Ne acý ki þu bahtým kara taþa özenmiþ Ýnsan olup biteni zamanla kanýksýyor Caný kýrýk camlarýn, yaþananlar düzenmiþ Ýçimdeki karanlýk , duvarlara yansýyor - Zamanýn dýþa dönük yüzünde aðlýyorken Pencereler gizlice karalar baðlýyorken Ay Güneþ’ten korkarak tabaný yaðlýyorken Ýçimdeki karanlýk, duvarlara yansýyor
Ben mi yaban gibiyim yoksa çok mu yanýldým Duvarlar yýkýlýyor özlemekten bunaldým Bazen dost gibi oldum bazen düþman sanýldým Ýçimdeki karanlýk duvarlara yansýyor
Ne olup ne bitmiþse þu duvarlar tek þahit Her oda içerimde sanki eski bir lahit Hesap soracak olsam bulamam bir müþahit Ýçimdeki karanlýk, duvarlara yansýyor
Hüzünleri hep esmer, bir kadýný düþledim Yüreðe huzur ekip yaþantýmla eþledim Gönül pencerem açýp, dolu sevgi iþledim Ýçimdeki karanlýk ,duvarlara yansýyor
Ýçimdeki bir çocuk yarýnlara sýðacak Ne kadar öfke varsa orta yere yýðacak Ýnadýna direnip sevgi olup yaðacak Ýçimdeki karanlýk, duvarlara yansýyor
Dostelini ürpertir bu anlamsýz bakýþlar Bir oktur sinesine yersiz karþý çýkýþlar Kapkara duvarlara gizli bir aþk nakýþlar Ýçimdeki karanlýk, duvarlara yansýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.