BİR HÜLYA AĞRISI

Yakamozlanan zamanýn akþam serinliðinde
Buluverdim kendimi aþkýn derinliðinde

Ýçimdeki fikirler, ýþýk ýþýk yanarken
Kuruyan bu dillerim, susuzluða kanarken

Rengi ve büyüsüyle, esrarlaþan bitiþte
Topladým meyveleri, hengâmeli gidiþte

Kandilleri yakarken, gecemdi siyahlaþan
Hislerim fokurdarken, dilimdi eyvahlaþan

Yüzüyordu içimde, meçhulden gelen kervan
Baðlarým çözülürken, arýyordum bir derman

Parlayan beyazlýklar, beni ben yapýyorken
Durgunlaþan yolumdan aniden sapýyorken

Beni benden kurtaran, esrarlý gece oldu
Þimdi artýk sözlerim, efsunlu hece oldu

Bir hülya aðrýsýyla, dalgalar çekilirken
Suskunlaþan dilimde, efkârým sökülürken

Ömrümün gecesinde, rüzgârlar yakaladým
Hasretle kanan çýrpan, baharlar yakaladým

O baharlar ki bende, bir sevgili gibiydi
Yüreðimde vagonlaþan, katar katar diziydi

Artýk bir beyaz gülün, kuytu köþesindeyim
Yaldýzlanan baharýn, coþkun neþesindeyim

Uhrevî bir ahenkten, bütün ruhum dönerken
Fark etmiþtim kendimi, ýþýklarým sönerken

Ey Pervâne selâm ver, gelecek ýþýklara
Son ver artýk içteki, günahlý yanýklara


Sosyal Medyada Paylaşın: