İÇ SES

• 13 Temmuz 2012 Cuma 10:27:21

Şimdi dönerse kabul eder misin ?

Hayır!
Onsuzluğa o kadar çok alıştım ki;
Artık aklıma geldiği an ağlamıyorum,sadece tebessüm ediyorum...
Çünkü yokluğuna mahkum ederken beni yaşadığımın farkında değildim,
Ben onu düşlerken gülünecek şarkılarda dahi ağladım,
Elleri saçlarımda kaybolmalıydı, başka tenlere dokunmak yerine...
Gittiği an yüreğim sanki avuçlarında sıkılırmış gibi acıdı,
Öyle tarifsiz bir acıydı ki yaşadığım o an aklıma her geldiğinde titriyorum,
geceleri uykusuzluğu tattım, uyku hapları dahi başedemedi benimle.

(Peki onu hala seviyor musun ?)

İlk günkü gibi saf,temiz...
Göz kapaklarımdan öperdi beni...
O benim yüreğimdeki kentin sahibiydi,ruhum onundu...
Düşlediğim her yarınımda dahi başrol oydu.
Bana fedakarlıktan bahsetme, ben çok sevdim onundum,
Şu lanet hayattan dilediğim tek şey aynı çatı altında,
Dizlerimizin dibinde yaşlanmaktı,
Yüzümdeki çizgileri sorduklarında adını anmalıydım anlamım oydu...
Aşk başkalarına tebessüm edip mutluluk vaad ederken
Sırtında gizlediği ’ayrılığı’ yüzüme vurdu...
Onsuz geçirdiğim her geceyi sayfalara ağlıyorum ona kelimelerde sarılıyor,
Kirpiklerini satır arasındaki boşluklarda sessizce öpüyorum...

Biliyor musun ? O gitiiğinden bugüne dek
Toprak yağmur tanelerine karışarak,
Artık eskisi gibi büyüleyici kokmayı beceremiyor...
Bu yüzden pencerede beslediğim tüm çiçekleri susuzluğa mahkum ettim...

Susuyorum haftalarca,aylarca
Bir konuşursam eğer tüm alfabeyi intihara sürükleyebilirim,
Çünkü; uğruna ömrümü heba ettiğim bedenin terleri şimdi başka tenlerde...

(Üzülme mutlu ol)

Mutluluğumuda çalıp gitti, hatıralarıyla savaşmaya terketti !!!
Sesi güzeldi ona yazdığım şarkıyı fısıldardı geceleri,
O an yatağımız cennetten bize ayrılan bir bahçeydi,
Adeta tanrı bizi cennetle ödüllendirirdi,
Utanmazdık sevişirken... unutamazdık o anı...
Hayat ’bazen öyle adaletsiz davranıyor ki,
Kendimi tüm sevenleri öldürmüşüm gibi suçlu hissediyorum.

Oysa o sadece gitmişti!!!!
Öyle mükemmel öyle kusursuz terketti ki,
Gidişi kıyameti aratmadı... ’ Sur’umu üfledi...
Ve ben artık sabahları yeni güne uyanmıyorum,
Hüzünleri giyiniyor, hatıralarına sarılarak,
Acının çemberinde kıvranıyorum sahipsizce...

(Unutmalısın...)

Alıştım,yokluğuna,darbeler daha çok olgunlaştırdı beni...
Korkusuz bir savaşçı gibiyim adeta ayrılığın peydahlıdığı tüm acılarla savaşıyorum...
Avunabileceğim aşk kırıntıları dahi yok ve bu yüzden,
savaşı kaybetmekten korkmuyorum!

Biliyorum, acınacak haldeyim,
Eğme başını,ağlama ne olur düşünme beni,
Tanrıya yazdığım mektubun cevabı azrailin ellerinde şimdi...
Tüm intihar çeşitleri gülümsüyorlar bana,
Şeytan onun kıllığında kollarını açıp bekliyor beni...
Uyumalıyım,ebediyen,bel ki de düşlerde düşer dizlerime,
Vakti geldi gitmeliyim artık geç kalmamam gerek...

Hoşçakal... Aşk...
Hoşçakal... Ömrüm...
Hoşçakal... Saçlarında öldüğüm....

Mehmet Ali KILINÇ (İç Ses)