ben de gittim çocukluğuma...
severek : )



bi'şey kafama takıldı! - ben de yanlış biliyor olabilirim -

"can suyu" çiçek vs. ekilince verilen su, diye biliyorum.

ölmek üzere olan kişiye verilen suyu da,"son su" diye...
böyle yerleşmiş kafama : )

bi' şiirimin bi' bölümünde yazdıydım hatta,

AKİBETİ BAŞTAN BELLİ

herkes ömrü kadar yaşar...
bu ömürlük dünyada
akibeti baştan belli
kendi gibilere yer açar bir ömürlük
solar gider,toprak olur
son suyu ne diye verilir
neyi yeşerteceği umulur ölünün!?.

Okuyup yorum yazamadığım güzel ve anılarla dolu bir yaşanmışlık hikayesinde aklım kaldı

.

Benim nene de yaşını hiç söylemez sorunca da kızar bize ,küpeleri her zaman muhteşemdir ve bir ip ile kulağına sıkı sıkı yapıştırır onları ,seviyorum büyükleri

ah ne çok canım acıdı
ah ne çok ağlayasım var şu an değerli abim

ananemi 69 gün önce kaybettim ve acısı hala kor gibi içimde

ne çok severdi beni
ve ne çok severdim o yaşlı çınarı ben...

86 yıldan bana geri kalan 86 yıllık bir servet
ama servet

onun şefkatini ne çok özlüyorum
kendisi gibi.

Allah"ım her ikisine de Rahmet eylesin inş


Amin


çok saygı ve sevgimle

gün bitmiş ben adınızı gördüm öyle ortalarda sağda anah dedim bütün gün nasıl görmemişim, elbette çok güzeldi ama
sanki devamı olmalıydı hissi bıraktı bende yada bir şeyler eksik gibi, affınıza sığınarak
gönlün kalemin dert görmesin ağabey
ve Allahtan rahmet diliyoruz anneannenize
çok saygımla...

Anneannenize Allah'tan rahmet diliyorum. Sizin gibi hayırlı bir toruna sahip olduğu için de için için kıskandım doğrusu. Ben de torunlarımı çok seviyorum ve arkamdan senin gibi beni anmalarını ümit ediyorum.

Yazınız beni alıp maziye götürdü. Tasvirlerinizi göz önüne getirdim de, aynı taş merdivenlerden ben de hanaya çıkardım. Tek farkla, benim babaannemin evi ilk girişte değil, sondaydı. İlk girişteki tek oda bizim olurdu.

Tebrikler Ongun Bey.

nur içinde yatsın anneanneniz:(

öyle güzel anlatmışsınız ki, anneannenizi tanımış, yaşadığı evini görmüş kadar olduk...şiirdeki başarınızı nesirde de görmek çok güzel...bu çok özel paylaşımınız için gönülden teşekkür, tebrik ediyorum size ve seçkiye...güne çok yakışan bir paylaşımdı çünkü...her daim saygımla...

cok duygulandim sevgili Olgun. nasil da güzel anlatmisin . Rahmetlinin cennet mekani olsun .
yine anlat anilarindan bize e mi .

sevgilerimle...........

Benim için çok kıymetli bi yazı bu.
Çünkü ben de anneannesiyle geçen günlerini unutmayan biriyim.
:(

Ve onu çok özlüyorum, çoook.


Tebrikler şairim, sevgilerimle daima..

nurlar içinde yatsın

bütün anneanneler

tebriklerim duyarlı kaleme

Anneannem de babaennem de hiç olmadı!...

Ben de hiçbir zaman babaanne olamayacağım ama anneanne olma şansım (eğer yaşarsam!)mümkün...

Gelelim yazıya ...

Samimisiniz ve bunu da okuyana hemen aktaracak yaşam tecrübesi edebi rüzgârınız da var...

Geriye dua etse de anneannesini kaybedenin yanıbaşına kıvrılıp dua etmek kalıyor...

Ne güzeldi...

Öyle sevindim ki yerinde gördüğüme bu yazıyı !

Yaşanmışlıklar her zaman daha farklı bir tonda algılatıyor yazılanları Olgun Hocam...
Ve siz, öyle güzel yazmışsınız ki...

Çok çok mutlu oldum anneanne'yi günde gördüğüme...
Tebriklerim canı gönülden, sevgimle her daim... :)

Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun inşallah.Nasıl duygulandım yazınızı okurken.

Bir an benim anannenmemin köydeki evini anlatıyorsunuz sandım.Büyük bir avlu, ahır, dışarda lavabo dayımla birlikte oturur.Diğer dayım avlunun diğer yanında.Ben çocukken 4 gelin bir arada hepsi birlikte otururdu :)) 4 bayan idare etmek aynı evde :)) devleti idare etmekten zordur. Osmanlı dedikçe osmanlıydı anannem benimde .Süt çekerdi en çok onu hatırlıyorum bir makinası vardı kazanının iki yanında iki çeşmesi çeşmenin birinden kaymak akardı, birinden süt.Çektikten sonra ekmeğe sürüp elime verirdi :))

Elbette sadece yaz tatillerinde görürdüm ananneciğimi bitanem benim.Ünüversite bitmiş yine her zaman ki gibi benim evlenmeme takmıştı.Hadi evlen gızım bulamadınmı okullardan birini diyip diyip kızardı.Tansu çillerin oğlunu beklersin derdi :) oy kurban olduğum o da gitti 2 yıl önce kaybettim bende. Nerelere nerelere götürdü yazınız beni.
Allahım hepsini yerlerinde rahat ettirsin inşallalh.
Kalben kutlarım gönül emeğinizi.Selam ve hürmetlerimle.

hatıratlar âhh..

Mekan-ı cennet-i âla olsun abi dualarıma aldım.

saygımla.

Mekanları cennet olsun...
Güzel yazınız için kutlarım...saygılarımla....

Anneanne niz ve benim Anneannem
galiba bütün Anneanne ler aynı

kutlarım

her ölüm anidir her ölüm zamansız....
hiç beklenmedik bir anda gelir...
ve hiç kaybetmek istemediklerimizi alarak döner.
eh işte hayat bu...
iyi ki ahiret var iyi ki cennet var dimi ama.
yoksa nasıl giderirdik özlemimizi zamansız kaybettiklerimize.

başarınızın devamı dileğimle...

Benim babaannem ile olan ilişkime benzettim yazını. Başın sağ olsun!

Bu yazı bana bir a n n e a n n e'yi hatırlattı.

Çocukluğumdaki mi, düşlerimdeki mi, gezinişlerimdeki mi orasını sormayın.


Çok zaman geçmiş olmalı, bir daha göremedim.
Karpuz satıcılarına bakardı pencereden...

- Maşallah derdi. Bugün eve epey para götürecekler. Ya da, vah vah... İki üç tane anca sattı, biri kırıldı, biri çatladı.

Sana mı kaldı karpuzcunun karpuzlarını saymak.
O gece neden uyuyamazdın ki sanki be kadın.

Yıllardır üstünü örtüp bırakıp gittiler, karpuzcu bile nasıl da mışıl mışıl uyuyor gördün mü anneanne



Saygıyla.

msn sini isteyecektim,hevesim kursağımda kaldı yazının sonunda,şimdi nerde öyle kahve yapan kadın...

harikasın yaşadığın gibi yaşattın da, canlarımızı bize biz olmayı öğreten analarımızın ana taçlarını---- ne çokseverdim seviyordum da hala rahmetli anneanemi, -----------yazı dilin öyle düzgün öylesi aldı götürdü ki----------- Rabbim razı olsun senden döndüm annemin bakvasına birden -----------
sevgimdeniz

Alır götürür gerçek hikayeler, yaşanmışlıklar oldum olası ruhumu...
Belki de sırf bu yüzdendir hep ikinci el kitapları alışım. Yaşanmışlık kokar sayfaları...
Ve.. belki sırf bu yüzden sizin nesirlerinizi sevişim takip edişim. Her biri ayrı bir yaşam öyküsü zira...

Anneannem hatırıma geldi.. Ne çok severdim:( O da torunları arasında bana farklı davranırdı farklı severdi beni.

Sizin atanızdan farkı onun tombul değil tam tersi, zayıf incecik oluşuydu. Ama benim diyenlerin yapamayacağını yapacak kadar güçlü, çalışkan, heybetliydi. Yahut ben küçüktüm ya da benim g-özümdeki sevgisiyle bana devasa geliyordu minik cüssesi. Yaşlılığında ne şanslıyım ki onu doya doya yaşama şansım oldu. Masmavi gözleri görmüyordu yaşlılıktan, son yıllarında bu sebeple bizim evde kalmıştı. Tek gün şikayet ettiğini duymadım. Hatta derdi ki; 'ya doğuştan görmeseydi gözlerim, hiç görmeyenlere nasıl anlatacaksın çimenin rengini, ben ne şanslıyım ki bu yaşıma kadar görebildim.'
Düşünüyorum da! Nasıl büyük bir sabır şükürdü böyle!

Hayatı boyunca para hesabıyla işi olmadığından, rahmetli dedem geçimi yaptığından; ben zengindim, çok paralıydım onun gözünde, çalışıyorum ya:) Devlet milyarlar veriyor sanki:))
Bir gün; benim odada olduğumu bilemediğinden annemle dertleşiyordu. Serzenişte bulunuyordu. Daha doğrusu açık deyimle atıp tutuyordu hakkımda:))
'Goskoca mamur değil mi kızın onca para alıyo bakıcı niye tutmuyo sen bakıyosun bebesine' diyordu :))
Dikkatinizi çekerim memur değil mamur :))
Ne çok gülmüştüm...

Yine bir gün; beni, gençliğimdeki gibi zayıf hatırlayıp öyle sandığından;
'sen bunu aç mı bırakıyosun yemek vermiyo musun kızım rüzgar esse uçurur bu iskeleti' demişti:)
Ah.. Bir de şimdi görsen anneannem bırak rüzgar fırtına çıksa uçurmaz artık :)

Yazınız;
Anımsatıp o güzel, özel, değerli geri gelmeyecek günleri, 'keşkelerle' geçmişe götürürken; yüzümde buruk bir tebessüm ve sol yanımda ince bir sızı eşlik etti hatıralarıma...

Rabbim mekanlarını cennet eylesin.

Bekle anneannem!
Bekle geldiğimde, bir gün oralarda aynı yerde olabilirsek eğer, çimenin yeşiline, göğün mavisine birlikte bakacağız...

Saygıyla...

sera. tarafından 7/10/2012 5:36:01 PM zamanında düzenlenmiştir.

Anannemi hic gormedim ama yazdiklariniz beni cocukluguma yolculuk ettirdi,o donemlerde azda olsa gittigimiz koydeki yasli teyzemi hatirlatti,ilk kahve degirmeninde orda gormustum..Allah rahmet etsin,mekani cennet olsun..Duygulandirdiniz..kaleminiz hic susmasin,saygilar..

Okuyanı alıp bir yerlere götürüyor bu yazınız. Beni de çocukluk yıllarımın geçtiği o kerpiçten yapılma toprak evlere götürdü...Harika bir anlatım.. Anneannenize Allahtan rahmet diliyorum nur içinde yatsın...Onu hala anan bir torun var.. vefa var... bu çok güzel sizi o kadar çok sevmiş ki sizde belliki onun kadar çok sevmişsiniz unutmamışsınız...Kutluyorum sizi nicelerine abi...

İnsan sevdiğini her halükârda anıyor hep. Allah mekanını cennet etsin.
Duygulandım çok çok.
Ellerine sağlık.

Seviyorum yaşanmışlık olan gerçek hikayeleri...
Anneannem yaşıyor benim ve onu anımsadım Olgun Hocam...
Bana hep karabiberim derdi canı sağolsun !

Çok güzeldi anneanneli hikayeniz, sevgimle...