Ah Yıllar Zalim Yıllar

Günler geçit verip de yýllar hoþça kal derken
Susmalara sardým ben çaðlayan dillerimi
Bilmem ki belki çok geç bilmem belki de erken
Bilinmeze sürdüm ben taþ, toprak yollarýmý.

Ah yýllar zalim yýllar tutamadýn sözünü
Gönlümün sýlasýnda yaktýn her gün közünü
Koca ömür çalarken dertli dertli sazýný
Daðlarýnda derdim ben kor ateþ güllerimi.

Ömrümün boz kýrýnda kendim çalýp söylerken
Takýldýðým hüznünde kahrý viran eylerken
Sýðýnýrken sevgine bin bir nifak paylarken
Vuslatlara kurdum ben umutla fallarýmý.

Bir zamanlar gönlümü sardýkça tatlý sevdan
Sancýsýna kul oldum estikçe suskun sedan
Neden diye sormadým yaktýkça nazlý edan
Dualara durdum ben açýp da ellerimi.

Bilemedim vefaný beþ para, pul etmezmiþ
Ödettiðin bedeller kefarete yetmezmiþ
Bu yüzdendir isyaným lafla gemi gitmezmiþ
Savurdukça tuttum hep pembe hayallerimi.

Bir varmýþ bir yokmuþta savrulan yaprak gibi
Dört mevsim on iki ay kavrulan toprak gibi
Sene üç yüz altmýþ beþ devrilen mihrak gibi
Elli beþe kardým ben buldukça yýllarýmý.

Ben ki garip bir kulum bir yudum su beklerken
Dertlerime dert çakýp gökyüzünde saklarken
Kapanmadan gözlerim günüme gün eklerken
Sevgilere erdim ben kýrdýkça kollarýmý.

Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın: