbime ne beynime

ne de bedenime. Meğer ben yaşamamışım hiç senden önce. Haykırıyordum var gücümle

’ SENİ SEVİYORUUUMM’

Yıkımım oldu gidişin.Günlerim karanlığa mahkum, gecelerim kayıp yine. Yarım kalmış

cümleler gibiyim. Canımı koparıp gittin ya, yüreğim çok acıyor.

Nefesinin sıcaklığından mahrum odam soğuk artık. Üşüyor gecelerim. Yıldızlar üşüyor,

ay üşüyor; üşüyorum bu Temmuz sıcağında.

Yaşamla ölüm arasındayım sanki. Boşlukta adımlarım. Tutunamıyorum hayata. Senden önce

yaşamamıştım ya, yaşamadım senden sonrada.

Ağaran günde kayboluyor sokak lambasından yansıyan ölgün ışıklar. Göz yaşlarımı siliyorum

elimin tersiyle.

S/onsuz Yaraymış AŞK

Dinmiyor sensizliğim

UNUTAMIYORUM




( hayat ışığı )