Suçlular ve Diğerleri

• 11 Temmuz 2012 Çarşamba 21:30:57

Geçenlerde bu konuya takılıp kaldım, işin içinden çıkamadım pek yine de zihnimin biraz rahatlaması için yazmalıyım..

Dünyada çeşitli mahkemeler var, belki yüzlerce yargılama metodu vardır tam olarak bilmiyorum. Milyonlarca beyin var ne düşündükleri, neden suça teşvik ettikleri bilinmez ancak tahmin edilebilir. Kendini tamamen dinleyip tanıyabildiğinde yabancı birilerine ya da tanıdıklarına nezaket veya iyi niyet göstermek için çok zorladığını farkediyorsun bünyeni. Yapmak istiyorsun ama bir şey yapmaman konusunda diretiyor. Şimdi bu şeytandır kesin ayaklarına giremeyeceğim ama böyle bir güç hissettim en azından beni zorlayan. Bütün suçlarda olmasa bile cinayette ve sosyal terörde insanların bu güce yenildiklerini düşünüyorum. Yani insanlar belirli bir noktadan sonra "suçun cezasının ne olduğunu bile bile onu yapmak istiyor" Kendimi neden zorluyorum ki ben, herkes elinde sonunda ölecek zaten diye düşünüyor. Bırakıyor ruhunu asıl doğasına, insan öldürürken mutlu oluyor, acı çektirirken eğleniyor. Ama bunları mantığını kullanıp kendini zorlayarak yaptığını düşünmüyorum yinede. Ne kadar dışarıdan sadist, sapkın, manyak, cani şeklinde tek bir sözcüğe sığdırılmaya çalışılsada onlar belirli bir noktadan sonra kontrollerini kaybediyorlar. Bunları elbette tetikleyen olaylar var, zincirleme olaylar. Mesela kişinin annesi, babası ya da kız arkadaşı bir şekilde ecelleriyle değilde çeşitli kimseler tarafından öldürülmüştür. Değer verecek biri olmadan hayat yaşanılmıyor maalesef, bu yüzden kendilerini de öldüremiyorlarsa, insanları öldürerek bir şekilde haz almaya çalışıyorlar. İnsan hayatı çok önemli elbette ancak kendi doğrularına göre değersiz. "bir sinek bir fare yaşamı gibi" Gördüğünde tahammül edemiyorsun ve ondan kurtulmadan rahat uyuyamıyorsun. Aynı bu şekilde insanlara bakıyorlar onlarda..

Hepimiz değer verdiklerimize bir şey olursa çok üzülürüz kesin olan tek şey bu. Çok acı bir kayıp yaşadığımızda belirli bir süre matem tutarız gözlerimiz sadece merhumu görür ve duyar. Yakınımızı öldürenlere büyük nefret duyarız bizde onları öldürmek isteriz. İşte kontrol kaybını yani onların başına gelenleri yaşamış oluruz. Öldüremesek bile elimizden geleni yaparız hayat onlara zehir olsun diye. Müebbet aldırmak ve hakimi etkilemek için tonla para ödemek gerekse dahi gözlerimiz kararmıştır artık. Benim anlamadığım nokta, neden bu şekilde işlemek zorunda düzen? Kusursuz bir senaryo gibi her olay birbirini çekiyor ve itiyor. Bunların sonucunda illa kargaşalar meydana geliyor. Neden birbirimize nefret beslemek ve onları öldürmek, işkence etmek zorundayız? (katil-mağdur farketmez)

Kısacası suçlular ve diğer insanlar kendilerini zorlamıyorlar nefret açığa çıktığında, irade tamamen koptuğunda. Zaten kendilerini zorlayabilseler katiller, teröristler suçlu olmayacak. Diğer insanlarda yaşantısına devam edebilecek..

İşte o güç nedir? Ne bizi zorluyor ve çoğunlukla da başarılı olabiliyor?

Bu sorunun cevabını bu dünyada alamayacağımızı tahmin ediyorum..