. kabýna sýðmadý kýrçýl mavi, nehri yutkundu durdu Süphan’ýn karlý saçlarýndan süzüldü gün tüm zehrini yüzüme vurdu mavi; ne yumuþak, sýcak ne aydýnlýk sesi daðýldý aynada, ayna kendini gördü
ey can; içimde kýpýrdayan bu kuyu özünü akýttý geldi
daðýlan ellerin saçlarýmda, öyle gerçek çivit mavi, ipek mavi, göðünü sýrtýnda taþýdý geldi
tozunu döktüðü yerden kaldýrdý zaman ayak izini alnýmýzýn bahçesine býraktý tanýdýk çok sonra, kendimizdi rast geldiðimiz ney’ine dokundu üstat, bir nefeste geçti evreni
ey yar; yarým kalmýþ ne varsa ekle kendini sevgili kalbini , kar yeryüzü topraðýna sefasý olsun ölümün .
Sosyal Medyada Paylaşın:
CigdemGüner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.