ADAMadam karanlık bir sis gibi dağıldı sokaklara köşe başlarına ,tüm aralara ara caddelerine yaşamın sancıları büyüdü daha geceler büyüdükçe içinde kimse anlamadı onu sevdiği şarkıları mırıldandı kimi kez ezberinden birkaç dize şiir kimseye anlatamadı ya da kimse anlamadı onu geceler büyüdükçe içinde içinden çıkılmaz oldu yaşamın hain labirentlerinde savruldu durdu oysa o neler umuyordu adam karanlık bir sis gibi dağıldı sokaklara kaleminin ucunda sözcükler sustu sustu durdu hep konuştukça anlamadı hiç kimse zaten soğuk bedeninden üşüdü taşlar artık üşümeyecekti gün doğarken Haluk Yolsal |