Soğuk Duraklar 

---

Yine kar yağıyor bu sehre... Imrenerek izliyorum kar taneciklerini otobüsün bugulu camindan. Keske diyorum yine keske o karlar kadar temiz olabilseydi insanlar. Keske insanlarin kalpleride pamuk gibi olsaydi su yagan karlar gibi yumusacik. Sonra aklima geliyor o karlarin sadece görüntüsünün güzelligine aldandigim. Üsümeye basliyorum. Herzamanki gibi bizim durakta iniyorum. Yürüyorum yalnizligimi kederlerimi kucaklayip. Soruyorum kendime bu yolu daha ne kadar yürüyecegim diye. Yollar hic bitmiyor. O son geliyor aklima. Benim sonum ne kadar yakin bana ya da ne kadar uzak. Aldirmiyorum. O son duraga varana kadar ne kadar yakin olursa olsun ölüm bana biliyorumki bütün duraklarda durdum. Her acinin her sevincin tadini biliyorum. Ölsem farketmez artik yasima ragmen. Birden aglamaya basliyorum. Eski günlerim geliyor aklima. Bu sehire olan nefretim, öfkemin gölgesi vuruyor yüzüme, hüzün doluyor yüregim. Neden dogdugum büyüdügüm yerlerden bu kadar uzaktayim. Neden sevdiklerimden bu k!
adar uzaktayim? Neden günesten bu kadar uzaktayim? Sevdiklerimin ölüm haberini aliyorum ama gidemiyorum onlari son kez ugurlamak icin. Canim kuzenim benim gibi gencti, daha yirmibesindeydi. Ama Allah onu o kadar sevmiski yanina aldi. Tek tesellim bu. Acimi icime gömüyorum. Gözyaslarimi siliyorum aglamak yakismiyor bana, ailemin tabiriyle benim gibi gamsiza. Eve yaklasiyorum, kapiyi kardesim aciyor. Ben siritarak naber diyorum? Bes dakika önceki halimi icimde yasiyorum. Adeta baska bir kiliga bürünüyorum. Hayatla dalga geciyourm. Seni cok seviyorum canim kuzenim Allaha emanet ol…



Bu Hikayeleri Okudunuz mu?

---

• Yazılı İlk Öğüt
• Nefesim
• Başka Şık Yok
• Beklenen Yağmur
• Bir Cimrinin Günlüğü