GÖZALTI

• 26 Haziran 2012 Salı 14:24:33

Koyu bir karanlığın içindeyim. Kedilerden farkım yok bu yalnız saatlerde; oturup kendi yaralarımı yalıyorum. Bu olup bitenler başkasının rüyasında mı oluyordu? Buraya neden kapatılmıştım? Gözaltındaydım. Yalnızdım. Çaresizdim. Hücrede gökyüzü bile görünmüyordu. Dışarıdan gelen korna sesleri acımın ağıdını yakıyordu.
Bu kadar saat oldu; ne kadar saat oldu aslında bilmiyorum. Gece mi? Sanmıyorum. Gece olsa bu kadar hareket olmazdı. Bilmiyorum aslında: Dipsiz bir karanlıktan uyanmışım sanki, gerçekliği yeni yeni keşfediyorum.
Parmak izi, fotoğraflar, sorgular, avukatlar...Dört gün içinde çıkarsın dediler, kim dedi?
Anımsamıyorum.’ Dört Gün Sonra’adını verdiğim dala tutundum. Bu gün kaçıncı gün?Beynimin içinde kırmızı alarm zilleri çalıyor. Bir tehlike var! Ama kabullenmek istemiyorum. Bu bir kabus, kötü bir rüya. Birazdan uyanacağım ve işime gideceğim. Hangi baskı bana bu kabusu gördürüyor? Allahım! Uyanayım artık.
Karnım felaket ağrıyor. Tuvalete çıkmak, ihtiyacını gidermek için bir kaç dakika tanıyorlar. Kafa yerde, kimsenin gözüne bakmayacaksın, konuşmak yasak. Sıcak müthiş. İç çamaşırlarım terden ve temizlenememekten berbat, her yanımda acı. Umut var mı?Yoksa düşeceğim. Bunu kabullenmek zor.
Susuzluğun ve açlığın ve baskının verdiği yıpranmışlık. Devamlı uyku hali. Ne kadar daha uyumam gerek dışarı çıkmam için? Ya bırakmazlarsa?
Bir suç var. Suç ne? Neden buradayım? Çalışan biri, hem de saygın bir işte. Anlamsız geliyor gözaltına alınmam.
Tavan arasına sakladığım içinde geçmişimin bulunduğu sandığı mı ele geçirdiler yoksa? Bu ihtimal dışı gibi geliyor. Ama,neden tıksınlar beni buraya? Kesin sandık ele geçti. İçindeki ıvır zıvırın arasında,gözümden kaçan hangi büyük suçu işledim? O sandığı yüzleşmek için bile açmazdım. Kimseye söz etmezdim. Kimse bilmez. Yalnız rüzgarda açılmıştı bir kere. Pencereyi açık unutan annemle fena kapışmıştık. Panikle, dışarı savrulanları toplayıp sandığın içine tıkıştırmış, üstüne bir sürü eşya koymuştum. Açılmasın, kimse bilmesin diye sandığın anahtarını da denize atmıştım. Beklemediğim bir anda, unutmuş olduğum bir geçmiş parçasından hareket ederek buldular sandığı. Dilim kurudu, gözlerim kararıyor. Sorgu da hep geçmişi sordular. Çıkamayacaktım.
Eve gitmeli buradan çıkınca. Sıcak suyun altında uzunca kalıp,arınmalıyım. Sonra bir şişe rakı; kadehin içindeki buzların oluşturduğu sislere dalarak unutmalıyım bunları. Bu yaşadıklarımı sandığa koymak istemiyorum. Hiç yaşanmamış gibi olmalı.
O ne yapıyor? Sevgilim. Haberi var mıdır alındığımdan? Nereden olacak? Ortada görünmememin nedenini, yine kaprislerime ve sorumsuzluğuma yoracak. Oysa ne çok seviyorum onu. O beni tamamlıyor. Onsuz bir hiçim.
Şimdi bana, hatırlamaya çalıştığım çocukluk anıları kadar uzak geliyor sevdiğim kadın. O’ nu tanıdığımda, mantığımla değil, yüreğimle kavramıştım sevgisini. O’ nu hep sevmek, korumak ve bütün dünyadan saklamak istiyordum. Bunun bir yasak aşk olarak algılanmasından nefret ediyordum; aslında umurumda da değildi. O’ nu seviyordum. O’ nu her an kaybetme tehlikesini yüreğimde hissediyor, ona tutkuyla bağlanıyordum. Hayatımın, yani sandığımın içinde duran kopuk parçaları ve kayıp zamanları telafi eden bir sevdaydı bu. Geçmişimi silen, yeni bir geleceği olan.
İlk öpüşünü hatırlıyorum. Yemekten dönüyorduk, gözlerden uzak bir orman lokantasından. Akşam O’ nu bırakırken öpmek istiyordum. Ama, yanlış bir şey yapmaktan, kalbini kırmaktan, çizgiyi aşmaktan, inancının kalbini kırmaktan ve tüm gün boyunca verdiği işaretleri yanlış okumaktan korkuyordum. Bu yüzden sadece ’Görüşürüz’ dedim. Elimi uzattım. ’Hoşcaka l’demek için. Ama O usulca yaklaştı ve yanağımdan kısacık ve sıcacık öptü. Sevgilim, bu yer altında tutsak olduğumdan haberin yok. Seni çok özlüyorum.
Yüreğimin derin bir yerlerinde hissediyorum. Buna eminim. Seninle tekrar buluşacağız, kavuşacağız. O zaman yeni bir dönem başlayacak. Gözlerimizin içine bakabilecek, duygularımızdan utanmayacağız. Kaygı olmayacak. Bencillik aşağılama olmayacak. Aşk bize yetecek.
Hücremin demirlerine bir gölge yanaştı, karanlık bir gölge:
’Sen buradan çıkabileceğini mi sanıyorsun? Sandık yeni açıldı....’