Sözcüklerle aram iyi seviyede. Kötüye indiğinde felaketlerle karşılaşıyorum. Ağzımdan her türlü kelime çıkmasından yanayım bu nedenle...


Birini zikretmediğim zaman, diğeri rahatlıkla küsebiliyor bana...


Birini ihmâl ettiğimde, öbürü günlerce benimle konuşmamaya çalışıyor.


Birini az konuştuğumda, başka vakitte bu hal dezavantaj olarak geri dönüyor alfabeme...


Kelimelerle aramı muhteşem yapmaya özen gösteriyorum elimden geldiğince. Çünkü her biri değerli, her biri anlamlı, her biri biricik, her biri şiirsel, her biri kendince güzel, her biri başka bahar, her biri zarif, her biri ayrı bir dünya...


Onlarla sıfatlar kazanıyorum. ;Onlarla zamirlerime isimler buluyorum. Onların sayesinde aşkı karalıyorum mısra mısra. Onların tınısıyla yorumlarda bulunuyorum. Onların etkili hamleleriyle iletişimi etkileşim sahasına taşıyorum...


Sözlerden, deyimlerden ve ata sözü gibi kalıplarından kaçmıyorum. Canıma seslenenlerden hoşnut kalıyorum. Bir kitapla dost olmaktan can atıyorum. Bir gazete köşesini baştan sona okumaktan keyif alıyorum. Bir öyküde mazimle dertleşiyorum. Bir masalın büyülü sayfasında yaramaz çocukluğumu görüyorum. Bir tarihi eserde, şanlı tarihime not düşüyorum. Sevgili Günlüğümle günümü ömür ediyorum...


Sözcükleri çok seviyorum...


Onlarsız edebiyatı nefessiz hayat gibi kabul ediyorum...


Sözcüklerle bu yazımı yazabildim farkındaysan okur. Sözcüklerden yoksun olsaydım, bir iki satırı yan yana getirip bir paragrafa imza atmam söz konusu olamazdı...


O zaman gönül rahatlığıyla diyebilmeliyim her zaman:


İYİ Kİ SÖZCÜKLER VAR...