Yazınız anlamsal açıdan herkesin kendince katılım sağlayacağı bir içerik taşıyor. Bizdeki önem sırası ne olursa olsun kimse ulaşılamayacak kadar uzak, kimse vazgeçilemeyecek kadar yakın değildir.

Bugüne kadarki yaşadıklarımız ve çevremizde ( bizim elimizde olan ya da olmayan nedenlerle ) yaşanan değişimler de bunun kanıtıdır zaten.

Yazınızdaki yazım ve anlatım kusurları yazının özünü gölgeleyecek kadar bariz. Özelden size düzeltilmiş metni göndermek istedim fakat mesajlara kapalı olduğunuz için düzeltmeyi buraya aldım.

Umarım yanlış anlamazsınız.

Ssevgilerimle...



.....................................................................


Hiç Kimse Vazgeçilmez Değildir

Hayatınızda birçok arkadaşınız olur ancak bir tane dostunuz olur..
Dost der, “dostum” der, onu herkesten ayrı bir yere koyar, özel tutarsınız..,
En özelinizi ona anlatırsınız, sırdaşınız olur… “İyi ki varsın, iyi ki yanımdasın” dediğiniz günler olur..

“Sen olmasaydın n’apardım” dediğiniz dostunuza her geçen gün tüm benliğinizle bağlanır seversiniz onu...

EĞER DOST, ARKADAŞTAN ÖTE OLMASAYDI..
YAZILIR MIYDI BU KADAR MANA YÜKLÜ ŞİİRLER DOST DENEN KİŞİYE?
HERKES ARKADAŞ OLUR, AMA DOST OLAMAZ.
BAZEN BİR DOSTU ÖZLEMEK DÜNYANIN YÜKÜNÜ TAŞIMAK KADAR ZOR GELİR…
KOCA BİR DAĞ OLUR OTURUR İNSANIN YÜREĞİNE MIH GİBİ...
BİR TEBESSÜM DÜŞER YÜZÜNÜZE
EN KÖTÜ GÜNÜNÜZDE NASIL YANINIZDA OLDUĞUNU HATIRLARSINIZ…
YERİNE KİMSEYİ KOYAMAZSINIZ.
BAZEN GÖZLERİNİZİ KAPATIR
BİR DOST YÜREKTEN GELEN HAYIR DUALARDAN BAŞKA HİÇBİR ŞEYİ HİSSETMEZSİNİZ…
NE DÜNYA GAİLESİ NE DE YENİ ARKADAŞLAR…
YERİNE KİMSEYİ KOYAMAZSINIZ…
ÇÜNKÜ ARKADAŞ DEĞİLDİR O … DOSTUM DEMİŞSİNİZDİR ONA BİR KERE.

Çok şey istemeyiz aslında… Sadece biraz samimiyet, güven, sıcaklık, ‘ben varım yanındayım’ demesini beklersiniz. Onun derdini dert edinip üzülüp ağladınız günler olur. Merak edersiniz, endişe duyarsınız… çünkü o sizin en yakın sırdaşınızdır. Fedakarlık yapıp insan üstü gayret sarf ettiğiniz günleriniz olur… Siz üzgünken bile belli etmezsiniz ki sırf onun morali bozulmasın, o üzülmesin diye..

Ama farkında olmadan ona çok şey yüklediğinizi zaman geçince anlarsınız. Kendinizi yargılarsınız ‘ben ne istedim ki… sadece dostluk, samimiyet’ dersiniz. Halbuki karşınızdaki insan bunları kaldıracak kapasitede mi ölçmek biçmek aklınıza bile gelmez..

Hatanızı anlarsınız ama dostum demişsinizdir bir kere. İçinizi yer durursunuz…

Bir bayramda hal hatır sormasını, ‘nasılsın’ demesini hep beklersiniz, umarsınız yani. Ona fazlasıyla değer verdiğinizi sanırsınız. ‘Ben nerde hata yapıyorum ki’ dediğinizde iş işten çoktan geçmiştir, üzülmeler kırılmalar başlamıştır bile…

Çünkü herkes dost olamaz, oldum sanır ama olamaz…

En kötü gününde YALNIZ BIRAKIR. Kalakalırsınız ortalık yerde…
Hiç beklemezsiniz bunu, ummazsınız..

Sonra özür dilenir, dostsunuz çünkü hemen unutursunuz ama unutulan en önemli husus, bir kere kıran defalarca kırar ve siz hep affettiğiniz için asla hatalarını görmez ve kabul etmez. Yine de affedersiniz, dostum dersiniz. 'Olsun o da hata yapar, BEN DE YAPIYORUM' Dersiniz...!!

Kaç kez kırılır ki dost dediğin?
Kaç kez affeder ki dost bildiğin?
‘Ben n’aptım ki’… ‘Ben bir şey yapmadım ki’ diyene ne denilir ki?

‘Evet sen bir şey yapmadın, hiçbir şey hem de!… En kötü günlerimde beni yalnız bıraktın’ diyemezsiniz. O hiçbir zaman bilmez beklendiğini, özlendiğini, ihtiyaç duyulduğunu. O ona ne kadar değer verdinizi bile anlamaz..

Anlatmaktan ziyade anlaşılmak en zorudur. Anlam dediğimiz şey, kayıplarımızla değer kazanır ve adlandırılır. Belki bu yüzden kaybetmeyenler ya da ne kaybettiğini bilmeyenler öğrenilmesi gerekenleri bir türlü öğrenemezler hayattan..

Hayatı basite alan insanlar bazı değerlerin kıymetini bilemez çünkü, değersiz görür.

Ne zaman sizi kaybederse o gün anlar sizin verdiniz değeri. Yokluğunuz mutlaka onda bir boşluk yaratacaktır. Ama kırılan kalp geri düzelir mi, incir çekirdeğinden bile küçük olan kalp nasıl taşısın bu kadar yükü..

DOST… DOSTUM!…
ANLAYANA ÇOK DEĞERLİ, MANALI İKİ KELİME..
MUTLU OLMAK İÇİN KİMSEDEN YARDIM YA DA ÇÖZÜM BEKLEMEYECEKSİNİZ..
ÖYLE DAVRANIRSANIZ YARI YOLDA KALIRSINIZ… ÇÜNKÜ SİZİ ASLA ANLAMAZLAR..
ANLAYAMAZLAR… SADECE ANLADIK SANIRLAR Kİ… O DA SİZİ TESELLİ ETMEZ..
BİR GÜN YOLUN ORTASINDA BAKMIŞINIZ Kİ TEK BAŞINASINIZ!..
YANİ SİZE SİZDEN BAŞKA “YAR VE YARDIMCI” YOKTUR

SADECE İNSAN HAYATINA YENİ TECRÜBELER EKLEMİŞ OLUR…
ZATEN BUGÜNÜN EN TECRÜBELİ İNSANLARI, GEÇMİŞTE EN ÇOK HATAYI YAPAN İNSANLARI DEĞİL MİDİR?..
HİÇ KİMSE VAZGEÇİLMEZ DEĞİLDİR...
ONLARIN BÖYLE HİSSETMESİNİ BİZ SAĞLARIZ..
VERDİĞİMİZ DEĞERİ GERİ ALINCA, O DA HERHANGİ BİRİ OLUR….
SİZ VERDİĞİNİZ DEĞERE ÜZÜLÜRKEN O 'NE KAYBETTİM!' ŞAŞKINLIĞI YAŞAR Kİ… ÇOK NORMALDİR...

NE KADAR DOST, NE KADAR ARKADAŞ OLURSA OLSUN, KİMSE AMA HİÇ KİMSE VAZGEÇİLMEZ DEĞİLDİR…

...........................................................

( Metin sizindir karar da sizindir. )


Serap IRKÖRÜCÜ tarafından 3/3/2020 11:36:55 AM zamanında düzenlenmiştir.