Dilim varmıyor, söyleyemiyorum. Diyemiyorum, “Aziz şehitlerimize Allahtan rahmet, ailelerine ve milletime başsağlığı dilerim.”
Nasıl diyebilirim ki, 1.Dünya Savaşı’nda, Kurtuluş Savaşı’nda “yedi düveli” dize getirmiş, yok denilen bir millet ayağa kalkıp benzersiz zaferler kazanmış ama şimdi üç beş çapulcuyla otuz yıldır baş edemediğini…
Nasıl diyebilirim ki, aynı topraklarda, ortak bir tarihi paylaştığımız, kız alıp kız verdiğimiz, sürülerimizin bir birine karıştığı, bir ekmeği paylaştığımız, aynı sınırlarda nöbet tuttuğumuz, kardeş bildiğimiz kişilerce her gün birkaç askerimizin şehit edildiğini… Duydum, inanamadım.
Nasıl inanabilirim, Kuzey Afrika’da, Irak’ta, İsrail’de arabuluculuk yapan, oralardaki mazlum insanların haklarını savunan bir devlet, kendi topraklarındaki terörü nasıl bitiremez?
Nasıl inanabilirim, dünyanın sayılı ordularından birine sahip, sayılı teçhizatlara sahip bir ordu günahsız insanların boş yere öldürülmesini önleyemez…. Bu nasıl kaderdir ki anne karnında terör kurbanı olur doğmamış bebeler…
Dilim varmıyor, söyleyemiyorum,”her gün üç, dört askerimiz, polisimiz şehit ediliyor, bir o kadar da yaralanıyor” diyemiyorum…
Sakarya’ya soruyorum, Kocatepe’ye soruyorum, Dumlupınar’a, Çanakkale’ye soruyorum; yurdumun kalbi kanıyor…Kalbimden vuruluyorum, dayanamıyorum..Nasıl dayanayım, destanlar yaratan bir milletin evlatlarının otuz yıldır terör denilen bir illete kurban verilmesine…
Açmasın güller bugün, yasımız var bizim. Ötmesin kuşlar, acımız var bizim. Esmesin rüzgar, yolcumuz var bizim. Doğmasın güneş hiç yoluna gitmiş şehidimiz var bizim. Ve uyumasın gözler, rahat konmasın başlar yastığa çözümsüz gibi gösterilen terör belamız var bizim.
Ne yazsam yetmiyor bugün. Nasıl ağlasam, haykırsam da azalsa acılar? Sayfalar değil kitaplar yazsam diner mi gözyaşları? Gece gündüz anlatsam, silsem ellerimle analar avunur mu? Babalar, eşler, çocuklar susar mı? Bahar gelir mi gönüllere yeniden?
Başsağlığı dileyerek, cenazelerde sırt sıvazlayarak vicdanlar rahatlar mı ? Durur mu akan kan, geri gelir mi, “vatan sağ olsun” diyen anaların evlatları…
Kelimeler kifayetsiz, gözyaşları az, ağıtlar yetmez bugün. Susmak, ihanet; konuşmak suç, ağlamak yersiz bugün.
Dilim varmıyor ama söylemeliyim: Aziz şehitlerimize Allahtan rahmet, ailelerine ve milletime başsağlığı diliyorum.