ARKADAŞ !

Söze nerden baþlarým bilemedim arkadaþ !
Hayatýn cilvesinin, ne baþý var ne sonu
Saldý bütün yükünü kaldýrmadý üstümden
Ezildikçe ezildim, hep kaderin yüzünden


Yapýþtýkça yakama iliðimi sömürdü
Binbir türlü dert ile yüreðimi kemirdi
Gençliðim baharýnda karanlýða gömüldü
Halin nedir diyerek sorulmadý arkadaþ !


Duvarlara konuþtum üzerime geldikçe
Avazým çýktýðýnca baðýrarak seslendim
Gölgelerim aðladý, haykýrýþý duydukça
Kabuðunun içinde bilinmedi arkadaþ !


Sen hiç kalabalýkta yalnýzlýk yaþadýn mý ?
Ayaklarýn ucunda hor gözle bakýldýkça
Hiçe sayýlýr gibi, deðersiz göründün mü ?
Yaþlarým bir defacýk silinmedi arkadaþ !


Çocukluðumu bari özgürce yaþasaydým
Kâr kalýrdý yanýma, anýlara sarýldýkça
Avunurdum belkide izleri var oldukça
Böyle öksüzler gibi, dilenmezdim arkadaþ !


Bende istemez miydim huzurla mutluluðu
Kaderime küsmezdim, sýrtýný dönmeseydi
Fersizdi umutlarým, kývýlcýmý sönerken
Ufacýk kýrýntý olsa, direnmezdim arkadaþ !




Nesrin Önem Demir
24 02 2016

Sosyal Medyada Paylaşın: