EYÜP SULTAN

Ulu mâbedim bugün, elest mevsimindeydim
Ezanlarýn sesleri, söndürdü mâtemleri
Segâhým cuþa geldi, neyin taksimindeydim
Ýpek kanatlý kuþlar, çoðalttý meltemleri
Ben bugün Ýstanbul’u, kalp gözüyle görmüþtüm
Bülbüllerim seslendi, gülü yýðdý kucaðým
Tekbirler arasýnda, titremiþti dudaðým
Perdelerim açýldý, gördüm Eyüp Sultan’ý

Avizenin altýnda, aþkýn iklimindeydim
Aðrý yüklü dilimden, koparttým sitemleri
Zamaným inliyorken, gönül takvimindeydim
Dirilen dermânýmla, öldürdüm elemleri
Ben bugün Ýstanbul’u, için için örmüþtüm
Seferlerim yanýnca, ýsýnmýþtý ocaðým
Iþýklarýn sesine, yaklaþmýþtý kulaðým
Nurun nuru saçýldý, ördüm Eyüp Sultan’ý

Ben þimdi nurlarýmýn, tutuþan cismindeydim
Ulu çýnar altýnda, aðarttým son demleri
Göðü bulan mihrâbýn, deðiþmez resmindeydim
Seziyordum ruhumda, durmadan âlemleri
Ben bugün Ýstanbul’u, sevdâlarla dürmüþtüm
Seslerin ahengiyle, çözülmüþtü yanaðým
Zikirlerin altýnda, kanatlandý yapraðým
Gülden güle geçildi, derdim Eyüp Sultan’ý

Kalemim yanýyorken, maksadýn ilmindeydim
Huzurun eþiðinde, toplamýþtým semleri
Yalan duraðýn þimdi, yanan dilimindeydim
Güne bakan bahçemden, yükledim çiðdemleri
Ben bugün Ýstanbul’u, inci gibi sermiþtim
Rabbin isimleriyle, erimiþti saçaðým
Hiç durmadan yeþili, kuruyordu topraðým
Selden seller biçildi, dürdüm Eyüp Sultan’ý


Sosyal Medyada Paylaşın: