KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
BABAM BENİM
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Nur içinde yat babam…
Bu gün babalar günü dediklerinde, anılara bir gezinti yaptım.
Sanırım 12 yaşındaydım. Annem ve ablalarım Ayvalık gezisine gitmişlerdi. Okulum olduğu için ben, kardeşim ananem ve babam evde kalmıştık.
Ananem yemek için kolları sıvayınca ısrarla ben yaparım dedim. İlk kez yemek pişirecektim.
Üç ablam ve bir annem olunca bana mutfağa girme sırası gelmiyordu ki…
Ananemi oturduğu yerden kaldırmadan tarifiyle başladım akşam yemeğimizi pişirmeye.
Tencereye taze soğan doğradığımı görmeyen ananem, ‘’soğanlar pembeleşinceye kadar kavur’’ demişti. Çok bekledim, pembeleşmek şöyle dursun gittikçe simsiyah oluyordu… Kendi kendime ‘’Ananem renk körü olmuş galiba’’ deyip devam ettim. Sonra salçasını koydum ve fasulyeleri ilave ettim.
Bir çorba kaşığı tuz koymayı da ihmal etmedim.
Çok heyecanlıydım. Acaba babam beğenecek miydi yemeğimi?
Akşam oldu babam geldi, sofrayı kurdum hep birlikte oturduk. Sevinçle ‘’Baba yemeği ben pişirdim, nasıl olmuş?’’
İlk kaşığı ağzına alan ananem olduğu gibi geri çıkardı…’’zehir bu zehir’’ dedi. Aynı şekilde kardeşimde…
Babama baktım ‘’aferin benim aslan kızıma, ne güzel yemek yapmış’’ deyip tabağındaki yemeği sildi süpürdü… Bende babamdan cesaret alıp acı ve tuzlu olmasına rağmen yedim yemeğimi.
Ananem, beli iki büklüm şekilde söylenerek kalkıp yumurta pişirip yediler kardeşimle…
Canım babam, belki bilerek beklide bilmeyerek bana ne büyük cesaret vermiştin o gün.
İnsanoğlu neler öğrenmiyor ki zamanla… Yeter ki cesareti kırılmasın.
17 haziran 2012/Nilgün KURT
HERKESE ÇOK TEŞEKKÜRLER! GÜNÜN YAZISI SEÇİLMİŞ...
YORUMLAR
baba yüreklendirendir....ne kada bilmesemde varlığını öyle olması gereğine inandım hep..
tebrikler...çok amlamlıydı..sevgiyle
Öncelikle güne gelen yazını kutluyorum Can!
Çok içten ve samimi bir yazı. Bir çocuğa güvenmenin o çocuğa ne çok cesaret verdiğini bir bilseler büyükler. Evet, bir bilseler... Ama babalar cesaret verme konusunda annelerden daha cesur gibi geliyor bana.
Benim de yaşadıklarım senden farklı değildi çünkü. İLK ekmek yaptığımda yedi yaşındaydım ve una ne tuz ne de maya koymuştum. Annemin bağırıp çağırmasına rahmetli babam şiddetle karşı çıkıp yaptığım ekmeği iştahla yemiş ve tıpkı senin baban gibi beni cesaretlendirmişti.
O cesaretle ben de aşçı oldum iyi mii:))
Tekrar tebrikler Can, sevgimle...
Geçenlerde sayfanıza uğrayım dedim ama sanırım bir önceki açmış olduğunuz sayfa. nilgün kurt olarak. neyse sizi bulduğuma sevindim. Namınızı Emine Uysal tarafından duydum. Okuyunca sadeliğin gücünü buldum yazınız da samimi ve öylesine güç yükleyen bir yazıydı ki, güne getirene teşekkür ''cesaretin kırılmaması'' hayatın temel taşını, yine hayatımızın oluşumunda etken olan babalarımızla buluşturmanız çok güzeldi. Her baba böyle değil her evlat da böyle vefalı değil. Şanslı bir evlat ve şanslı bir babanın varlığıyla buluştuk. Sevgiler.
nilkurt
hey gidi günler hey..:(
rabbim ebedi aleme göç eden ana-balarımıza ve cümlesine rahmet eylesin el fatiha..amin..
tebriklerim günün duygu yüklü yazısına hayata kattığınız sevgi yürekli erdemli eşsiz cümle güzellklere iyi ki varsınız Nilgün dost..:)
sevgim saygım selamlarımla..
Rabbim rahmetini esirgemesin
sevgilerimle arkadaşım
Canım babam, belki bilerek beklide bilmeyerek bana ne büyük cesaret vermiştin o gün.
İnsanoğlu neler öğrenmiyor ki zamanla… Yeter ki cesareti kırılmasın.
.......Güzel yazınızı içim burkularak okudum ve benim de 17 yıl önce yitirdiğim babam bözlerimin önüne geldi. Yaşayan ve yitirilen tüm babaların babalar gününü kutluyorum.
.......Sağlıkla ve mutlulukla kalın , hoşça kalın.
