Sen bilir misin yalnýzlýðýn o kötü sisini
Çöker ya aniden duvarlara
Seslenirsin
Kendi sesinin yansýmasý bile geri dönmez
Kaybolup gider boþlukta
Öylesine bir kaybolmuþluk yaþadým
Bir ses bir nefes dedim
Yoktu
Ve sen geldin birden
Bakýþlarýma astým yüzünün güzelliðini
Ve herþey
Nere baksam sen olup çýkýverdi
Güneþ pýrýl pýrýl, rüzgar ýlgýt ýlgýttý seninle
Öpücükler yolladým
Kurda kuþa böceðe
Kelebeklerin kanat sesleri duyuldu yüreðimde
Güller dikenlerini döktü yerlere
Sevgimin coþkunluðu içinde
Fanuslara mý koyup saklasam seni bilmiyorum ki
Gece uyuyamadým biliyor musun
Bir o yana, bir bu yana dönenip durdum
Yastýk baþa, uyku kirpiðe düþman
Sevdandý gönlümün kýyýlarýna deli deli vuran
Þamil/din yücelerden gelen
Er/din vurduðu gibi inletip, konuþtuðunda dinleten
Adam gibi adamdýn velhasýlý
Yiðidimdin vaktinde gelen
Doðru zamanlarýn doðru insaný
Alýn yazýmsýn silinmeyen
Ýnanamadým gerçekliðine
Gitme hayatýmýn anlamý
Düþlerimden
Seni seviyor bu Asi Çeçen...
Eylül GÖKDEMÝR... 24.MART.2008