ANLAMADIN BE ANNEM

İçimde ta derinlerde bir yerlerim acıyor annem
Yalnız kalmak kuytularda oturmak istiyorum annem
Ama sen bunu bilemezsin ki anlayamazsın ki
Beni anlasaydın annem insanlar içinde yalnızlığa yitmezdin
Sen yüreğimi bilemezsin ki annem
Yüreğimde kopan kıyametime çare olamazsın ki
Ah be annem ah bilmedin sancılarımı görmedin acılarımı
Beni böyle suskunluğa yalnızlığa mahkûm ettin be annem
Ama sende haklıydın senin istediğin benim yüreğimin sesi duygularımın anlaşılması değildi
Senin istediğin konu komşu beğensin hısım akraba ay ne güzelmiş desinler di
Nerden bileceksin benim yüreğimin böyle yalnız kalacağını onun beni anlamayacağını
Sen annelik görevini yaptın oh ne mutlu sana annem

Ah annem ah bak işte gün ve gün yavaş yavaş eriyorum her gün daha yalnızlığımla baş başa kalıyorum
Ama boş ver be annem bak benimde kalemim şiirlerim sazım var Onlarla avunuyor onlarla konuşuyorum
Benim yalnızlığımın arkadaşları onlar gecenin sessizliği çökerken yüreğime ben onlarla paylaşıyorum yalnızlığımı mutlu oluyorum be annem
Sen rahat ol annem sen incinme sen eskiden kalma geleneklerinle adetlerinle yaşa yaşat be annem
Benim yüreğimin yalnızlığından sana ne değimli annem,
Ben kuytularda kimseler görmeden ağlamışım içim yanmış boş ver be annem sen Osmanlı annesisin ya.
Benim yürek yangınlarım çokta önemli değil annem
Hani bir söz demişler ya erkekler ağlamaz diye. Onu söyleyenler yalan be annem
Bazı gecelerde öyle ağlıyorum ki kimseler görmesin diye kuytularda ya da karanlık caddelerin boş kaldırımlarında yürürken kadersizliğime beni anlamayanlara yürek yangınlarımı görmeyenlere isyan ederek öyle ağlıyorum ki annem
Bilirsin beni ben kötülüğü sevmem başkaları mutlu olsun ben ağlasam da önemli değil diyenlerdenim
Ama biliyor musun annem ben artık kaldıramıyorum bu yükü artık ağır geliyor yüreğime
Elimden geldiğince eş dostların yüzlerinin gülmesi için kendimden yaşamımdan taviz verirken hala beni eleştirmelerinden artık inciniyorum be annem
Dünya malına değer vermeyip sevgi saygıyı öne aldığım için beni beğenmeyen yakınlarımın bana farklı bakmalarından inciniyorum be annem

Ah annem ah bak bunları bile sana anlatamıyorum sen anlamazsın ki zaten
Dedim ya senin anlayışın farklı sen başkalarının beğenilerine göre bir yaşamdan geldin
Benim yüreğimi nasıl anlayacaksın değimli annem
Ama boş ver be annem Ben sana evlatlık görevlerimi yaparak ben mutluyum
Seni ömrünce rahat ettirmek için kendi ömrümü feda etmişim önemlimi. Değimli annem
Sen son nefesine kadar senin dediklerin olsun sen hâkimiyeti bırakma önemlisi bu değimli annem
Benim yüreğim acısa da ben hep yalnızlık şarkıları dinleyip ılık ılık gözyaşlarımı akıtsam da bu çokta önemlimi değil mi annem
Ben seni mutlu ettim sevinçleri ile avunurken kendi yüreğimin kan revan oluşunu düşünmezken boş ver be annem yalnızlık dediğin nedir ki
Ama artık yüreğim kaldırmıyor be annem
Artık inciniyor kırılıyor taşıyamıyor be annem
18 yaşımdan bu yana tam 34 yıl olmuş annem.
Sevgi kelimesini mutluluk denilen görünmezi yaşanması gerekeni yaşamamışım be annem
Rahmetli babamdan sonra ben gülüşlerimi hep sahte yaptım annem
Bir maske taktım yüzüme o maske ki hep sakladı. Gizledi yüreğimi sizlerden
İçim kan ağlarken yüreğim yalnızlık fırtınalarıyla boğuşurken ben hep sahte tebessümler sahte mutluluklar yaşadım be annem
Sol yanımda kangren olmuş yaram var iken sizler mutlu olun diye hep sahte mutluluk oynadım be annem
Ama boş ver be annem sahte tebessümlerde olsa sahte mutluluklarda olsa içim kan ağlasa da sana hayırlı evlat olmak için çabaladım hep
Yüreğimin gülünün solması ağustos ayında bile kış boran yaşasa da yüreğim sizleri mutlu edebildimse ne mutlu bana
Göz pınarlarımı kurutup yüreğime akıtsam da Sessizliğin kuytularında yalnızlık şarkılarını mırıldansam da Siz mutlu oldunuzsa ne mutlu bana annem ne mutlu bana…


Hüsamettin Ünal
02.07.2012.Elbistan