Kendimde kendimle söyleşi

• 23 Haziran 2012 Cumartesi 01:16:15

Kendimi hep güçlü hep yenilmez hep yıkılmaz tanımlıyorum da çokmu havaya giriyorum
yorulduğumda yanlız kalmak istediğimde kendisine sığınacağım sırtımı dayıyacağım gölgesinde dinleneceğim bir çınar ağacım olmadı hiç Dünyaya yeniden gelmek istermiydim yada söze hayata yaşama yeniden gelseydim diye başlıyacak olsam Ne değişirdi neler beni bekler di bendeki bu karekter aynı yeni benliğimde mevcut olacaksa sanırım ben hiç mi hiç gülmeyecektim kaderden yana arkadaştan yana dosttan yana sevgiliden yana
ömrümde ne aradım ne buldum fazla beklentilerim oldumu benim her daim azla kanaat eden ben nerde yanlış yaptım.Kendimi eviriyor çeviriyor tartıyorum eksilerim nedir kabahati bit pazarına götürüp satmak istemişler kimse satın almamış .Yeniden varoluş olsa
neleri yapar neleri yapmazdım acaba daha çok mu hata yapardım kusursuz olmamaya mı çalışırdım/Neşeden yana sabırdan yana vefadan yana sadakatten yana bol bol nasiplenmişim bunlar hiç bitmez bende sanırım bunlar 2nci ömrümdede zamk gibi yapışırdı benliğime Ya ben bıktım çok yorgunum hamal bile taşıyamıyacağı fazla yükün altında ezilir
kendime telkinlerdeyim ya sabırlardayım yanlış anlaşılmalar yüzünden isyanlardayım
Bir kerede ben hata yapayım bir kerde ben çıldırayım bir kerede ben kusurlarımla
kendi doğrularımla kabül göreyim Ömrüm hep başkalarına anlayışlı olmakla geçiyor
vefa fedakarlık hep benden bekleniliyor bir adım bana gelmiyen benden 9 adım atma mı bekliyor özüm sözüm doğruculuğum la bilinirken özüme uymayan bende ben olmıyan kimliği oynamam isteniyor ben rol yapamam ki ben tiyatro sahnesindeki bana verilmiş rol üzerine kendimin dışında başkası olamam ki bir kerede ne olur birkerede hadi ya buda bizden sana kıyak olsun biz seni anlıyalım sana hak verelim diyen olmıyacak mı herşeyden geçtim ne istiyorum mutluluk mu hayır o nerde nasıl ulaşılır bilmiyorum fakat bu dünyada olmadığı kesin. Huzur istiyorum sadece huzur yaşıyorsam nefes alıyorsam ağaçlar ayakta ölür misali hiç durmadan yıpranmak değil kendimi yaşamak istiyorum.Seyehat etmek istiyorum doğa ile başbaşa olmak görmediğim gitmediğim heryeri adım adım gezmek
dağa tırmanmak ,denizde ,nehirde kulaç atmak,sahilde kumsalda kumlarda dalgaların şırıltısında çıplak ayaklarla yürümek gece deniz kıyısında mangalda balık ızgara dilimde şarkı deniz ve mehtap sordular seni neredesin nasıl derim terketti bırakıp beni gitti
anlık yaşantılarım olmalı çocuklaşmalıyım yağmurda ıslanmalıyım ben şemşiye taşımayı hiç sevmem yolların uzaklığı yormamalı beni bir orman kulübesinde yaşamalıyım yaşamın farkına varırken tatdınada varmalıyım gün ağarırken uyanmalıyım güne merhaba yada günaydın demeliyim ya çok çok güzel düşlerde gezinmeliyim offfffff olmadı kaldı benim her hevesim yarıda (şarkıdaki gibi)Sevgili olmalı ama gerçek sevgili seven sevilen
küçük yaramaz çocuğu sever gibi tüm şefkatiyle saran hımmmm seni yaramaz diye azarlamıyan gülleri herkes seviyor vede sunuyor benim yüreğimden bir deste sunduğum gönlümü anlıyacak orda taht kuracak sevgili zor hem insanları hemde sevgiliyi anlamak hemde insanın kendini anlatımı zor sanırım hepimiz şarkılar ,türküler, popmüzik gibi yani çeşit çeşitiz kendi dalgamız mı cızırtılı yoksa karşı taraftakilerde aradığımız istasyon mu arızalı yada yağmurdan şimşekten yada bulunduğunuz ortamın kapalı alanın yetersizliğinde çekmeyen telefonlar gibi parazitli insanlar işte bunalıyorum artık artık kaçmak istiyorum herşeyi herşeyi ardımda bırakıp uzaklara kapağı atmak istiyorum içimde ruhumda fırtınalar beni hangi karaya savuracak gidebilirmiyim off ömrümde bir kez zalim olmak isterdim hayır demesini bilmek isterdim ben, ben olamamanın
acılığını yaşamak istemiyorum artık,araştırıyorum kitaplara göz atıyorum ben acaba mazoşist miyim.Annemi mi çok örnek aldım hep kendimden fedakarlık hep vericilik kimseden hiçbirşey beklemeden istemeden hep kendimden taviz vermeler hep elimdeki avucumdakini kendim dışındakilere vermek yinde herşeye rağmen yaranamamak kimseyi memnun edememek verdikçe istekler bitmiyor daha fazla daha fazla istemeler sömürülüşüm ben bu kadar eneyice çırpındıkça verdikçe tabiki alacak olan yetinmiyor
ben tükeniyorum sanırım ben hastayım kararsızlık vede acıma hissi bende ki en zayıf yanlarım kinim öfkem barınmıyor içimde ufacık bir gülümsemede mat oluyorum ben benden gittim bilmiyorum yada biliyorum deliliğin eşiğinde deliliğe yenilmemeye azmediyorum çocukluğu yaşamadım ,dünü yaşamadım bu günümü yaşıyamıyorum son zamanlarda iyice kendimi kendimde hapsettim yarınlar nelere gebe yarına çıkmaya senedimiz yokken yarınlarda ikinci bahar yada sadece yaşamak istediğim SONBAHAR onuda yaşıyacağımı sanmıyorum