Ver Elini (1)

• 6 Temmuz 2012 Cuma 17:04:46

Çok uzun yıllar sonra bir araya gelmiş ve gözlerinin içi gülerek bir birilerine bakıyorlardı büyük bir şaşkınlık içindeydiler. Oysa yıllar önce aynı okulda okumuş, aynı sırayı paylaşmışlardı. Geçmişe dair ortak çok anıları vardı, ikisi de susuyordu. Onlar susarken yürekleriyle bir birlerine çok şey anlatıyorlardı…

Okuldan, mahalleden arkadaş oldukları gibi, aralarında hep gizli bir sevgi bağı vardı, ama cesaret edipte bir birlerine açılamamışlardı, ikisi de bir birini çok seviyordu. Hande’nin ailesi mahalleden taşınınca bir daha görüşememiş, birlerinin izlerini kaybetmişlerdi.

Uğur çok aramıştı gizli sevdasını, ama tüm çabalarına rağmen ona ulaşamamıştı, şimdi karşısındaydı kollarını açıp onu bağrına basmak istiyordu, ama yapamıyordu.

İkisi de evlenmiş evlilikleri yolunda gitmemiş ayrılmışlardı. Hande bir özel şirkette sekreter olarak çalışıyordu, birde kızı vardı, kendisini kızına adamış onunla hayata tutunuyordu.

Ailesini bir trafik kazasında kaybeden genç kadının en yakını erkek kardeşiydi, oda hayırsızın biriydi çalışmıyor, ablasının sırtından geçiniyordu, bu durum Hande’yi çok rahatsız etse de ondan başka kimsesi yoktu, erkek kardeşi sadece paraya sıkıştığı zamanlarda ablasını arıyor para istiyordu.

Uğur ise tanınmış bir şirkette üst düzey yöneticiydi. Kendini işini adamış oradan oraya koşturuyordu. Onları bir araya getiren Antalya’da ki bir toplantıydı, bu onlar için çok büyük bir tesadüf olmuştu, ikisi de çok şaşkın ve mutluydu.

Akşam yemeğinden sonra otelin lobisinde tekrar görüştüler, sabah erkenden toplantıları vardı, ikisi de toplantıyı unutmuş eskilerden konuşurken vakit hayli ilerlemişti. Telefonun çalmasıyla ikisi de irkildi, arayan Hande’nin patronuydu, son kez bazı talimatlar verdikten sonra telefonu kapattı.

Uğur’sa telefonda konuşan Hande den gözlerini hiç ayıramıyordu. Hande bunun farkındaydı, bu durum onun hoşuna gidiyordu. Hayatına girmek isteyen onca erkeğe hayır derken, Uğur’dan tek bir kelime bekliyor gibiydi, yüreği kıpır kıpırdı sanki kelebeklerin istilasına uğramıştı. Hande çoğu kez konuşurken heyecanlanıyor, utangaç bir tavır takınıp gözlerini ilk aşkından kaçırıyordu.

Uzun bir süre sessizlik oldu ikisi de konuşmuyordu, sadece gözleriyle anlaşıyorlardı, sessizliği Hande bozdu artık kalksak diyorum! Uğur ne dersin? Kalksak iyi olacak sabah yorucu ve zor bir gün bizi bekliyor, seni odana kadar bırakayım dedi Uğur. Asansöre doğru yöneldiler ikisi de bir birinden ayrılmak istemiyordu, ama mecburlardı dinlenmeleri sabaha zinde uyanmaları gerekiyordu, göz açıp kapayana kadar Hande’nin odasının önüne geldiler, iyi geceler deyip bir biriden ayrıldılar herkes odasına çekildi…

Devam edecek.


ASMEROZ-62
Gülşen Polat//